Oaxaca – Puebla

22 februari 2024

We hadden een werelds idee vonden we zelf…haha…als we nu alles inpakken en in de auto leggen dan laten we de auto nog achter het hek van ons huis staan, maar gaan we te voet een ontbijtadresje zoeken. In principe hoeven we pas om 11 uur uit te checken, dus doen we niets illegaals. De dame aan de poort vond het ook geen enkel probleem. Tijd zat voordat het elf uur is. We lopen naar een tentje en kiezen daar beide de verse vruchten met yoghurt uit. Ze komen de borden brengen en we moesten al een beetje lachen. Het zag er echt heerlijk uit, maar of we hier een goede bodem mee gaan leggen? Het smaakte ook echt, maar inderdaad de magen waren nog niet gevuld en we hebben een reisdag voor de boeg. We weten uit ervaring dat we onderweg weinig tegen zullen komen. We besluiten nog een ander tentje op te zoeken en onszelf gewoon nog een keer te verwennen. Ria nam iets echt Mexicaans volgens oma recept en Linda nam een heerlijke verse wafel met banaan. Mmmm…..dit is een ontbijtje. Net voor elf uur komen we terug bij de auto, maar er werd niet moeilijk gedaan en waarschijnlijk ook niet als we om 11.15 uur waren aangekomen.
We maken nog een tussenstop bij de supermarkt, zodat we een lunch hebben halverwege de reis.

We komen bij het eerste tolpoortje aan en we kunnen niet verder. Een heel verhaal in het Spaans, maar we konden eruit halen een blokkade op de snelweg en omrijden via de “Libre” weg. We zagen ook vele vrachtwagens staan. Dit is niet grappig, want we hadden eerder al gekeken naar rijden zonder tolwegen en dan gingen we er ruim 7 uur over doen (zonder rusttijd). Maar ja, er zit niets anders op. Dus we toeren door de bergen en genieten van de cactussen, die soms hele bossen vormen. Het eerste stuk gaat ook door dorpjes. Op zich niet erg, maar daar leggen ze zoveel verkeersdrempels neer en dat kost kei veel tijd. De temperatuur loopt op, maar we zingen een eindje weg. We hebben ook ons volgende adres laten weten dat we veel meer tijd nodig zullen hebben om aan te komen.
Uiteindelijk komen we een benzinepomp tegen en soms kun je zo blij zijn met een pomp. Dat waren wij nu dus! Maar de creditkaartmachine maakte geen verbinding en de tank zat al vol….gelukkig hadden we nog geld in onze oude sok zitten en konden we de rekening betalen. We hadden er inmiddels ook ruim 2 uur opzitten en lunchen hier dan ook maar. We besluiten een broodje te bewaren, want we moeten waarschijnlijk nog een uur of vier rijden.

We vragen Google of er nog een mogelijkheid is om op de tolweg te komen en die is er wel, maar dan mogen we nog bijna 2 uur rijden. Tja….het is een reisdag, dus we nemen het zoals het is. We zien droogstaande rivieren, stoffige dorpjes, verlaten hutjes, versierde Maria plaatsjes.
Na weer bijna 2 uur nemen we nog een break, strekken de benen en laten de B&B eigenaren weten dat we denken rond 19 uur pas in Puebla aan te komen.

Jawel….de volgende plek kunnen we de tolweg weer op en kunnen we dus wat kilometers vreten. In de verte zien we de vulkaan opdoemen en deze heeft een flinke zwart rookpluim boven zich hangen. Toch is het een schitterend plaatjes omdat de zon ondertussen aan het ondergaan is en de lucht dus rood kleurt. Jammer dat het nauwelijks te vangen is op de foto, terwijl we die kilometers aan het vreten zijn. De schemering valt in, maar gelukkig hebben we inmiddels Puebla bereikt. Dus we moeten nog wel de stad doorkruisen, maar weten dat we geen uren meer hoeven te rijden.

Eenmaal aangekomen worden we hartelijk ontvangen. We krijgen dezelfde kamer als aan het begin van de week. We zitten nog even buiten en lezen de reisverhalen van andere reizende familieleden. Leuk als je zo verspreid over de wereld zit en elkaar toch kunt blijven volgen. Verder doen we niets meer. Zo’n hele dag in de auto kost toch altijd energie. We spieken nog wel even naar het weerbericht voor morgen en dat ziet er goed uit.

Vrolijke groet,

Ria en Linda