29 februari en 1 maart 2024

Het is toch altijd een rare dag zo’n laatste dag. We moeten onze rugzakken al inpakken, maar we hebben nog een hele dag. We mogen onze koffers en auto bij het hotel laten. Dus we leggen onze reiskleren bovenin in de rugzakken, zodat we in het hotel nog kunnen wisselen van kleren.

We ontbijten in het hotel en vandaag is het eten echt beter dan de eerste keer. Er is genoeg keus en het eten wat warm moet zijn is dat ook. Tijdens het ontbijt zien we geen nieuws meer over de vulkaan, dus we vertrouwen er maar op dat de vlucht gewoon zal gaan.

Als we onze koffers in de stalling hebben laten zetten, lopen we naar Starbucks voor koffie en nemen deze mee het park in. We gaan vandaag lekker vertoeven in het park, waar blijf je anders als je dakloos bent? Mensen kijken, lezen, bedenken hoe laat we in de middag richting vliegveld moeten….nog best druk op zo’n laatste dag. Hahaha…
Natuurlijk eten we nog een hapje. Einde van de middag wisselen we van plek. Het plein bij ons hotel is omgetoverd tot festivalpaleis, dus er komt volop muziek van het plein. We vinden een schaduwplekje op het “subplein”. We kunnen hier van de muziek genieten, maar ook een potje voetbal aanschouwen en oefenende acrobaten. We genieten nog van de laatste zonnestralen hier. Mmmm

Tegen 17 uur zorgen we dat we op pad kunnen. We zijn gewisseld van kleding en de bagage is reisklaar. Het vliegveld ligt maar een kleine 10 kilometer van het hotel, maar Google schat in dat we er 40 minuten over gaan doen. De eerste uitdaging ligt al om de bocht van het hotel. Een lint van demonstranten over de straten, dus we mogen niet de kant op die we zouden willen. Maar we vinden een uitweg in de drukte. Het is enorm druk in de stad en aan alle kanten komen auto’s, brommers en motoren voorbij. Maar Ria is niet gek te krijgen. Ze kriskrast mee over de straten.

Iets over 18 uur leveren we de auto in en we worden naar de luchthaven gebracht. We hebben onze bagage ingeleverd en wandelen nog wat over het vliegveld. We mogen nog lang genoeg zitten.

De vlucht zit helemaal vol, maar het boorden gaat vlekkeloos. Het duurt toch net even wat langer dan gepland voordat we de lucht in mogen. Het is ook hier druk met (lucht)verkeer.
In de lucht hebben we al snel te maken met turbulentie en dat blijft eigenlijk de gehele vlucht zo. Het slapen is al lastig in een vliegtuig, maar nu helemaal.
We doen er 9 uur en 40 minuten over om in Amsterdam te komen. Dat is een meevaller, want we gingen uit van 10 uur en een kwartier.

Eenmaal aan de grond in Nederland hebben we eigenlijk vrij vlot onze rugzakken en prima getimed stond Guido aan de vertrekhal om ons naar huis te brengen. Heerlijk om zo in te stappen na een nacht weinig slaap.
We nemen ons voor om onze structuur aan te houden en dus niet voor 10 uur in bed te liggen. Hoe graag we dit nu ook zouden willen, maar het is ook fijn als we vannacht goed slapen en morgen uitgerust weer wakker worden.

We vonden het trouwens weer kei fijn hoe er mee gelezen werd met onze avonturen en de reacties die dit soms met zich meebracht. Op naar de volgende reis. 😉

Vrolijke groet,

Ria en Linda

28 februari 2024

Vandaag maken we een dag van uiterste….we willen starten bij de Basilica de Guadeloupe. Deze plek is een bedevaartsoort en is te vergelijken met Lourdes. Maria is hier verschenen aan Juan (een indiaan) en uiteindelijk heeft dit geleid dat vele indianen katholiek zijn geworden. Aangezien Mexico-Stad op een voormalig meer is gebouwd vinden er vaak verzakkingen plaats. De basiliek raakte hierdoor zwaar beschadigd. Tussen 1974 en 1976 werd er daarom een nieuwe basiliek naast gebouwd. De nieuwe basiliek is gebouwd om een groot aantal bezoekers te verwerken, er kunnen maximaal 40.000 mensen tegelijk naar binnen. De oudste kerk staat helemaal scheef en ook als je daarin loopt, heb je het gevoel dat je tegen een berg omhoog moet lopen. Erg bijzonder om te ervaren.
We zien vele mensen op hun knieën door het middenpad naar voren schuiven of met bloemstukken binnen komen. Buiten Rome is dit de meest bezochte bedevaartsoord (christelijk).
Als in de oude basiliek de mis is afgelopen start vrij snel in de nieuwe basiliek de volgende mis. Het is mooi om de rituelen te zien, maar we hebben de mis niet uitgezeten. We klimmen nog naar boven om de kapel te bezoeken waar alle schilderijen hangen met de beeltenissen van de verschijning van Maria aan Juan en de gevolgen daarvan.

Als het helder weer was geweest hadden we een mooi uitzicht over de stad kunnen hebben. Maar sinds gisteren is de vulkaan meer actief en is de luchtkwaliteit minder goed. Ze spuugt meer as en waterdamp uit. Daarnaast zal de smog zeker ook meespelen.

Het enorme plein voor de kerken doen ons denken aan het plein in Vaticaanstad. Vlakbij één van de ingangen staat een geestelijke mensen te zegenen. Toen we aankwamen was het handje vol mensen, maar toen wij de plek verlieten stonden mensen in de rij. Sommige mensen hadden grote beelden bij om te laten zegenen. Toch ook weer bijzonder om te zien.

We pakken de metro weer terug en stappen nu bijna aan het andere uiterste van de lijn uit. We bezoeken de wijk Coyoacan. Dit is de wijk waar het museum van Frida Kahlo staat. Nu houden wij eigenlijk niet zo van haar stijl, maar we willen toch even langs haar huis gaan. Het is een hele wandeling vanuit het metrostation. Bijzonder dat ze hier maar één station hebben en dan zover uit het centrum. We zien bij het huis een hele rij mensen staan, die wachten op hun entree. Nou wij nemen genoegen met een foto van het huis en gaan verder. Ook deze wijk heeft veel bomen en vele koffietentjes. We rusten af en toe op een bankje in de schaduw, want de voeten voelen dat het een dag van uiterste is. Gezien de tijd besluiten we terug te lopen naar de metro, zodat we toch weer voor het donker thuis kunnen zijn.

Als we uitstappen bij het metrostation worden we misselijk van de wietlucht. Op het pleintje wordt flink geblowd en er hangen posters over wietplanten e.d.. Wij vinden alles best, maar houden gewoon niet van die geur en lopen dus snel door. Nogmaals het voelt nu niet onveilig, maar met de schemering hoeven wij hier niet perse te zijn.

Vanavond zetten we even de televisie aan…waarom geen idee, want dat hebben we de afgelopen zes weken nog nooit gedaan. Daar zien we op het nieuws dat de vulkaan meer actief aan het worden is. Laten we hopen dat ze rustig blijft en geen onnodig leed gaat veroorzaken hier.

We zien ondertussen ook ingecheckt op onze vlucht van morgen. We vliegen pas laat in de avond, dus we hebben morgen ook nog een dagje hier. We mogen onze bagage en auto hier achterlaten en dat is wel fijn. We zagen het niet zitten om op de laatste dag nog het risico te lopen dat onze auto werd opengebroken.

We genieten dadelijk nog maar van het fijne bed hier, want morgen zullen we weinig slapen in het vliegtuig, denken we.

Warme groet,

Ria en Linda

27 februari 2024

Vanochtend het ontbijt in ons huis eens geprobeerd. Of je je eten nu in een koffiehuis moet betalen of in een hotel dat maakt niet zoveel uit. Mmmmm….het is dat we een hele aardige ober hadden, want van het eten moeten ze het hier niet hebben. Tijdens het ontbijt stond de tv aan en zagen we de beelden van de nabijgelegen vulkaan. Het bericht was dat de vulkaan veel waterdamp en as spuugt momenteel, maar we zien geen verontrustende gezichten dus het zal allemaal nog wel loslopen.

We gaan met de metro op de wijk La Condesa af. Deze rit moeten we overstappen, dus een kwestie van goed opletten en zorgen dat we in ieder geval onder de grond blijven. Dan kunnen we altijd alle kanten nog op. Maar het verliep vlekkeloos. In een klein halfuurtje waren we in La Condesa. Deze wijk moet veilig zijn en wordt door veel toeristen bezocht.

Wat ons in ieder geval op viel wat dat het ontzettend groen was hier. Veel bomen en parkjes zijn hier te vinden. We vinden vrij snel het park Mexico. Er zijn hier ook veel honden te vinden, maar allemaal met en baasje (of oppasser). We flaneren wat over de Amsterdam straat. Ook weer prachtig tussen de bomen en alleen toegankelijk voor voetgangers en/of fietsers. We strijken neer op een terras en doen onszelf een lekkere cappuccino cadeau. Ook de koffie was deze ochtend niet lekker, dus we hebben hem dubbel en dwars verdiend vinden we zelf. Hier hebben we ook echt het terras gevoel wat in vele delen van Mexico echt minder was. Stalletjes met eten hebben echt functioneel een stoeltje en een tafeltje staan (als ze dat al hebben), maar door de warmte zitten veel mensen toch liever in de airco en dus binnen.
We wandelen door het park naar het Spanje park. Ook weer mooi en volop bankjes in de schaduw. Wat wel opvalt is, is dat bijna alle fonteinen en vijvers droog staan. Nu hebben ze hier ook last van de droogte, dus mogelijk heeft dat er mee van doen. We konden ook wel zien dat op diverse plekken ze met onderhoud bezig zijn.

Voor de lunch vinden we weer een uitstekende plek. Verse groenten en fruit met heerlijke vruchtensap en ook dit weer op het terras. We zien dus vandaag eigenlijk geen grote dingen, zoals kerken, gebouwen en/of tempels maar genieten vooral van de relaxte sfeer in de groene omgeving,
We doen nog een markt aan…zo eentje waar alles te vinden is van huishoudelijke artikelen, tot kleding en geplukte kippen. Het is wel leuk om er even overheen te lopen, maar we hebben het ook snel weer gezien.

Iets voor vieren nemen we de metro terug. Met een beetje geluk zijn we de drukte dan voor. Vanochtend was het namelijk echt druk in de metro en dan wordt het best warm onder de grond. Maar het is eigenlijk wel goed te doen. We hebben de eerste metro laten schieten. We hebben vakantie en wachten wel vijf minuten op de volgende.

We brengen de rugzak naar huis en gaan er terug op uit. We moeten nog wat eten en zorgen dat we weer water in huis hebben. Het is gezellig druk buiten. Er staan volop kraampjes met waar van de indianen. In een park wordt er volop gedanst door de wat oudere medemens. Ze zijn bedreven in het salsa dansen en het doet ook echt gezellig aan. De jongeren zijn aan het skeeleren en skaten. Op het volgende plein zijn ze aan het oefenen met een traditionele dans op de maat van tromgeroffel. Ze hebben er veel plezier in, maar het is te zien dat ze het er ook warm van krijgen. Er zijn mensen aan het oefenen met hoepelen en acrobatiek. Heerlijk om zo op het plein mensen te kijken. Om 19 uur is het dan wel echt donker en zoeken we ons huis terug op. Nogmaals we voelen ons niet onveilig, maar we willen het ook niet opzoeken.

Dit is altijd een mooi moment om even te schrijven en te bedenken wat we morgen kunnen gaan doen.

Hasta luego!

Ria en Linda

26 februari 2024

Een nieuw huis is altijd weer wennen….hoe met de airco afgesteld staan? Welke geluiden horen we? Ligt het bed goed en kun je ‘s nachts de wc goed vinden….dus deze nacht hebben we minder goed geslapen, maar tegen de ochtend zijn we beide terug in slaap gevallen en worden dus pas om 7.45 uur wakker van het licht wat binnenvalt. We rommelen wat aan, want dit huis verzorgd geen ontbijt. We hoeven de tijd dus niet in de gaten te houden.

We hebben uitgepuzzeld dat we met de metro in één rechte lijn op het centrale plein uit kunnen komen, dus vandaag beginnen we maar eens met het historisch centrum. De metro in Mexico Stad heeft speciaal wagonnetjes voor vrouwen en kinderen onder de 12 jaar. Laten we daar maar eens gebruik van maken dan. Even ervaren hoe het leven onder de grond er hier aan toe gaat. We hoeven maar 4 haltes, dus dat is maar een minuut of vijf in de metro. Op het centrale plein is het nog niet zo druk. Een ontzettend grote Mexicaanse vlag hangt te wapperen op het midden van het plein. Kennelijk hebben ze hier elke ochtend en avond een vlaggen ceremonie. De kathedraal steekt met kop en schouders overal bovenuit. Jammer dat ze in de steigers staat.
We zoeken eerst maar een plek om te ontbijten, voordat we aan de wandel gaan. Als we ons ontbijt geserveerd krijgen, zeggen we tegen elkaar dat we ons huis in Puebla nu al missen. Dit ontbijt was namelijk niet voor herhaling vatbaar.

We wandelen eerst maar naar de kathedraal. Bijzondere plek weer om te zien. De inrichting is vrij donker. Langs het middenpad staan houten hekjes met daarop allemaal weer beelden met kandelaars. Het middenpad mag nu in ieder geval niet betreden worden. Aan de kathedraal zit een kapel vast en deze is een stuk lichter van aard. Het geeft veel meer ruimte ondanks dat deze zoveel kleiner is.

Natuurlijk lopen we naar Templo Mayor. Het museum is dicht, maar de ruïnes van wat ooit de hoofdstad van de Azteken was is wel te zien. Het is wel duidelijk dat de Mexicanen voor hun geschiedenis willen zorgen. Ook hier zien we dat ze met werkzaamheden bezig zijn.

Er staan grote statige gebouwen in het centrum en ze herbergen veel musea of overheidsinstanties. Inmiddels wordt er ook flink gedemonstreerd op het plein. Vele vlaggen en leuzes die geroepen worden. Het heeft waarschijnlijk allemaal met de aankomende verkiezingen hier te maken.

We doen een bakkerij aan met enorme afmetingen. Je loopt hier met je dienblad doorheen (brood en banket). Je legt op je dienblad wat je wil hebben. Je levert je dienblad in bij de toonbank. Je krijgt een bonnetje mee voor de kassa. Terwijl je betaalt bij de kassa pakken zij je bestelling in en als je betaald hebt haal je met je nieuwe bonnetje je bestelling weer op. Het werkt hier als een tierelier….en de geur….mmmm….je kunt je er vast iets bij voorstellen.

We bekijken het paleis van de schone kunst, maar gaan niet naar binnen. Er ligt een mooi park naast en we zoeken even een schaduwplekje op. De voeten raken vermoeid en de temperatuur is inmiddels behoorlijk opgelopen.
Ook hier in Mexico Stad hebben ze een Chinatown natuurlijk, dus we slenteren hier ook even doorheen. Het is overigens hier in Mexico wel vaak zo dat alle schoenenwinkels bij elkaar zitten, alle juweliers, electriciteitswinkels e.d…..het geeft wat overzicht zullen we maar denken.

We eindigen bij een zaakje die de beste Churros van Mexico Stad zou moeten verkopen. Dat willen we natuurlijk zelf ervaren. Een leuke zaak met blauwe tegeltjes, de serveersters allemaal in dezelfde blauwe jurkjes….eenvoudig, maar ontzettend druk. En ja….de Churros waren heerlijk. Ze zijn niet zo vet als bij ons in Nederland, dus het deeg is veel knapperiger. Maar ze vullen goed, dus we zijn achteraf blij dat we maar één portie hadden.

We nemen de metro terug naar huis. We rusten even en maken dan nog een ommetje hier in de buurt. We voelen ons niet onveilig, maar de wijken veranderen soms snel. Andere type mensen op straat, meer vuil op straat, meer politie op straat of andere soorten eetkraampjes met een andere geur. Dus we houden ons koppie erbij hoe we van A naar B gaan, zodat we ons ook niet onveilig hoeven te gaan voelen. Qua afstand is het bijvoorbeeld naar het historisch centrum maar 30 minuten, maar omdat je dus niet altijd weet waar de onveilige plekken zijn, reizen we maar gewoon met de metro hier. Ook hier lopen we trouwens weer uit een protest. We raken bedreven in hoe we om deze groepen heen moeten bewegen, maar het is duidelijk te horen dat ze het ergens niet mee eens zijn.

Morgen gaan we weer een ander deel van Mexico Stad ontdekken, dus vanavond weer puzzelen welke metrolijnen we dan moeten hebben.

Warme groet,

Ria en Linda

25 februari 2024

We weten het zeker….we zijn zo verwend bij Luis en Malu dat het onmogelijk is om een vervolgplek te vinden en toch moet het gewoon gebeuren. We genieten van het ontbijt wat we deze ochtend weer krijgen en vragen nog advies over een vervolgplek. Op de vraag waar het veilig is, geeft Luis het antwoord dat het overal in Mexico opletten is. Tja…hij heeft natuurlijk gewoon gelijk. Hij beveelt nog een B&B aan, maar als we daar op zoeken is daar pas vanaf morgen plek en er is geen parkeerplaats voor onze Chevrolet. De foto’s zagen er geweldig uit, maar we moeten dit direct uit ons hoofd zetten want het is geen optie voor nu. We swipen door de diverse hotels en eigenlijk kan niets tippen aan ons huidige verblijf. De prijzen schieten in Mexico Stad hoe dan ook omhoog als je iets kleins en leuks wil. De mensen betalen het kennelijk toch wel. We gaan uiteindelijk voor een hotel waarvan we denken te zien aan de recencies dat er goede bedden zijn en het gunstig ligt om op pad te kunnen gaan.

We nemen afscheid van Luis en Malu. We zijn toch uiteindelijk een week bij hen geweest. Het was bijzonder hoe snel het vertrouwd voelde. Even krijgen we het toch warm….Luis vertelt ons dat de regering maatregelen heeft getroffen en vandaag alleen de onevennummers (van de auto) Mexico Stad in mogen. Het zal toch niet dat we net ons volgende huis betaald hebben en we er niet naar toe mogen? Maar na een uitgebreide check blijkt dat we echt kunnen gaan. Hij stuurt de website met deze gegevens nog via de app aan ons door…want je weet maar nooit met de Mexicanen, zeiden zij zelf. We kiezen ervoor om de tolweg te laten liggen en dus door de bossen en de daarbij behorende dorpjes te rijden. Dat kost echt meer tijd, maar dan zien we ook meer. We rijden in eerste instantie zo op de rokende vulkaan af en zijn kleinere broertje die met sneeuw bedekt is. Het blijft indrukwekkend. We proberen er nog een foto van te maken, maar het blijft natuurlijk de vraag of je dit kunt vangen zoals wij het nu zien. De dorpjes liggen natuurlijk weer vol met verkeersdrempels, maar het is mooi om te zien hoe bijna alle dorpsbewoners verzameld zijn op het grasveld en daar zondag liggen te vieren. We slingeren door de bergen, maar zijn ook wat stiller dan anders….we weten dat dit de laatste zogenaamde halte wordt van deze vakantie.

Als we Mexico Stad naderen komen we eerst door echt wel het arme gedeelte. Zuid Afrika is triest, maar dit lijkt er verdacht veel op…bleh…hier wil je niet met je auto stil komen te staan. De verkeersdrukte neemt toe en het lijkt echt of de Mexicanen soms maar een dotje doen. Ze snijden af, ze staan stil, ze halen rechts in…alles kan hier.
Gaande weg wordt de omgeving meer bewoonbaar en komen we bij ons einddoel van vandaag. We wonen vlakbij het plein van de republiek met daarop het monument van de Mexicaanse revolutie.

Als onze spullen op de kamer staan, lopen we nog een rondje en zorgen voor de innerlijke mens. We kijken vast rond waar het metrostation is, zodat we morgen op pad kunnen. Vanavond maar eens lezen wat we in het historisch centrum willen zien.

En hoe lief….we krijgen een appje van Luis en Malu met de vraag of we goed aangekomen zijn en ze wensen ons nog een fijne tijd hier in Mexico. Ze doen dit toch goed….het is hun werk, maar het voelt toch fijn.

Warme groet,

Ria en Linda

24 februari 2024

Vandaag toch maar met de auto op pad. We gaan naar Atlixco en we nemen niet de tolweg en dan doe je er zomaar bijna een uur over. Maar we zien wat dorpen en er rijden pick ups met Heiligen in hun bakkie en dan zijn de auto’s volop versierd met bloemen. Zouden ze een speciale gelegenheid hebben of vervoeren ze de beelden altijd op deze wijze? Tja…daar komen wij vandaag niet achter.

Atlixco staat bekend om zijn bloemen en onze gastvrouw vertelde dat veel van de mensen in Puebla daar hun tweede huis hebben. Het is daar iets warmer, maar niet zo warm als aan de kust. Het dorp oogt ook echt wel gezellig. Er hangen bloemen in bloempotten aan de lantaarnpalen. Er zijn volop muurschilderingen te zien in de straten, maar ook in het gemeentehuis. Ook een prachtige schildering over de trappen heen. Het dorp leeft volop.
We lopen hier een rondje en er staat een kapelletje boven de berg. Volgens Google is het 19 minuten lopen. Wat is wijsheid? Het is inmiddels 14 uur, dus best warm maar wat is nu 19 minuten? We besluiten te voet naar boven te gaan. Er lopen heel wat mensen die kant op, dus dat kunnen wij ook.

Jeetje….dit was een ware pelgrimstocht….wat een klim! We hadden al heel wat treden gehad voordat we zijn gaan tellen, maar de laatste klim waren 137 treden. Toch trots dat we dit weer geflikt hebben, maar jeetje het was hard werken.
Naar beneden ging iets vlotter en gelukkig hadden we inmiddels ook wat meer schaduw.
We rustten uit op het centrale plein. Er wordt muziek gemaakt en er is volop bedrijvigheid. Er worden allerlei zaken verkocht….het is soms de vraag hoe mensen hier toch überhaupt van kunnen leven.

We rijden vervolgens op ons gemakje terug naar huis. Onderweg zorgen we voor de innerlijke mens en net voordat het echt donker is stappen we ons huis binnen. Dat is dan weer wel fijn. Moe maar voldaan relaxen we op de bank en breken we ons hoofd over de komende dagen. Het begint nu echt te korten.

Oja….het klopt (moeders) als je smiley’s gebruikt worden het vraagtekens in de tekst. We gebruiken dus zelf alleen maar dubbele punt en een hoofdletter D voor de lachende smiley of de punt komma voor de knipogende smiley. 😉

Vrolijke groet,

Ria en Linda

23 februari 2024

Het kon natuurlijk bijna niet anders, maar na een heerlijke nachtrust stond er weer een prachtig gedekte tafel voor ons klaar deze ochtend. Deze keer was de hoofdkleur geel. Ria werd opnieuw verwend met een Mexicaans gerecht en voor Linda was er opnieuw een gebakken eitje. De dag begint ontspannen op deze manier. We krijgen nog wat tips van de dag, maar vandaag gaan we de auto niet in hebben we besloten. We hebben er gisteren lang genoeg ingezeten.

We lopen naar het centrum en bezoeken daar een oud klooster wat nu een museum is. Het laat iets zien van de oude keuken van het klooster, maar ook de verschillende klederdrachten uit Puebla. De carnvalsoutfits werden tentoongesteld, maar ook diverse hedendaagse kunstwerken. Tijdens het gehele bezoek liep er een mannetje mee, waar we eventueel onze vragen aan mochten stellen, maar ons ook de route wees. Waarschijnlijk was hij ook de enige die Engels sprak. Het was een mooi museum en weer eens wat anders. Even een koffiestop in het centrum om de voeten te laten rusten. Vervolgens toch nog op zoek naar een Catrina, maar de Catrina’s die wij mooi vinden, zijn duur. Ze zullen het vast waard zijn, want het is handwerk maar het moet wel leuk blijven. We doen concessies en nemen alleen het hoofd van Catrina mee. Het is zo ontzettend gaaf om te zien hoe ze hier naar de dood kijken. Kleurrijk en niet eng….

Vanmiddag gaan we genieten in de tuin van ons huis. Lekker lezen in onze boeken en we werden opnieuw verwend met een groot glas mango sap. Heerlijk!

Vanavond hebben we nog wat kilometers gemaakt. Het was druk in de stad en er werd veel muziek gemaakt op straat. Clowns stonden trucs uit te voeren en er waren dansers bezig. Een hoop bedrijvigheid op straat. Gezellig sfeertje hangt er dan. Ondertussen loopt er echt wel veel politie op straat en dat zal vast niet voor niets zijn, maar wij hebben ons nog geen moment onveilig gevoeld.

Lieve groet,

Ria en Linda

22 februari 2024

We hadden een werelds idee vonden we zelf…haha…als we nu alles inpakken en in de auto leggen dan laten we de auto nog achter het hek van ons huis staan, maar gaan we te voet een ontbijtadresje zoeken. In principe hoeven we pas om 11 uur uit te checken, dus doen we niets illegaals. De dame aan de poort vond het ook geen enkel probleem. Tijd zat voordat het elf uur is. We lopen naar een tentje en kiezen daar beide de verse vruchten met yoghurt uit. Ze komen de borden brengen en we moesten al een beetje lachen. Het zag er echt heerlijk uit, maar of we hier een goede bodem mee gaan leggen? Het smaakte ook echt, maar inderdaad de magen waren nog niet gevuld en we hebben een reisdag voor de boeg. We weten uit ervaring dat we onderweg weinig tegen zullen komen. We besluiten nog een ander tentje op te zoeken en onszelf gewoon nog een keer te verwennen. Ria nam iets echt Mexicaans volgens oma recept en Linda nam een heerlijke verse wafel met banaan. Mmmm…..dit is een ontbijtje. Net voor elf uur komen we terug bij de auto, maar er werd niet moeilijk gedaan en waarschijnlijk ook niet als we om 11.15 uur waren aangekomen.
We maken nog een tussenstop bij de supermarkt, zodat we een lunch hebben halverwege de reis.

We komen bij het eerste tolpoortje aan en we kunnen niet verder. Een heel verhaal in het Spaans, maar we konden eruit halen een blokkade op de snelweg en omrijden via de “Libre” weg. We zagen ook vele vrachtwagens staan. Dit is niet grappig, want we hadden eerder al gekeken naar rijden zonder tolwegen en dan gingen we er ruim 7 uur over doen (zonder rusttijd). Maar ja, er zit niets anders op. Dus we toeren door de bergen en genieten van de cactussen, die soms hele bossen vormen. Het eerste stuk gaat ook door dorpjes. Op zich niet erg, maar daar leggen ze zoveel verkeersdrempels neer en dat kost kei veel tijd. De temperatuur loopt op, maar we zingen een eindje weg. We hebben ook ons volgende adres laten weten dat we veel meer tijd nodig zullen hebben om aan te komen.
Uiteindelijk komen we een benzinepomp tegen en soms kun je zo blij zijn met een pomp. Dat waren wij nu dus! Maar de creditkaartmachine maakte geen verbinding en de tank zat al vol….gelukkig hadden we nog geld in onze oude sok zitten en konden we de rekening betalen. We hadden er inmiddels ook ruim 2 uur opzitten en lunchen hier dan ook maar. We besluiten een broodje te bewaren, want we moeten waarschijnlijk nog een uur of vier rijden.

We vragen Google of er nog een mogelijkheid is om op de tolweg te komen en die is er wel, maar dan mogen we nog bijna 2 uur rijden. Tja….het is een reisdag, dus we nemen het zoals het is. We zien droogstaande rivieren, stoffige dorpjes, verlaten hutjes, versierde Maria plaatsjes.
Na weer bijna 2 uur nemen we nog een break, strekken de benen en laten de B&B eigenaren weten dat we denken rond 19 uur pas in Puebla aan te komen.

Jawel….de volgende plek kunnen we de tolweg weer op en kunnen we dus wat kilometers vreten. In de verte zien we de vulkaan opdoemen en deze heeft een flinke zwart rookpluim boven zich hangen. Toch is het een schitterend plaatjes omdat de zon ondertussen aan het ondergaan is en de lucht dus rood kleurt. Jammer dat het nauwelijks te vangen is op de foto, terwijl we die kilometers aan het vreten zijn. De schemering valt in, maar gelukkig hebben we inmiddels Puebla bereikt. Dus we moeten nog wel de stad doorkruisen, maar weten dat we geen uren meer hoeven te rijden.

Eenmaal aangekomen worden we hartelijk ontvangen. We krijgen dezelfde kamer als aan het begin van de week. We zitten nog even buiten en lezen de reisverhalen van andere reizende familieleden. Leuk als je zo verspreid over de wereld zit en elkaar toch kunt blijven volgen. Verder doen we niets meer. Zo’n hele dag in de auto kost toch altijd energie. We spieken nog wel even naar het weerbericht voor morgen en dat ziet er goed uit.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

21 februari 2024

Vandaag gaan we met de auto op pad. We doen eerst even een supermarkt aan voor ons ontbijt. We gaan vandaag op zoek naar Hierve el Agua. Er gaan verschillende verhalen rond hoe je deze plek kunt bereiken, dus op hoop van zegen. We kiezen er in ieder geval voor om niet via de tolweg te gaan. We hebben te vaak gelezen dat deze weg uiteindelijk niet uitkomt waar deze uit zou moeten komen. We gaan via een klein bergdorpje Xaaga. Kennelijk moet je bij binnenkomst van het dorp wel een klein bedrag betalen om over hun weg te gaan, maar de uitzichten moeten mooi zijn.

We rijden dus die kant op en volgen in eerste instantie niet de borden met Hierve el Agua. Het voelt wat tegenstrijdig, maar toch vertrouwen we erop dat het goed gaat komen. En dat was ook zo! Eenmaal bij de poort moeten we inderdaad 1,50 euro betalen om verder te mogen en vanaf dat moment staat de weg prima aangegeven. De weg wordt wel steeds stoffiger, maar is nog goed te rijden. Het is een weg met flink wat bochten en op sommige plaatsen erg smal. Maar hier en daar zijn wat uitstulpingen gemaakt, zodat je kunt wachten op de ander. Echter komen wij op de heenweg niemand tegen.

Eenmaal daar moeten we natuurlijk nog een keer betalen 4 euro betalen, maar wow dat was het meer dan waard. Vrij snel hadden we uitzicht op de twee zogenaamde ogen. Helblauwe poelen in niemandsland en nadat we een stukje verder liepen, kregen we zicht op de “bevroren” waterval. Het had echt veel weg van gestold kaarsvet. Het was echt een plaatje om te zien. Het was een pittige wandeling en het laatste stuk helemaal naar beneden heeft Ria alleen gedaan. De grond is zo ongelijk en de treden van de trap soms zo diep. Maar de foto’s die Ria meer terugbracht logen er niet om. Prachtig!
Uiteindelijk kwamen we bij de twee zogenaamde ogen uit. Deze komen voort uit een warmwater bron. Het water schijnt ongeveer constant 25 graden te zijn. Inmiddels waren er echt wel meer mensen en vermaakten zij zich in de poelen.
Terug bij de auto hebben we onszelf verwend met een koude kokosnoot. Heerlijk….dat kokoswater als je zo verhit bent.

We rijden via dezelfde weg terug en genieten opnieuw van het uitzicht. Deze keer hadden we twee tegenliggers, dus de meeste mensen kiezen kennelijk toch voor een meer eenvoudige weg.
We doen het dorp El Tule aan. Hier staat een boom met de dikste stam ter wereld. Als we dan toch in de buurt zijn. Kennelijk moeten we een kaartje kopen om door de poort te moeten, maar de politieagent die erbij staat, zegt dat ik door mag. Ik ben gehandicapt…haha…soms is zo’n wandelstok toch een voordeel. We hebben er maar gebruik van gemaakt. Ria is op het plein op een bankje gaan zitten en Linda heeft een rondje rond de boom gedaan en heeft deze keer de foto’s mee terug gebracht.

Tijd om naar huis te gaan. Het is in de auto vandaag slecht te hebben. Het is enorm warm en deze auto weet kennelijk niet zo goed hoe hij koud moet worden. Maar gelukkig hebben we deze auto nu en niet de afgelopen weken. Vanavond doen we nog een keer een eenvoudige maaltijd vanuit de supermarkt en dan drinken we vanavond nog wat in de stad.

In de stad hadden we weer geluk. Er trok een kleine parade door de stad met grote poppen en dames in klederdracht en wat verkleedde mensen. Er liep een blaaskapel mee en er werd een drankje gedronken. Wat het doel was? Wij weten het niet. Ze bleven wat langer stilstaan bij één van de kerken en gingen daar samen op de foto.

Tegen acht uur waren we weer thuis en hebben we contact gelegd met de eigenaren van de B&B in Puebla. We hebben besloten daar lekker uit te gaan rusten voordat we naar Mexico Stad gaan. We hadden het goed daar en de laatste week van de vakantie gaat beginnen. We moeten weer lekker uitgerust thuis komen en waarschijnlijk maken we nog wel wat kilometers in Mexico Stad.

Warme groet,

Ria en Linda

20 februari 2024

We hebben heerlijk geslapen in het zuurstokroze hotel en we zijn wat laat voor onze doen. Dat is geen ramp, want we zien wat we zien vandaag.

In plaats van een traditionele stadswandeling langs kerken en pleinen gaan we vandaag eens een street-art route lopen.

In een wijkje niet ver van ons huis starten we. Hier vinden we vooral de muurtekeningen die samenhangen met de dag van de doden. Vele Catrina’s staan afgebeeld op de muren. Een kleurrijk geheel en we kijken onze ogen uit. Op onverwachtste plaatsen komen we soms tekeningen tegen. Natuurlijk pakken we hier en daar ook een openstaande kerk mee.
De vlaggetjes wapperen boven de straten en hier en daar hangt een grote piñatas boven de weg. Als de zon er dan ook nog zo op schijnt, wordt alles een vrolijk geheel.
Aan het einde van de route worden de tekeningen wat anders en zien we ook tekeningen die meer traditionele Mexicanen symboliseren. Tegen 14 uur hebben we de route uitgelopen en gaan we heel even afkoelen thuis. De temperatuur was behoorlijk opgelopen en niet overal is schaduw te vinden.

Vervolgens wandelen we toch weer terug naar het centrum en gaan we op zoek naar Rito. Rito is een chocolatier en die schijnt echt het beste chocolade ijs te hebben. Het winkeltje kan precies 3 mensen ontvangen en dan staat de boel vol, maar het klopt het ijs is heerlijk hier. Er zitten stukjes chocolade in het ijs, maar het lijkt in niets op bijvoorbeeld onze straciatella ijs. Wel is een bolletje echt meer dan genoeg en eigenlijk hadden we waarschijnlijk aan 1 bolletje samen al voldoende gehad.

We lopen naar het centrale plein, want daar zijn we nog niet geweest. Hier ligt ook de kathedraal te schitteren. Deze kathedraal valt op door haar eenvoud. Zo hebben we zo nog maar weinig gezien in Mexico. Op het plein staat een grote tent en hier speelt een orkest en er lijken diverse scholen van diverste “stammen” optredens te verzorgen. We zien dus vele klederdrachten voorbij komen.
We slenteren tot etenstijd nog wat door de straten en dan zoeken we een plekje om te eten.
Maar we hebben in al die weken waarschijnlijk nog nooit een plek gehad waar het vlees zo taai hadden gebakken. Poeh hé….maar goed het is wat het is….dan maar wat minder fooi 😉

We zijn weer mooi voor het donker binnen en gaan de voeten maar eens laten rusten.

Vrolijke groet,

Ria en Linda