Valdivia

6 februari 2025

We gaan wat vertragen….beetje tegenstrijdig misschien als je een stadje gaat verkennen….maar we blijven nog even hangen hier. We vertrekken wel op de camping. Op zich was er niets mis met de camping, maar het was een echte stadscamping dus we stonden allemaal dicht op elkaar. De buren hebben vannacht kennelijk een bos omgezaagd, dus de nacht was maar kort 😉

We hebben zin in een goede douche, dus we gaan deze nacht in een hotel. Na het ontbijt op de camping pakken we een droge tent in en rijden vast naar het hotel. We vragen of we daar de auto vast mogen parkeren en dan lopen we naar het centrum. Dit was geen probleem. Fijn!

In een klein half uurtje lopen we naar het midden van het stadje. We drinken een koffie om even uit te rusten en onze strategie te bepalen.
Er straalt leven uit hier. Er zijn volop mensen en op het plein wordt muziek gemaakt. Helaas geen bezichtiging van de kerk, want de mis is bezig en daarna is de kerk gesloten. We lopen langs het water, waar heel veel tourboten liggen. De ene naar de andere verkoper wil een tour aanbieden, maar aan ons raken ze niets kwijt vandaag.
We lopen langs het centrum voor natuurkundig onderzoek en daar staat een groot kompas met een pendule erboven….hier willen ze laten zien dat de wereld continue in beweging is.

Het is opvallend dat bijna alles hier onder geklad is met graffiti. Oude gebouwen, historische gedenktekens, maar ook dit kompas is eigenlijk helemaal verwaarloosd. Jammer hoor, want het geeft gewoon een ander gezicht zo.

We wandelen over de vismarkt. De vis wordt hier schoongemaakt en direct verkocht. Grote vogels, maar ook zeehonden liggen hier te azen op het visafval. De grote krabben liggen levend te wachten op hun kopers.

In de middag is het natuurlijk tijd voor een ambachtelijk ijsje. Het is echt ongelooflijk hoe groot ze hier de ijsco’s maken. En nu het warmer is buiten moeten we dus sneller likken 😉

We maken nog wat meters in het centrum en kijken nog wat mensen. Er vliegen in formatie vier vliegtuigen over en daarna met drieën en vervolgens steeds met 1 minder. De eerste keer met ook veel rook achter zich aan, maar de keer daarna zonder al die rook. Geen idee waarom….maar zal vast niet voor niets zijn dat ze aan het oefenen zijn.

Tijd om terug te lopen naar het hotel…..we besluiten lekker op terras van het hotel te eten. We kiezen voor vis en het is heerlijk! Na het eten genieten we nog van de zon op ons eigen terrasje en kijken uit over het water. Diverse bootjes komen voorbij gevaren….de één op z’n dooie akkertje en de ander wil zeker gezien worden en komt met veel muziek en snelheid voorbij. Tja ieder zijn ding!

Morgen reizen we weer wat verder….en gaan we weer wat verder van de kust af. Het is zo’n smal land dus het lijkt heel wat als we dat schrijven, maar het gaat misschien om 200 kilometer en dan tikken we weer bijna de grens met Argentinië aan. Nee….de grens gaan we niet meer over (denken we).

De bedoeling is dat we morgen weer in ons huisje op wielen slapen, want dan zijn we weer lekker fris gedoucht en kunnen we er weer tegenaan. 😀

Zonnige groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Ensenada – Valdivia

5 februari 2025

De ochtend startte grijs en tijdens het ontbijt kregen we af en toe een spatje regen. De tent zal niet droog zijn koffer ingaan. Vannacht hebben we ook wat spatten gehad, maar niet dusdanig dat alles kleddernat is. Uiteindelijk vertrekken we toch met een graad of 15. Tank vol en de bergen in. We gaan de vulkaan Orsono op. De zon schijnt, maar er hangt een wolkensluier op de top van de vulkaan. Jammer, maar we hebben prachtige foto’s van de vulkaan dus je hoort ons niet mopperen.
We wandelen bij Lago Verde, waar het water groen kleurt. Mooie omgeving….het is bijzonder om te zien hoeveel tourbussen deze plek aan doen. Ze lijken voornamelijk Duits te spreken.
Vervolgens rijden we de vulkaan verder op tot zo ver we met de auto kunnen. Wat waait het hier enorm hard! Het speeksel waait tijdens het wandelen gewoon uit je mond. We gaan te voet nog een stukje omhoog, maar omdat het zo hard waait besluit Linda om te keren. Ria gaat verder over het smalle paadje met de snijdende wind. In de winter kan hier geskied worden. We zijn nu op zo’n 1200 meter hoogte en de met de lift kun je nog naar 1600 meter. De wind is nu veel te hard, dus de stoeltjes gaan niet verder omhoog. Je ziet aan alles dat het hier met regelmaat zo hard waait.
Op de top ook een opwarmhut. Wij drinken hier ook onze koffie. Als we deze op hebben regent het zo ontzettend hard. We worden door en door nat van dat kleine stukje naar de auto. Wat en geluk hebben wij gehad dat we nog goed weer hadden op de top. We hadden nog enigszins uitzicht en konden wat wandelen, maar dat is nu niet meer te doen.

Na de afdaling gaan we richting de stad Osorno. We rijden langs de oostkant van het meer en zo hebben we het hele meer rond gereden. Wat een mooie route. Als we in Osorno aankomen doen we de boodschappen, maar is dit niet de plek waar we willen overnachten. Het straalt niet zoveel uit. We rijden daarom verder naar Valdivia. We verlaten de weilanden en rijden via de bossen verder naar de kust. We rijden door kleine gehuchtjes, nadat we ook een stukje snelweg hebben gehad. We proberen de snelwegen altijd te vermijden, maar soms is het heel omslachtig als je dit doet.

De eerste camping die we aandoen lijkt niet actief te zijn. Er wordt wel hard gewerkt aan de gebouwen, maar verder is er niets momenteel. We rijden daarom door en komen bij een stadscamping uit. Een gesloten hek en er valt dus niets te zien. We bellen aan en de dame spreekt geen woord Engels. Ze zet een vriend in, die wat Engels kan….en ze maakt dus een plekje voor ons. Het is er schoon, dus prima voor deze nacht.

BBQ aan en samen aan het welverdiende koude biertje. Ze hebben hier weer een koelkast en vriezer, dus alles kan deze nacht weer goed koud worden. Tevens hebben we morgen dan ook weer koelelementen. Vannacht hebben we ons water zelfs uit de koelbox gehaald, omdat het buiten de koelbox kouder was dan in de koelbox. 😀

We hebben al een aantal dagen geen wifi gehad, dus even de verhaaltjes op lievelinda.nl zetten. Straks nog even puzzelen waar we morgen naar toe rijden.

lieve groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Frutillar – Ensenada

6 februari 2025

Wat was het weer koud vannacht….daar moesten we weer even aan wennen. Maar vanochtend in het zonnetje ontbijten en we waren zo weer ontdooid.

Omdat het zo’n gezellig dorpje is moesten we hier toch even een koffie doen. We rijden de auto dus naar beneden en parkeren deze onder aan de heuvel. Vanuit hier wandelen we het dorp in. Wat is de vulkaan toch mooi om te zien zo met de zon achter haar en het schitterende meer ervoor. Het enige koffietentje wat open is, heeft haar terras in de schaduw liggen. Wat jammer! Maar dan halen we daar een koffie-to-go en gaan op een bankje aan het meer zitten. Wat hebben we het toch goed! Hier zouden we heel de dag wel kunnen blijven zitten. Mensen kijken, vulkaan bekijken, de activiteiten op het meer….

Maar we rijden door naar Puerto Montt. We doen dit wel via allerlei binnenwegen en niet via de snelweg. Dat vinden we nu eenmaal leuker. Het duurt wat langer, maar de omgeving is zoveel mooier. Het lijkt wel of de “rijke boeren” hier gevestigd zijn. We doorkruisen Puerto Varas waar muziek op het plein klinkt. Gezellig hoor.

In Puerto Montt willen we graag naar het beginpunt van de Carretera Austral. Wegnummer 7 hebben we grotendeels gereden toen we Patagonië doorreden. Helaas zijn we niet op het eindpunt in Villa O’Higgens geweest, dus dat bord hebben we niet.

Op het uitkijkpunt in Puerto Montt zien we de grote cruiseschepen liggen. Er vertrekken hier veel cruiseschepen om de fjorden van Patagonië aan te doen of naar Antarctica te gaan. Wij hebben eigenlijk helemaal geen zin in de stad, dus we besluiten terug naar het merengebied te rijden. Deze keer gaan we tegen de klok in om het meer. Prachtige omgeving met zicht op twee vulkanen. Hun toppen raken steeds meer in de wolken, dus wat een geluk dat we Osorno vanochtend op de foto hebben kunnen zetten. 

Na een uurtje toeren komen we in Ensenada uit. Een dorpje tussen twee vulkanen in….het is zo ongeveer één straat met restaurants en doorgangen naar het meer. We vinden een camping, waar je betaalt per 24 uur. Maar omdat het inmiddels 16 uur was haalde hij iets van de prijs af. Mooi!

De zon scheen heerlijk, maar het waaide ook best wel. Dus wij hebben vlug de was gedaan, want dit is ideaal droog weer. Samen een biertje gedronken, maar de wespen leken hier ook wel zin in te hebben. Op de één of andere manier smaakt het dan toch minder lekker. We wandelen nog een eindje door de straat, maar er valt echt niets te zien hier. 

BBQ aan….lekker varkenshaasje erop….niets beter dan een campingleven! 

En dan vanavond het veranderende licht op de vulkaan…..wat een genot! En we worden ook nog getrakteerd met een dubbele regenboog. 

Hasta luego!

Ria en Linda 

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Villa La Angostura – Frutillar

3 februari 2025

Op weg naar de grens….zijn we zo’n vijf kilometer op weg en bedenken we ons dat we niet getankt hebben. Dat is niet handig….we besluiten om te draaien en voor zekerheid te gaan. Terug naar het dorp….en je raadt het al….we moeten in de rij. Wat is dit toch in dit dorp? Tank vol en weer vooruit. Al vrij snel komen we in een file terecht en er loopt een politieagente langs ons. Zij vraagt met hoeveel we zijn en schrijft ons kenteken op. Vervolgens krijgen we het papiertje….en toen viel het kwartje….we staan in de file voor de grensovergang. Dit is het beruchte papiertje wat we straks weer in moeten leveren met alle bemachtigde stempels. Het duurt en duurt….er komen ons wel mensen tegemoet, maar onze rij wordt niet minder. Het lijkt haast alsof ze tellen hoeveel er Chili uitgaan en dat er dan zoveel weer in mogen. Dat is natuurlijk onzin, maar er moeten echt veel auto’s vanuit Chili komen voordat wij door mogen rijden. Het geeft Ria nog wel even de tijd om haar kaas op toast te doen en vlug op te eten, want kaas mag de grens niet mee over.

We komen bij de grenspost aan. Alle auto’s opstellen in rijen zoals de politie het aangeeft en dan weer naar het loket. Jawel….in de rij! De rij staat ver buiten het huisje en het is zo koud buiten. Het is een graad of negen en wisten wij veel dat we zo lang buiten zouden staan. Eerste loket doorstaan we weer…..en jawel…..buiten in de rij aansluiten voor het tweede loket. Je gaat hier echt niet even snel de grens over. Alle stempels opgehaald, maar we zien dat de tweede stempel op de eerste pagina wordt gezet en niet op de tweede pagina….op hoop van zegen! We rijden zo’n 17 kilometer door niemandsland. Schitterende omgeving overigens….bergen met vele naaldbomen.
We komen bij de Chileense grenspost aan. We worden naar een parkeerplek geleid en we mogen weer in de rij. We vullen ondertussen digitaal het formulier in dat we niets aan te geven hebben. We weten van de vorige keer dat ze dit formulier aan het einde van de procedure willen zien. We hopen dat er niet moeilijk gedaan wordt over die ene stempel, maar gelukkig zetten ze de Chileense stempels en mogen we door. Dat houdt in dat we de auto op mogen halen. Dan ga je met vijf auto’s achter elkaar in de rij en moet al de bagage uit de auto op tafel gezet worden. Een paadje tussen je spullen, want daar loopt de hond tussendoor. Ondertussen checken ze ons ingevuld formulier dat we niets aan te geven hebben. De hond vindt niets en de man die de auto checkt ook niet, dus alle spullen mogen de auto terug in. We mogen door naar het laatste poortje….waar we ons formuliertje met stempels weer inleveren. We zijn Chili weer binnen!

We rijden naar Entre Lagos….het was overigens goed dat we nog getankt hadden. We kwamen namelijk geen enkele benzinepomp meer tegen. Eigenlijk was de bedoeling dat we zouden gaan kamperen in Entre Lagos, maar de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we hier nog niet dood gevonden willen worden. We drinken koffie en bezoeken de supermarkt. We rijden door en zullen stoppen bij een camping die er goed uitziet.

We rijden door weilanden met vele koeien. Het gras is al van de weilanden gehaald en ligt te drogen in de plastic balen. De temperatuur is heerlijk, maar wel wat grijs. We komen veel restaurants tegen, maar geen campings. Waar verblijft iedereen toch? Vervolgens komen we langs een groot windmolenpark, maar er draait er geen één. Wonderlijk dat het nauwelijks waait hier in Noord Patagonië.

Inmiddels zijn we in Fruttilar beland. Er lijkt leven in dit dorp te zitten en er staat een camping aangeven, die wij ook terug zien op Google Maps. De eigenaar staat op de uitkijk en heeft wel plek voor ons. Haha….14.000 pesos…zo goedkoop hebben we nog nooit mogen slapen. Hij heeft het goed voor elkaar op zijn camping. Elke plek heeft een picknicktafel die overkapt is en een lichtje en een stopcontact. Warm water bij de douche en BBQ plek bij je plekje.

We steken de bbq aan en laten ons maaltje goed smaken. Van de restwarmte van de bbq zetten we nog koffie en afwaswater. Daarna is het tijd om nog te gaan wandelen. We hebben stiekem toch lang in de auto gezeten (en lang in de rij gestaan), maar niet zoveel bewogen. We wandelen naar het dorp en lopen langs het water. Het is hier echt gezellig druk. De Duitse invloeden zijn goed terug te vinden. Houten vakwerkhuizen, strudel, kuchen en bierstuben zijn terug te vinden in het straatbeeld. Onderaan de camping ligt een Mariagrot….die ziet er waarschijnlijk als het donker is schitterend uit, maar daar wachten we niet op.
Tot de volgende keer!

Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Bariloche – Villa La Angostura

2 februari 2025

We waren lekker op tijd uit de veren, maar vandaag zag de wereld er een stuk grijzer uit dan gisteren. Het waaide hard en daardoor voelt het direct kouder. Het miezerde wat.

We hadden bedacht om naar het uitkijkpunt Villa Llao Llao te rijden om daar zo over het meer van Llao Llao te kijken. Onderweg zagen we weer een prachtige regenboog. Die hebben we deze vakantie al zoveel mogen bewonderen. We reden langs een jachthaven en daar lagen echt bizar grote jachten….hier ligt veel geld. Daarnaast een groot golfterrein en een vijf sterren hotel op een berg met een partij grond eromheen. Maar goed…..Google gaf aan dat we bij het uitkijkpunt waren, maar er lag geen voetpad…er was geen bord en er was geen uitzicht. Dus helaas pindakaas…..terug naar start en geen 200 euro ontvangen 🙁

We kwamen langs een mooi houten kerkje. Ook deze op een berg en gaf dus een mooi uitzicht. Het kerkje was open, want om 11 uur was het mis. We maakten daar dus mooi even gebruik van. Eenvoudige inrichting en een kast vol met spulletjes die je kon kopen. Het had wel wat weg van de kerkjes die we ook in Noorwegen hebben gezien, maar we weten niet of ze familie waren.

Inmiddels was het tijd voor koffie natuurlijk. We leggen aan bij een chocolaterie. Mmmm….zoveel keuze….we nemen koffie met een bonbonnetje. Op deze manier hebben we de chocolade van hier toch ook geproefd. Chocolade uit Patagonië volgens Belgische traditie. Het werd druk hier, dus dat is een goed teken.

We rijden door Bariloche om het meer heen richting Villa La Angostura. Het waait enorm hard en dat is goed te voelen aan ons huisje op wielen. Het blijft druiliger weer en we gaan van de 18 graden terug naar de 12 graden. De zon doet af en toe haar best, maar lijkt het niet te kunnen winnen vandaag. De weg slingert om het meer heen door de bossen. Het is een mooie route om te rijden. Het is een stukje van de zeven meren route. Die er aantrekkelijk uit zag om te rijden, maar we doen het niet….we kwamen voor Chili, dus we gaan morgen terug de grens over.

Iets voor 14 uur komen we in het dorp aan. We rijden naar ons onderkomen en mogen onze kamer al in. Dat is fijn, want dan laten we de auto hier en lopen we terug naar het dorp.
Het is een druk dorp en veel groter dan wij verwacht hadden. Het is veel gemoedelijker dan Bariloche en het doet echt wel wintersportplaats aan (in zoverre wij daar een beeld van hebben). We bedenken dat het misschien handig is om nu warm te eten en vanavond wat lichters.
We belanden in de rij bij een Argentijns grill restaurant. Tja…niemand kijkt er van op dat je in de rij gaat voor je eten. We hopen dat het een goed teken is. Jawel het smaakte prima! Een groot deel van de middag is inmiddels wel om, maar de zon schijnt ook….dus we lopen ons rondje af in het dorp. We gaan een kopje koffie drinken bij “Oma’s theehuis” en werkelijk waar ook hier staat een rij. We bemachtigen een stoel om op te wachten en hopen ook hier dat het de moeite waard is. En ook hier….niets te veel gezegd…..heerlijk!

We wandelen op ons gemak terug naar huis en gaan vanavond weer eens bedenken hoe we het morgen gaan doen. Als het weer weer mee zit dan gaan we weer slapen in ons huisje op wielen…..ook fijn!

Hasta luego!

Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Bariloche

1 februari 2025

We weten het! De bekende KPN poes heeft zijn domicilie hier. Eigenwijs zit de rode kater vanochtend voor het raam bij de ontbijtzaal en geniet van het zonnetje en kijkt op haar gemak eens binnen. We zitten te wachten tot ze gaat dansen, maar hé…ze is vandaag vrij.

Vandaag een relaxt dagje…..we gaan Bariloche verkennen. Het is een klein kwartiertje rijden met de auto. Voor nu te ver om te wandelen. We zoeken een parkeerplek waar ons huisje op wielen veilig kan staan. We hebben gelezen dat in deze omgeving nog wel eens auto inbraken willen zijn en ondanks dat er nu niets te halen is bij ons hebben we geen zin in geëmmer. We moeten even zoeken omdat we net iets hoger zijn dan normaalgesproken met de tent op het dak. Maar we vinden een plekje wat ook betaalbaar is.

We wandelen eerst naar de kathedraal. Wat een mooie serene plek. De kerk lijkt volledig vanuit steen opgetrokken en zachtjes wordt Gregoriaanse muziek gedraaid. We kijken er een tijdje rond en dan gaan we naar buiten. Mooi weer, strakke blauwe lucht en de zon doet haar best. We wandelen door de straten en het is duidelijk dat het toerisme hier haar weg al heeft gevonden. Zowel in de winter als in de zomer doen ze hier waarschijnlijk goede zaken. Vele chocoladewinkels zijn hier te vinden, maar daar staat deze streek ook om bekend. De paarse Milka koe past ook hier in het straatbeeld.

Op een plein zijn typische houten huisjes te vinden. Ze zouden niet misstaan in Zwitersland of Oostenrijk. Er lopen wat St. Bernhardhonden rond, waarmee je op de foto kan. Beetje sneu wel…we zien ook weinig mensen gebruik maken van dit aanbod gelukkig. Op het plein staat een straatartiest zijn kunsten te laten zien. Is hij goed? Nee niet echt, vinden wij, maar hij weet de mensen wel aan hem te binden. Dat is toch knap. We wandelen nog even naar het meer. Blijft een mooie plek met de bergen op de achtergrond en hier en daar nog een sneeuwvlek.

We eten nog een ijsje bij Rapanui. De plek waar je moet zijn om ijs te eten. Veel Argentijnen kennen hun roots in Italië, dus ijs maken hebben ze meegekregen in de genen. Heerlijk ijs!

De tweede helft van de middag genieten we van de zon thuis. We kijken vanaf het balkon over het meer. Het is zo’n 23 graden, dus goed toeven. Het waait iets meer dan gisteren, maar we voorspellen ook een beetje regen voor morgen en de temperatuur gaat weer iets zakken. Maar ach dat zien we morgen dan wel weer.

We gaan morgen weer wel een stukje dichter naar de grens met Chili, maar stellen het over gaan van de grens nog even uit.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Futaleufu – Bariloche

31 januari 2025

Wat hadden we toch een mooi plekje, maar het is toch tijd om verder te trekken. Het is nog koud als we opstaan (lees 9 graden), dus toch maar een vestje over de korte mouwen aan. De zon piept over de bergen en dit geeft een mooi vergezicht.
We slingeren door de bergen terug naar de hoofdweg. Het is vanaf daar nog een kilometer of tien naar de grens. We zoeken nog snel een naam van een camping op als we iets van internet vangen, want we weten inmiddels wat ze willen horen aan de grens. Gelukkig hebben we dit precies op tijd gedaan, want al snel zijn we alle signalen kwijt.
Bij de grens laten we alles weer zien en opnieuw ervaren we dat Chili uitgaan niet zo’n probleem is. We gaan van loketje naar loketje. Deze keer is de grens van Argentinië erg dicht op de grens van Chili. We moeten glimlachen: 2 slagbomen over de weg, die een militair open en dicht moet doen na elke voorbijganger. Maar goed ook hier eerst langs de militair voor een stempel en een papiertje dat we met 2-en zijn. Dan naar binnen: loket 1 wil weten waar we naar toe gaan en waar we verblijven. De truc van de camping werkt weer. Vervolgens naar loket 2: daar krijgen we de stempels voor de auto. Dan naar de auto en de militair doet de slagboom open, nadat hij het papiertje wat we voor het kantoortje van hem kregen maar nu met stempels terug in ontvangst neemt.
We slingeren nu een heel eind door Argentinië over een grindweg. Stofwolken om ons heen…de temperatuur loopt op naar behaaglijk warm (zo rond de 26 graden). In het eerst dorp gooien we de tank maar vol. De benzine is in Argentinië goedkoper dan in Chili, dus we hadden de gok genomen dat we op tijd een benzinestation tegen zouden komen. Inmiddels hebben we ook weer internet ontvangst en zien we op de weg naar Bariloche dat we 3 keer een bosbrand tegen zullen komen. We gaan het zien.

Helaas duurt het lang voordat we koffie krijgen deze rit. In de meeste plaatsen is het betaald parkeren en we krijgen niet precies ontcijfert hoe dit werkt hier. Daarnaast hebben we geen Argentijns geld, zoals jullie weten en moet dus alles met de creditcard.
Bij de eerst brandhaard lijkt alles onder controle en in onze ogen gedoofd. We zien dat er vele bomen verbrand zijn, maar we zien geen rook meer en geen hulpdiensten.
Naarmate we dichterbij Bariloche komen, zien we de lucht mistiger worden en de zijwegen de bossen in afgesloten worden door de politie. Boven ons is een helicopter actief met een bluszak. We mogen door rijden, dus gaan er maar vanuit dat alles goed komt dan. Op de derde plek zien we wel veel rook, maar waarschijnlijk de haard aan de andere zijde van de berg, want buiten de afgesloten zijwegen zien we geen activiteiten. Bijzonder hoe de lucht verkleurt en wat voor effect dit dan geeft….toch een beetje spooky.
Tegen half zes arriveren we bij het hotel voor de komende 2 nachten. Het ligt in het skigebied wat er nu mooi groen uit ziet. We zullen straks eens gaan bedenken wat we hier zullen gaan ondernemen. Zou onze koningin toevallig bij haar broer op bezoek zijn? Hij schijnt hier een bistro te hebben.
Het wordt in ieder geval weer mooi weer, dus we gaan zeker genieten van alle mooie dingen hier.

ciao,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Chaiten- Futaleufu

30 januari 2025

Wow….de zon scheen net over de berg onze tent in via het raam….wat een fijne gewaarwording. Tijd voor korte mouwen! Lekker in het zonnetje ontbijten….eitje bakken, brood roosteren in de pan, koffie zetten….dit is toch net vakantie?! 

Onze eerste koffiestop was maar ruim 20 minuten verder op, maar daar ligt een vliegtuigwrak. Het vliegtuig heeft in 1974 een noodlanding moeten maken door een hevige storm. Gelukkig geen mensen overleden, maar het wrak is ook nooit opgeruimd. Er hebben jarenlang mensen ingewoond en nu is het verkocht aan een stel. Zij runnen hier een koffietentje en willen in het wrak een museum maken. Lekkere koffie….gezellige buurt…ze leert ons dat de vervelende vliegen waar wij naar vragen inderdaad steken, maar alleen in januari leven. Dus aan het einde van de week zijn ze allemaal dood. Dat geeft hoop! Het is toch ook weer tijd om verder te gaan. 

We rijden natuurlijk ook weer langs de Yelcho gletsjer en proberen deze nog een keer op de foto te vangen. Het blijft indrukwekkend. Het is inmiddels rond de 27 graden en het ijs blijft daar hangen. 

We rijden als het ware om het Yelcho meer heen en zien de bergen nu eens van de andere kant. De weg is grotendeels van kiezels en we rijden daarom nogal eens door een stofwolk heen. De temperatuur loopt verder op en we tikken de 30 graden aan. Goh….wie had dit gedacht? 

Uiteindelijk komen we in Futaleufu aan. We drinken daar een lekker bakje koffie met natuurlijk iets lekkers erbij.  Buiten op het terrasje en kijken wat mensen. We gaan op zoek naar een camping. Er ligt er eentje vlak aan het meer. We gaan daar kijken, maar deze is zo klein daar kunnen we met de auto niet op. We gaan naar de volgende, maar deze zit vol en de camping daarna ook. Dit is het gebied waar veel aan raften en kanoën gedaan wordt. Het is natuurlijk schitterend weer, dus iedereen wil naar het water. Dit hebben wij in de koude nog niet aan de hand gehad. We besluiten wild te gaan kamperen. We zoeken een plekje met de app ioverlander. We meanderen door de bergen over een smal weggetje en de weg lijkt maar te duren. Net op het moment dat we overleggen wat we gaan doen zien we een camping. D.w.z. een lap grond van een boer aan de rivier met een wc en schuilplek….maar wij doen het ervoor. De eigenaresse is akkoord en er staan nog wat tentjes. Mooie plek met zicht op de rivier en verder niets….geen elektriciteit, geen wifi….de zon, de wind en wat kippen die hier ook rond sjouwen.

We zitten zo’n 10 kilometer voor de grens met Argentinië. Dus ons aperitiefje voor vandaag is cashewnoten. Ons voorgerechtje is komkommer met tomaat….klein gesneden in blokjes met peper en zout en opgediend in een schaaltje. We sluiten af met ons hoofdgerecht: noodles met rundvlees. Zo wij kunnen morgen de grens weer over!

We hebben gezien dat er een bosbrand is op weg naar Bariloche, maar we hebben nu geen internet om de stand van zaken te checken. Maar dat komt morgen vast ergens goed als we op weg zijn. Gezond verstand gebruiken en goed kijken wat de Argentijnen doen.

Wat zullen we vanavond lekker slapen. Het wordt hier vast donker met een mooie sterrenhemel. 

Zonnige groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

La Junta – Chaiten

29 januari 2025

Vandaag valt er weinig te vertellen….alles op zijn gemakje….een soort van rustdag. Na het ontbijt….jullie raden het al….de tank vol gooien, zodat we weer op weg konden. Vandaag is de rit maar zo’n 2 uur al is deze overigens weer schitterend. We toeren langs de rivier omhoog en genieten van een stralende blauwe lucht. De temperatuur loopt op en jawel….we tikken de 21 graden aan. Lekker hoor….je lijf verlangt toch zo nu en dan naar de zon.

Op de weg gebaart er een man dat we vaart moeten verminderen en voordat we het weten komen daar 2 gaucho’s aan, die de koeien samen met de honden naar boven drijft. Mooi om te zien….jongemannen met hun platte petten te paard…zo behendig.

We komen een paar plekjes tegen waar een aantal huizen bij elkaar staan, maar dat mag de naam van dorp niet hebben. We rijden langs Yelcho….ook een hangende gletsjer….het lijkt bijna alsof je deze vanaf de weg kunt aanraken. Schitterend om te zien wederom! Dan naderen we Chaiten….maar er zit vandaag weinig leven in het dorp. Ze noemen het hoogseizoen hier, maar waar zij al die mensen dan? De koffiebarretjes sluiten om 13 uur en gaan om 17 uur terug open. We rijden daarom naar de camping en maken daar zelf wel koffie. Plek zat hier en we mogen gaan staan waar we willen. Even zoeken naar een plekje waar we recht kunnen staan, maar ook dat is weer gelukt. We genieten van het stralende weer. We doen een wasje wat nu mooi buiten kan drogen. We lezen wat. We lopen een eindje naar het dorp, maar al snel merken we dat dit niet het moment is….het is rustdag. Dus we keren om en settelen ons weer voor ons huisje op wielen.

Wat is het toch fijn om zo lang buiten te zijn zonder het koud te hebben. 😀

Morgen rijden we richting de grens met Argentinië. We hebben geen veerboten gereserveerd, want we willen ons niet vast zetten in dagen. Dat houdt in dat we opnieuw een stukje over Argentinië moeten gaan om verder naar het noorden in Chili te kunnen.

Warme groet,

Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

National Park Quelat

28 januari 2025

Vanochtend een goed ontbijt op, dus een mooi basis om op pad te gaan. Het regent niet en de lucht lijkt open te gaan trekken.

We rijden een uurtje terug naar het zuiden. We gaan naar Nationaal Park Quelat. Hier is de hangende gletsjer te bezichtigen. Voor de zekerheid hebben we weer wel onze wind- en waterdichte broeken aangedaan, want het weer kan zo omslaan in de bergen. Vanaf de parkeerplaats is het eerst 3/4 uur wandelen naar de brug over de rivier. Daar begint de route eigenlijk pas echt. Het is een hangbrug en je mag niet met meer dan 4 personen op de brug. Gelukkig wiebelt de brug niet te veel. Het midden van de brug geeft een schitterend uitzicht overigens.
Na de brug moeten we kiezen: naar het uitkijkpunt waar ook de boten vertrekken of 3,3 kilometer wandelen naar een uitzichtpunt op de gletsjer. We kiezen de laatste. Het is klimmen en klauteren en er ligt veel modder gezien de regen de afgelopen dagen. Er zijn heel wat mensen sneller en die laten we passeren. Na een uur lopen, horen we dat het nog een uur lopen is. Het pad wordt alleen maar steiler en de originele heup van Linda wil dit echt niet. We overleggen: samen terug naar beneden of Ria gaat alleen verder. Maar Ria alleen verder is nog een uur naar boven en nog 2 uur terug naar beneden. We gaan samen naar beneden. Balen, maar het is wat het is. Terug op de splitsing nemen we de afslag naar het uitkijkpunt bij de boten.
Jeetje, dat was ook al een pad wat meer dan genoeg was geweest. Maar we komen aan het einde en bemachtigen een bankje. De wolken hangen voor de gletsjer, maar na even gezeten te hebben trekt de hemel open en worden we beloond. Wowie…..wat een natuurverschijnsel weer. Ja, liever van dichtbij gezien maar ook vanuit hier is het prachtig.
We kijken even hoe de rubberbootjes gevuld met mensen richting de gletsjer vertrekken. We nuttigen ons fruit, want we hebben wel honger gekregen van deze actie.
Vervolgens wandelen we op ons gemak terug….die weg lijkt ook een eeuwigheid te duren 😉

We leggen even bij Puyuhuapi aan. Een klein dorpje, maar het leeft hier in tegenstelling tot La Junta wel. We drinken koffie bij een koffiestalletje en jawel….op het terras. In het zonnetje met inmiddels 21 graden. Na de koffie lijken de benen wel weer iets te willen doen, dus we lopen nog even naar het meer, maar we zien geen dolfijnen. Tijd om terug naar huis te rijden….

Na het relaxen van de voetjes (en de heup)….gaan we eten in het hotel. We laten het ons goed smaken en maken er een avondvullend programma van. Ria nuttigt een gerecht met een typisch klein Chileens visje en smult hiervan. We hebben het visje na deze maaltijd nog wel even opgezocht op Google. We sluiten af met een koffie en een amaretto. Tenminste iets wat er weg van moet hebben….er zat vast een vleugje amaretto in, maar het was zeker gemixt met iets anders.

Nu gaan we maar eens bedenken waar we morgen op af gaan…..we hopen toch weer op droog weer….dan slapen we weer in ons huisje op wielen.

Vrolijke groet,

Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | Geef een reactie