25 februari 2024
We weten het zeker….we zijn zo verwend bij Luis en Malu dat het onmogelijk is om een vervolgplek te vinden en toch moet het gewoon gebeuren. We genieten van het ontbijt wat we deze ochtend weer krijgen en vragen nog advies over een vervolgplek. Op de vraag waar het veilig is, geeft Luis het antwoord dat het overal in Mexico opletten is. Tja…hij heeft natuurlijk gewoon gelijk. Hij beveelt nog een B&B aan, maar als we daar op zoeken is daar pas vanaf morgen plek en er is geen parkeerplaats voor onze Chevrolet. De foto’s zagen er geweldig uit, maar we moeten dit direct uit ons hoofd zetten want het is geen optie voor nu. We swipen door de diverse hotels en eigenlijk kan niets tippen aan ons huidige verblijf. De prijzen schieten in Mexico Stad hoe dan ook omhoog als je iets kleins en leuks wil. De mensen betalen het kennelijk toch wel. We gaan uiteindelijk voor een hotel waarvan we denken te zien aan de recencies dat er goede bedden zijn en het gunstig ligt om op pad te kunnen gaan.
We nemen afscheid van Luis en Malu. We zijn toch uiteindelijk een week bij hen geweest. Het was bijzonder hoe snel het vertrouwd voelde. Even krijgen we het toch warm….Luis vertelt ons dat de regering maatregelen heeft getroffen en vandaag alleen de onevennummers (van de auto) Mexico Stad in mogen. Het zal toch niet dat we net ons volgende huis betaald hebben en we er niet naar toe mogen? Maar na een uitgebreide check blijkt dat we echt kunnen gaan. Hij stuurt de website met deze gegevens nog via de app aan ons door…want je weet maar nooit met de Mexicanen, zeiden zij zelf. We kiezen ervoor om de tolweg te laten liggen en dus door de bossen en de daarbij behorende dorpjes te rijden. Dat kost echt meer tijd, maar dan zien we ook meer. We rijden in eerste instantie zo op de rokende vulkaan af en zijn kleinere broertje die met sneeuw bedekt is. Het blijft indrukwekkend. We proberen er nog een foto van te maken, maar het blijft natuurlijk de vraag of je dit kunt vangen zoals wij het nu zien. De dorpjes liggen natuurlijk weer vol met verkeersdrempels, maar het is mooi om te zien hoe bijna alle dorpsbewoners verzameld zijn op het grasveld en daar zondag liggen te vieren. We slingeren door de bergen, maar zijn ook wat stiller dan anders….we weten dat dit de laatste zogenaamde halte wordt van deze vakantie.
Als we Mexico Stad naderen komen we eerst door echt wel het arme gedeelte. Zuid Afrika is triest, maar dit lijkt er verdacht veel op…bleh…hier wil je niet met je auto stil komen te staan. De verkeersdrukte neemt toe en het lijkt echt of de Mexicanen soms maar een dotje doen. Ze snijden af, ze staan stil, ze halen rechts in…alles kan hier.
Gaande weg wordt de omgeving meer bewoonbaar en komen we bij ons einddoel van vandaag. We wonen vlakbij het plein van de republiek met daarop het monument van de Mexicaanse revolutie.
Als onze spullen op de kamer staan, lopen we nog een rondje en zorgen voor de innerlijke mens. We kijken vast rond waar het metrostation is, zodat we morgen op pad kunnen. Vanavond maar eens lezen wat we in het historisch centrum willen zien.
En hoe lief….we krijgen een appje van Luis en Malu met de vraag of we goed aangekomen zijn en ze wensen ons nog een fijne tijd hier in Mexico. Ze doen dit toch goed….het is hun werk, maar het voelt toch fijn.
Warme groet,
Ria en Linda
Wat mooi dat er mensen zijn die om mensen geven.
Mond op mond reclame voor hun is hier wel op zijn plek.
Probeer ook hier de dagen nog veilig door te brengen want voor je het weet zit je weer in de kou.
Een zonnige groet van die oudjes die ook de terugreis zoetjes aan moeten gaan plannen.