21 februari 2024
Vandaag gaan we met de auto op pad. We doen eerst even een supermarkt aan voor ons ontbijt. We gaan vandaag op zoek naar Hierve el Agua. Er gaan verschillende verhalen rond hoe je deze plek kunt bereiken, dus op hoop van zegen. We kiezen er in ieder geval voor om niet via de tolweg te gaan. We hebben te vaak gelezen dat deze weg uiteindelijk niet uitkomt waar deze uit zou moeten komen. We gaan via een klein bergdorpje Xaaga. Kennelijk moet je bij binnenkomst van het dorp wel een klein bedrag betalen om over hun weg te gaan, maar de uitzichten moeten mooi zijn.
We rijden dus die kant op en volgen in eerste instantie niet de borden met Hierve el Agua. Het voelt wat tegenstrijdig, maar toch vertrouwen we erop dat het goed gaat komen. En dat was ook zo! Eenmaal bij de poort moeten we inderdaad 1,50 euro betalen om verder te mogen en vanaf dat moment staat de weg prima aangegeven. De weg wordt wel steeds stoffiger, maar is nog goed te rijden. Het is een weg met flink wat bochten en op sommige plaatsen erg smal. Maar hier en daar zijn wat uitstulpingen gemaakt, zodat je kunt wachten op de ander. Echter komen wij op de heenweg niemand tegen.
Eenmaal daar moeten we natuurlijk nog een keer betalen 4 euro betalen, maar wow dat was het meer dan waard. Vrij snel hadden we uitzicht op de twee zogenaamde ogen. Helblauwe poelen in niemandsland en nadat we een stukje verder liepen, kregen we zicht op de “bevroren” waterval. Het had echt veel weg van gestold kaarsvet. Het was echt een plaatje om te zien. Het was een pittige wandeling en het laatste stuk helemaal naar beneden heeft Ria alleen gedaan. De grond is zo ongelijk en de treden van de trap soms zo diep. Maar de foto’s die Ria meer terugbracht logen er niet om. Prachtig!
Uiteindelijk kwamen we bij de twee zogenaamde ogen uit. Deze komen voort uit een warmwater bron. Het water schijnt ongeveer constant 25 graden te zijn. Inmiddels waren er echt wel meer mensen en vermaakten zij zich in de poelen.
Terug bij de auto hebben we onszelf verwend met een koude kokosnoot. Heerlijk….dat kokoswater als je zo verhit bent.
We rijden via dezelfde weg terug en genieten opnieuw van het uitzicht. Deze keer hadden we twee tegenliggers, dus de meeste mensen kiezen kennelijk toch voor een meer eenvoudige weg.
We doen het dorp El Tule aan. Hier staat een boom met de dikste stam ter wereld. Als we dan toch in de buurt zijn. Kennelijk moeten we een kaartje kopen om door de poort te moeten, maar de politieagent die erbij staat, zegt dat ik door mag. Ik ben gehandicapt…haha…soms is zo’n wandelstok toch een voordeel. We hebben er maar gebruik van gemaakt. Ria is op het plein op een bankje gaan zitten en Linda heeft een rondje rond de boom gedaan en heeft deze keer de foto’s mee terug gebracht.
Tijd om naar huis te gaan. Het is in de auto vandaag slecht te hebben. Het is enorm warm en deze auto weet kennelijk niet zo goed hoe hij koud moet worden. Maar gelukkig hebben we deze auto nu en niet de afgelopen weken. Vanavond doen we nog een keer een eenvoudige maaltijd vanuit de supermarkt en dan drinken we vanavond nog wat in de stad.
In de stad hadden we weer geluk. Er trok een kleine parade door de stad met grote poppen en dames in klederdracht en wat verkleedde mensen. Er liep een blaaskapel mee en er werd een drankje gedronken. Wat het doel was? Wij weten het niet. Ze bleven wat langer stilstaan bij één van de kerken en gingen daar samen op de foto.
Tegen acht uur waren we weer thuis en hebben we contact gelegd met de eigenaren van de B&B in Puebla. We hebben besloten daar lekker uit te gaan rusten voordat we naar Mexico Stad gaan. We hadden het goed daar en de laatste week van de vakantie gaat beginnen. We moeten weer lekker uitgerust thuis komen en waarschijnlijk maken we nog wel wat kilometers in Mexico Stad.
Warme groet,
Ria en Linda