Cancun – Mexico Stad – Puebla

16 februari 2024

Om zes uur ging de wekker…..ai ai…maar we gaan weer een ander stuk Mexico ontdekken, dus uit de veren!

We hebben inmiddels routine in het pakken en aankleden en daarom houden we zelfs tijd over om een banaantje te eten en wat sap te drinken. Iets voor zeven uur zitten we in de auto. We leveren de auto in en zien we dat we 3715 km gereden hebben in deze weken. Nou best netjes vinden we zelf. We worden naar het vliegveld gebracht en ook dit verloopt vlekkeloos.
Bagage inleveren….ook zonder problemen dan krijgen we nu koffie!
Na die koffie gaan we maar door de security procedure. Deze keer gaan de bellen wel af op Linda’s heup, maar na een tweede check was het okay. Maar….de dagrugzak van Linda werd er ook uitgehaald. Waarom? Er zat een klein potje Nutella in de rugzak en dat mag dus niet. Dit is meer dan 100ml. We hadden hier echt niet bij stil gestaan, dus tja….inleveren dus. Balen, maar ach daar gaat niemand dood van.

We eten nog vlug wat en dan is het al weer tijd om te gaan boarden. Dit verloopt echt wel vlekkeloos. Dat hebben we wel eens anders gezien. We hebben een lekker plekje en het is maar 2 uur vliegen. Hoe dichter we bij Mexico Stad komen hoe duidelijker de hoge bergen zich laten zien. Machtig mooi. De ramen van het vliegtuig zijn helaas te smerig om een mooie foto te maken.

Op het vliegveld op zoek naar onze bagage. Deze hadden extra tyraps gekregen. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Niemand weet wat daar het doel van is geweest. Nu inchecken bij de autoverhuurder. Dit duurde wel even wat langer. Niets te zeggen over de vriendelijkheid, maar het duurde en duurde en het is eigenlijk onduidelijk waarom. Ook hier weer met de shuttle bus naar de auto. Deze ronde een Chevrolet. Alles in de auto en toen zagen we dat we geen hoedenplank hadden. Dat is niet handig! Dan zien ze alles liggen en we willen geen ingetikt ruitje. Het mannetje sprak geen Engels, dus met Google Translate aan de gang. Maar we kwamen niet verder. Hij liet een andere auto zien en ook daar geen hoedenplank. Wat doe je dan? Langer zeuren? Komt het dan goed? Of zien hoe we hier de komende twee weken mee omgaan? We twijfelen, maar besluiten om toch maar op pad te gaan. We gaan hier waarschijnlijk nooit aan uit komen.

Het is enorm druk op de weg. Maar er wonen dan ook 9 miljoen mensen in deze stad. Maar met kalmte komen we een heel eind. Af en toe een gefrustreerde Mexicaan, omdat het te lang naar zijn zin duurt.
In ongeveer twee uur rijden we naar Puebla. We hebben daar een b&b gevonden, maar als we voor de deur staan twijfelen we toch wel een beetje. Een voorbijganger ziet onze vertwijfelende blik en vraagt ons of hij kan helpen. We zeggen dat we B&B Luma zoeken en laten het adres zien. Het klopt en hij zegt dat we gewoon even aan moeten kloppen. De deuren gaan vervolgens open…..en wowie….wat een juweeltje. De eigenaresse ontvangt ons en is zo hartelijk. Er staat al een sapje klaar voor ons en we krijgen uitleg over de omgeving.

Inmiddels hebben we honger gekregen, dus tijd om de stad in te lopen. Het is een rechte weg en dat is op zo’n dag ook wel eens fijn. Niet nadenken, maar gewoon zo naar het centrum lopen. We vinden een restaurantje waar we beide iets naar onze zin kunnen vinden. Als we weer buiten komen wordt er muziek gemaakt op het centrale plein. Gezellig hoor! We blijven even kijken en lopen dan toch terug. Het is ongeveer 20 minuten lopen terug naar huis en inmiddels is het donker.

Bij thuiskomst wordt ons gevraagd de autosleutel in te leveren. We staan namelijk geparkeerd binnen de poorten, maar de auto’s staan daar achter elkaar. Dus er moet nog al eens gewisseld worden. We vertrouwen erop dat het goed gaat komen, dus hebben de sleutel maar gewoon ingeleverd. Heerlijk toch zo’n wereld achter de deuren, die zo haaks staat op de buitenwereld, want Puebla is de tweede grote stad na Mexico City, dus we moeten hier alert zijn. Het voelt zeker niet onveilig, maar we zijn niet naïef.

Vrolijke groet,

Ria en Linda