21 januari 2021:

De ochtend starten met wentelteefjes…..mmmm…op de een of andere manier komt dit eigenlijk altijd alleen met Hemelvaart voorbij. Met een goede bodem kunnen weer en wind weerstaan. Volgens het weerbericht gaat het heel hard waaien, maar zal het droog blijven.

We rijden via allerlei polderwegen naar Joure. Het is echt guur buiten. We waaien bijna uit ons jas. Er zijn al nauwelijks mensen op straat te zien natuurlijk, maar dit weer maakt het nog eens erger. We starten in de Midstraat van Joure. De Jouster toren staat in de steigers en laat dus weinig zien van zijn schoonheid. Voor de kerk staat wel een grappig beeld….allemaal mensen die naar boven naar de toren kijken. In dezelfde straat zit ook de Jouster Klokkenmakerij. Een ambachtelijk bedrijf waar nog steeds Friese Staart en stoel klokken naar wens gemaakt worden. Via het Tolhuis aan de gracht wandelen we door naar een molen. Het grasveld waar we over moeten lopen heeft wel wat weg van de waddenzee. Jeetje….de modder lijkt onze schoenen op te willen vreten. In de verte zien we de Douwe Egberts fabriek staan. Het lijkt wel een dorp op zich.

Wij hadden ons eigenlijk nooit echt verdiept in de geschiedenis van DE. In 1753 openden Egbert Douwes en zijn vrouw Akke Thijsses hun kruidenierswinkel De Witte Os aan de Midstraat in Joure en legden zo de basis voor het Douwe Egberts van nu. Zij verkochten producten die ’tot de genoegens van het dagelijks leven behoren’. Koffie, thee en tabak waren de belangrijkste producten.

Helaas is het soms behelpen met het oversteken van de grachten. Op sommige plaatsen wil de app dat we met een voetpont de gracht over steken, maar helaas liggen deze vast aan de kade. Dus dat betekent dat we om moeten lopen. Geen probleem, maar vraagt wat creativiteit. De haven ligt er verlaten bij en bij de havenmeester hangt ook een bordje dat de haven gesloten is. De lucht trekt wat dicht en voorzichtig vallen er wat druppels naar beneden. Tijd om koffie te gaan halen. Op de heenweg hadden we in de Midstraat al een tentje gezien wat open is, dus die plek hebben we opgeslagen als. We nemen daar de koffie mee en lopen flink door naar de auto. Koffietijd….picknicken in de auto…haha.

We vervolgen onze weg naar Sloten. Hier wordt letterlijk flink aan de weg gewerkt. We slenteren in Sloten langs de gracht en genieten van de vele bruggetjes. Het oogt heel gemoedelijk hier. Het is van oorsprong een vestingstadje en hier en daar vinden we nog een kanon. 

Ijlst is een klein stadje met meerdere beschermde stadsgezichten, unieke overtuinen langs de gracht en oude molens die nog in gebruik zijn. De overtuinen zijn nu gemeenschappelijk groen van de gemeente dat door de gemeenschap mag worden gebruikt en benut, mits ze het goed onderhouden. We bezoeken nog een begraafplaats waar twee gesneuvelde Canadese piloten liggen.

We sluiten onze dag af in Bolsward. We wandelen door deze stad, waar op vele plekken grachten bij elkaar komen. We lopen langs de Martinikerk, maar helaas zijn alle kerken deze week al dicht. Aan de einde van de wandeling in Bolsward komen we uit bij een bijzondere kerk. De Broerekerk werd in de 13de eeuw gebouwd als kloosterkerk van de Minderbroeders. Dit oudste monument van Bolsward kreeg in 2006 een bijzondere glazen overkapping. Wij vinden het schitterend om te zien. Voor de kerk staat een Vleermuis als fontein (ook de fonteinen in Friesland staan momenteel allemaal droog). Vleermuizen zijn intrigerende, nuttige dieren die met hun jacht op insecten cruciaal zijn in het ecologisch systeem. De vleermuis staat in de Aziatische cultuur symbool voor rijkdom, geluk en een gezegende ouderdom. Bij ons symboliseert hij zowel duistere krachten als een positieve, reddende kracht. Je kunt denken aan Batman, of aan de gevels van de grote kathedralen waar hij, in de vorm van waterspuwers, de demonen op afstand houdt. Dat past dus prachtig bij de afgebrande Broerekerk. 

Inmiddels begint het te schemeren en is het dus tijd om naar huis te gaan. We slingeren door de polders weer terug naar Franeker. Eenmaal thuis aangekomen besluiten we de plaatselijke kok toch nog maar eens te steunen.

Nu laten we voetjes maar weer rusten en duimen we dat we morgen droog weer zullen hebben.

winterse groet,

Ria en Linda

Picknick in de auto

20 januari 2021:

Tijd om onder onze steen vandaan te komen….wat doe je namelijk op een zogenaamde “lambaldag-avond”? Precies film kijken, maar naar de bioscoop mag niet. Ons huisje heeft Netflix, dus laten we dat dan maar eens ontdekken….we vinden “A star is born”…een film die we graag in de bioscoop hadden willen zien, maar we gemist hebben door de vakantie destijds. Het was een mooie avondinvulling.

We begonnen de dag met een triest bericht…..onze grote viervoetervriend Sam (onze vakantievriend) is onverwachts overleden. Wat een slecht nieuws….toch even slikken.

Vanochtend bleef het toch wat miezeren, maar nog een dag binnen zitten trekt ons niet echt. We kleden ons gewoon weer goed aan en gaan op pad. We nemen de auto naar Hindeloopen en wandelen daar een rondje. Jammer dat het museum gesloten is door de Corona maatregelen. In de vroegere jaren kenden Hindeloopen hun eigen klederdracht en daar waren we eigenlijk best nieuwsgierig naar. Het blauwe reddingshuisje bij de haven doet ons denken dat we in Scandinavië zijn. Mooie bruggetjes over het water door het hele stadje heen. Bij de oude sluitswachterswoning bevindt zich nog steeds een verzamelplek voor de mannen om de dag door te nemen. Ze zitten of staan hier mooi uit de wind. De toren van de kerk staat aardig scheef….we hebben de toren van Pisa nog nooit in het echt gezien, maar dit heeft er wel wat van weg. We vinden nog een schaatsmuseum, maar ook deze mag natuurlijk zijn deuren niet open doen. De etalage verklapt een beetje wat er binnen te zien is. Ergens in een straatje vinden we nog een ouderwetse meubelmaker, die het klassieke schilderwerk nog toepast. Wij vinden het niet echt mooi om te zien, maar smaken verschillen zullen we maar denken. Helaas is er helemaal niets open wat ons kan voorzien van een koffie to go, dus we rijden maar door naar de volgende bestemming.

We slingeren langs het IJsselmeer naar Stavoren. Ook hier wandelen we door het stadje. Natuurlijk vinden we het standbeeld van het vrouwtje van Stavoren. De hoofdpersoon van het volksverhaal van Stavoren. De Vrouwe van Stavoren had letterlijk alles wat haar hart begeerde en toch vond ze dat ze nog lang niet genoeg bezat. De gebroeders Grimm hebben het verhaal ook ooit opgeschreven. De haven van Stavoren geeft ons het beeld van Curacao. De gekleurde huisjes aan het water maakt een vrolijk geheel. Jammer dat het weer ons helpt herinneren dat we “gewoon” in Nederland zijn. De wind is krachtig en schuurt langs onze wangen. De wolken kunnen de druppels niet vasthouden en laten hen zachtjes los. Toch wandelen we nog langs de mooie huisjes en een grote sluis waar ook ooit een klooster heeft mogen staan. Helaas is daar niets van terug te zien. Ook in Stavoren is er geen koffie te vinden. Er zit niets anders op dan terug naar huis te rijden en voor ons zelf te zorgen…hahaha.

Met een fris hoofd, een bak warme koffie en een goed boek nestelen we ons terug op de bank. De regen en wind horen we buiten feest vieren, maar wij hebben het ook goed binnen. Einde van de middag blijken we de dag van de week kwijt te zijn….een goed teken dat we het vakantiegevoel toch echt wel te pakken hebben.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Vrouwe van Stavoren

19 januari 2021:

“Geslapen als een os” zegt het spreekwoord….nou dat hebben we gedaan. We werden uitgerust wakker na de intensieve dag van gisteren.

Niets zo lekker als een ontbijt met vers brood. De bakker ligt niet zo ver van ons huis, dus Ria ging op pad en bracht volop lekkers mee terug.

Nestelen op de bank met gemakkelijk zittende kleding en een plaid binnen handbereik. Deze dag komen we wel door. Tijdschriften lezen die al geruime tijd op een stapeltje op de hoek van de tafel lagen thuis, maar waar we niet aan toe kwamen. Een start maken met een boek….kop thee erbij….heerlijk! De voorspelde regen bleef lang uit, dus we konden mooi nog droog onze boodschappen voor het avondeten halen. Even een frisse neus halen is toch ook wel weer fijn.

Vanmiddag een bakje koffie, een borreltje en iets lekkers erbij….het is toch vakantie. De bakker kan niet alleen lekker brood bakken, maar ook heerlijk gebak maken. Ondertussen komt de regen met bakken uit de lucht en zitten we lekker warm op de bank. We kunnen het niet laten en kijken toch even verder vooruit in de week naar wat men denkt wat het weer gaat doen. Het percentage regen lijkt wel wat af te nemen, dus morgen gaan we er weer lekker op uit. We gaan op zoek naar nog een aantal Elfstedendorpen en daar kunnen we vast weer onze benen strekken.

Natuurlijk horen we ondertussen ook de berichten over de eventuele avondklok. We kunnen alleen maar blij zijn dat we ons tripje naar Vlieland al gehad hebben. Laten we hopen dat de reisbeperking niet opgelegd wordt, want dan mogen terug richting huis. Ach we gaan het zien…

relaxte groet,

Ria en Linda

Dag relaxen op de bank

18 januari 2021

Wie bedenkt het……we hebben om 6.30 uur de wekker laten gaan. Zucht…. We gaan een dagje naar Vlieland. We hebben een ticket voor de boot van 9.05 uur. We moeten een half uur van te voren op de terminal zijn. We moeten dan nog van de parkeerplaats naar de terminal lopen, maar niet te vergeten ook nog van ons huisje naar de auto. Vertrekken met een lege maag gaat niet, dus al bij al moet die wekker zo vroeg. Toen die wekker ging was de lol er toch even vanaf. Niet te doen…hartstikke donker en fris.

Maar eenmaal op weg heeft het toch wel wat. We wandelen nog ongeveer een kwartiertje van de auto naar de terminal en zien de lampjes in de haven schitteren. We scoren nog een koffie to go en warmen dus lekker op. De boot gaat er 95 minuten over doen en valt onder de regels van de OV. We zullen dus heel de vaart een mondkapje op moeten. Volgens de weersvoorspelling zal het droog zijn op Vlieland, maar het zal wel stormachtig zijn. De boot heeft nauwelijks passagiers. We hebben dus keuze genoeg in onze zitplaatsen. Net voor Vlieland begint de boot aardig te deinen, maar het is zeker nog te doen.

Als we op Vlieland zijn aangekomen starten we met een route over het eiland. We lopen door het bos en wat is het stil hier. We horen in de verte de zee ruisen en verder horen we niets. Vanaf de uitkijktoren kunnen we over het strand kijken. We lijken wel alleen op de wereld. We zien niemand. 

Via de jachthaven wandelen we richting het strand. De route zegt dat we 3,5 kilometer over het strand moeten lopen en dat we bij de twaalfde krib terug de duinen in moeten. We kijken even in het rond en bedenken wat een krib zou kunnen zijn. Ehm….we gokken op de stenen die het water inlopen en we beginnen dus met tellen. Ergens hebben we nog even het licht om ook te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben, zodat we weten waar de afslag ongeveer zou moeten komen. De wind is stevig en we hebben hem vol op ons gezicht. We tellen 5 van die hopen stenen en dan zie we geruime tijd geen stenen meer. Mmmmm, waren het niet de stenen, maar de genummerde paaltjes? Het zand is hier en daar echt mul en we voelen het wel in onze knieën. Tegen de duinrand ligt op sommige plaatsen nog sneeuw. Het zand zien we het over het strand heen stuiven. Zeker mooi om te zien, maar het is echt zwaar lopen. Uiteindelijk doemen er weer wat van die hopen stenen op uit de zee….maar ja we komen echt niet tot twaalf. We kijken nog eens op de telefoon en het vermoeden is dat hier toch zo ongeveer moet zijn. We checken de volgende hint op de route. We moeten een aantal vierkantje stenen paaltjes zien. Die staan een eindje verderop en net daar zien we ook andere mensen vanuit de duinen naar beneden komen. Dit moet het zijn. OMG…..de duin omhoog en het zand zo los….wie had bedacht dat we dit leuk vinden? We hopen dat we bovenaan de duin een bankje zullen treffen. Jawel onze gebeden werden verhoort. Tijd om even uit te rusten en iets te eten en te drinken. De route lijkt verder te kloppen, dus we pakken de draad weer op.

Vervolgens lopen we weer door het bos naar een bosmeer. We lijken wel in Nieuw Zeeland. Een schitterende omgeving hier op Vlieland! De routebeschrijving is verrassend goed beschreven. Steeds klopt het als we een ruiterpad of fietspad kruisen. Dat helpt toch wel als je in zo’n onbekende omgeving loopt. In ene doemt daar de Rode Kabouter op…ofwel de vuurtoren van Vlieland. Ook hier weer een mooi uitzicht over alle zijdes van het eiland. We verdwijnen weer in het bos waar het pad rijst en daalt. We genieten echt van de omgeving. Het voelt echt als vakantie….we missen alleen de zon…hahaha

Na de nodige kilometers komen we uit op de heide….wat bizar…op zo’n klein eiland en dan op 1 dag kunnen wandelen op het strand, door het bos, over heide en het dorp moet nog komen. En daar is in ene de zon….wat fijn! 

We zijn bijna terug in het dorp en het begint de druppen. Kan nooit veel zijn, want er zat geen regen in de voorspelling. We lopen dus op ons gemakje door, maar bij elke 10 meter die we maken gaat het alleen maar harder regenen. We komen op een schitterend kerkpleintje uit, maar het is amper goed te bekijken door de regen. We lopen de dorpsstraat in en zijn blij dat daar wat luifels voor de gesloten winkels hangen. We schuilen even en bedenken hoe het er hier in het hoogseizoen uit zou kunnen zien. Er moet hier gezelligheid te vinden zijn dan. Het regenen wordt minder en daar is de warme bakker. De bakker verkoopt ook koffie to go….hij is onze vriend. De bakker heeft bankjes voor zijn winkel staan, dus we slaan onze vuilniszak uit over het bankje. We nestelen op de vuilniszak en genieten van de warme koffie. Tja, je moet er zelf iets moois van maken!

We slenteren nog wat door het dorp totdat onze voeten zeggen dat het goed is geweest. We staan al een aantal uren op onze voetjes en we beginnen ze toch wel te voelen. Bij de terminal zijn ze zo vriendelijk dat we al binnen mogen. Overal staat aangegeven dat je 30 minuten van te voren aanwezig moet zijn, maar tevens wordt daarbij vermeld dat je ook niet te vroeg mag zijn gezien de Corona maatregelen. Echter zijn er nauwelijks mensen te zien, dus er is geen probleem. We voelen ons stijf worden, maar ach….

Als de boot vertrekt iets voor 17 uur begint het al weer donker te worden. De zee is rustig en we arriveren zonder problemen in Harlingen. Nog een kwartier naar de auto, maar het wandelen gaat goed en voordat we het weten zijn we er al. Harlingen – Franeker is maar een kwartiertje, dus we ruiken de stal al. Even een boodschap bij Appie, zodat we ook wat te eten in huis hebben zo dadelijk.  Iets voor half acht stappen we binnen….we zijn dus bijna 12 uur onderweg geweest. Poeh…zelf een werkdag is korter.

We hebben heel even naar het weer voor morgen gekeken en zien dat er een regenpercentage van 90% is. Morgen wordt waarschijnlijk een rustdag….maar ach wie weet wat we vanavond nog bedenken.

een actieve groet,

Ria en Linda

Oost Vlieland

17 januari 2021

De sneeuw is al verdwenen toen we aan het ontbijt gingen….en nee het was nog niet eens zo laat. Maar wat mooi om te zien…de lucht werd steeds blauwer en het zonnetje deed erg haar best om door te breken.

Tijd om naar buiten te gaan dus. Een rondje Franeker leek ons een goed plan. Er lag een plattegrond met route in ons huisje. Er stond niet bij hoe lang deze route zou zijn, maar we schatten in dat het nooit heel ver kon zijn. We wandelen langs schitterende oude panden. Helaas kunnen we Planetarium niet in gezien de Corona maatregelen, dus het zonnestelsel blijft voor ons een raadsel. 

Het valt ons op dat er vele plaatsen zijn waar de wezen en ongetrouwde vrouwen opgevangen werden. Een huis waar de wezen allen in het zwart gekleed waren en een huis waar de wezen juist in het blauwe gekleed waren. Bijzonder. Een mooi hofje met kleine huisjes waar ongehuwde vrouwen mochten wonen…Tegenwoordig wonen er nog steeds – zoals voorgeschreven in het oorspronkelijke testament – alleen maar ongehuwde vrouwen, al mogen ze nu best jong(er) zijn.

Een veld met aan de voorzijde twee mooie torens, die doen herinneren aan een slot. Op dit veld worden de beroemdste kaatspartijen ter wereld gespeeld. Het heeft wel wat weg van Zwerkbal….

Het zonnetje laat zich even verjagen door grijze wolken. Tijd om thuis een bak thee te gaan drinken…helaas niets lekkers erbij, want de supermarkt houdt haar deuren nog dicht. We warmen wat op en bedenken wat we vanmiddag zullen gaan doen. De weersvoorspelling zegt dat het zonnetje vanmiddag terug zal komen, dus we willen zeker terug naar buiten.

We vinden een leuke app, die ons door Harlingen gaat loodsen. Een stadswandeling, waarbij her en der wat van de geschiedenis van de stad verteld wordt. Ook hier weer mooie grachten en vele boten om te zien. We wandelen langs de Harlingense aarde en tegelfabriek. De app vertelt ons over het originele handwerk en hoe dit nog steeds toegepast wordt. Een leuk alternatief nu we nergens naar binnen kunnen. Hier zijn mooie pakhuizen te vinden aan de grachten en sluizen die nog steeds met de hand open en dicht gedraaid worden.

Vervolgens de dijk op en de terminal zien liggen waar de veerboot naar Vlieland en Terschelling vertrekt. Op de dijk is het echt wel drukker dan in het centrum. Het is ook heerlijk hier in het zonnetje en uitkijken over de zee. Tijd voor een koffie to go….in het zonnetje op een bankje….het lijkt wel vakantie. We wandelen vervolgens nog een eindje door tot dat we op het strand uitkomen. Het is eb en er ligt een mooie lijn met schuim van het zout. Dat moeten mooi foto’s worden als we die kunnen vangen. We turen even over het strand, want het slijk is overduidelijk te zien. We hoppen dichter naar de kustlijn en dan ineens….denken we dat het zand redelijk te doen is om overheen te gaan….wow verrassing! Dit bedoelt men met wadlopen waarschijnlijk….slurp….zuig….de voeten zakken als een gek het wad in. Die mooie foto’s gaan niet komen. Weg uit dit wad……

Inmiddels hebben we er weer heel wat kilometers op zitten en vinden we het tijd om terug naar ons huisje te gaan. Even een tussenstop bij de supermarkt, zodat we morgenochtend weer een lekker ontbijtje hebben. De bakker is namelijk helaas pas om 11 uur open en dat vinden we te laat om de dag op te starten.

Vanavond hebben we een heerlijk diner besteld bij een grillrestaurant….onze eerste keer….en wat een voltreffer! Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert….om onze vingers af te likken….we sluiten niet uit dat we deze week niet nog een keer de plaatselijke horeca zullen steunen.

Nu maar eens een plannetje maken voor morgen….want het schijnt morgen opnieuw droog te zijn!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

De behulpzame app in Harlingen.

16 januari 2021

Beetje raar….we starten onze vakantie zonder verblijf aan hotel Mama en het heerlijke stevige ontbijt wat daar geserveerd wordt.

Het was toch even puzzelen samen….hoeveel kleren nemen we mee, wel/geen thermokleding…en jawel….zonder problemen ging alles de welbekende rugzakken in. Tegen 13 uur vertrokken we. Even tanken, want mochten we stil komen te vallen in de sneeuw dan hebben we in ieder geval brandstof om de kachel te laten branden. 

Normaal gesproken zouden we snelwegen vermijden, maar omdat er gewaarschuwd werd voor hevige sneeuwval door het hele land bedachten we toch eerst maar wat kilometers te  maken. We kunnen altijd nog van de weg af als het goed op schiet. De lucht is flink grijs, maar de sneeuw bleef uit. Om toch ook het vakantiegevoel vast te houden besluiten we tegen 15 uur even van de weg te gaan en een cappuccino to go te scoren. Op dat moment begint het ook licht te sneeuwen, dus mooi ook tijd om te wisselen van chauffeur. Eigenlijk rijdt Ria altijd tijdens de vakantie, maar kennelijk zijn we toch met een structuur vertrokken….want in Nederland rijdt Linda eigenlijk altijd. Dus lang leve de sneeuw……terug in de vakantiepatronen.

Terwijl we over de afsluitdijk rijden zien we geen hand voor ogen. Sneeuw valt eigenlijk wel mee, maar het is grijs en grauw boven het water. Iets voor 16 uur komen we aan op de plaats van bestemming. Het huisje aan de gracht in Franeker. We worden gastvrij ontvangen door de eigenaresse. Een schitterend klein schippershuisje met uitzicht op de gracht….we gaan ons hier wel vermaken.

Nadat we alle spullen binnen gedragen hebben, wandelen we eerst naar de supermarkt. Even shoppen…..het is glad op de klinkers en over de bruggetjes, maar het ziet er mooi uit. Die oude gevels onder een laagje sneeuw.

Tijd om ons te settelen voor Wie is de Mol….nu we toch in eigen land blijven, kunnen we mooi de Mol blijven volgen. Wat een pech….geen tv….nou ja wel een tv, maar geen beeld. Wat doe je dan? Toch de eigenaresse maar bellen. Het is wat, maar ja….Maar zij komt zonder tegensputteren direct onze kant op. Ze vogelt wat in de meterkast, achter de tv….en ja wel….girl power…de tv geeft zenders. We nestelen op de bank met een kop koffie en natuurlijk een borrel daarbij. We laten de gordijnen wat open en zien hoe de kinderen in de straat in de sneeuw aan het spelen zijn. Wat hebben zij een plezier.

De weersvoorspelling voor de komende week lijkt niet zo goed, maar we zien maar per dag. En een grijze oude wijze vrouw heeft ons geleerd: “Het regent nooit heel de dag”.

Proost!

Ria en Linda

Op de plaats rust!

januari 2021

Wie had het gedacht….terwijl we vorig jaar in Colombia waren, zagen we de beelden rondom COVID 19 voorbij komen op de televisie. We grapten nog met elkaar…..”Hoe gaaf zou het zijn als onze werkgever nu zou bellen dat het verstandiger is om in Colombia te blijven?”….daar toen nog niets aan de hand. Een week nadat we thuis waren ging Nederland voor de eerste keer dicht….toch blij dat we terug thuis waren.

De tijd tikte door en we maakten nog geen vakantieplannen, maar we hoopten stiekem natuurlijk dat we begin 2021 weer wel naar de zon zouden kunnen….inmiddels ruim 9 maanden later realiseren ons we dat we die zon buiten Nederland niet zullen gaan zien.

Ja, we gaan wel op vakantie….nee, geen 6 weken en zeker Nederland niet uit…maar we gaan gewoon op ontdekkingsreis door Nederland. De kans is groot dat de terrassen nog niet open zullen gaan. In Limburg ligt 10 cm sneeuw, dus winterkamperen wordt het ook niet. We gaan op zoek naar leuke huisjes op diverse plaatsen. 

Normaal hebben we de rugzakken zo ingepakt voor 6 weken. We weten precies wat er in onze tassen past, maar nu hebben we een uitdaging. Hoe pak je 3 weken Nederland? Ach de voorpret begint dus eigenlijk al hier!

We gaan kijken of we onze avonturen toch kunnen vangen op LieveLinda.nl. Misschien zijn de verhalen iets minder spannend, maar wij gaan ons laten verrassen in ons koude Kikkerlandje.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Nederland is ook vast mooi!

28 februari 2020

Tja…het is zo ver….alsof de duivel er mee speelt worden we vandaag later wakker dan anders. Maar we beginnen voorzichtig in te pakken, ontbijten en douchen. We hebben na deze vakantie niet zoveel over, maar we laten toch wat zaken achter. Wat kleding, douchemschuim, Nutella, toast en ons koeltasje…..we hopen dat er iemand er blij van wordt. We doen het in een tasje en brengen het naar een plek waar we weten dat veel daklozen voorbij komen. Terwijl we weglopen en nog even achterom kijken zien we dat het tasje al opgepikt wordt. Fijn!

We drinken nog een cappuccino in het winkelcentrum….even ons ritueel vasthouden. Daarna checken we uit, maar omdat het nog te vroeg is om naar vliegveld te gaan blijven we in het hotel. Tof dat dit kan en mag. We zorgen nog even voor de innerlijke mens.

Tegen drie uur rijden we naar het vliegveld. We leveren onze auto zonder problemen in. We hebben in deze zes weken 42 tolpoortjes gezien en mochten hier in totaal 110,50 euro betalen. Ach….de Colombiaanse regering is goed geweest met ons. Op het vliegveld de korte broeken uit en de lange aan. Dit voelt als echt echt. 

Laten we hopen op een goede vlucht! 

Nogmaals kei tof dat jullie weer met ons mee wilden lezen en tot binnenkort.

warme groet,

Ria en Linda

27 februari 2020

Heel de ochtend zwerven we door de straten van de wijk Getsemani. Deze wijk ligt ook binnen de stadsmuren, maar vroeger was dit de volkswijk. De huizen zijn hier nog minder opgeknapt dan in het historisch centrum. We hebben veel graffiti gezien. Vele kunstenaars zijn actief geweest hier. Sommige kunstwerken zijn aan het vervagen, maar er zijn er ook zeker die schitteren op de muren. Het is hier echt minder druk dan in het historisch centrum. De beroemde straat met parasols is hier ook terug te vinden. Het is echt opvallend dat de Colombianen over het algemeen echt vriendelijk en vrolijk zijn. Bijna iedereen groet je en als ze de kans krijgen maken ze een praatje.

In het park in deze wijk zien we een luiaard in de bomen hangen met zijn kleintje in zijn pels. Wat zij het toch mooie beesten. We hebben geluk want zij komt in beweging. Heel traag verplaatst zij zich in de boom op zoek naar verse blaadjes. Er slingeren ook nog aapjes door de bomen. Ook hier een moeder met twee kleintjes op haar rug. Op de bank aan de vijver ligt een leguaan te zonnen. Wat zijn die beesten toch enorm en zo lelijk dat ze weer mooi zijn. Dan komen er nog wat eenkhoorns over de takken rennen. Zij zijn wel nieuwsgierig en komen aardig laag in de bomen kijken. In ene komt daar ook een leguaan over de grond aan gelopen met een blaadje wat uit zijn mond steekt waar hij op kauwt. Machtig mooi.

We lunchen op een plek die kansarme jongeren een mogelijkheid biedt om goed op hun pootjes terecht te komen. Er wordt gezegd dat het mogelijk allemaal wat langer kan duren, omdat het als het ware een leerbedrijf is. Maar het valt ons honderd procent mee. Tevens maken we hier gebruik van de WiFi en zorgen we dat we inchecken op onze vlucht van vrijdag. Tja….het gaat er toch van komen. 

De tweede helft van de middag brengen we door in het historisch centrum. Het plein van San Pedro Claver is een prettige plek om te vertoeven. Het waait er altijd iets en er ligt altijd wel een terras in de schaduw. Een heerlijke plek om mensen te kijken. Er lijken vandaag ook wel meer mensen door de stad te lopen dan de overige dagen. Keer op keer komen de straatverkopers aan tafel, maar iedere keer opnieuw bedanken we hen vriendelijk. Hoe vaak zouden die mannen nee te horen krijgen? Maar waarschijnlijk verdienen ze er goed aan en kunnen ze er van leven.

Wat een mooie dag hebben we vandaag toch weer gehad en wat een super toffe vakantie hebben we gehad! Maar we hebben morgen ook nog….Haha….

vrolijke groet,

Ria en Linda

26 februari 2020

We zorgen dat we vandaag op tijd klaar zijn met het ontbijt, want we willen het fort bezoeken. Een historische plek voor Colombia, omdat dit het grootste fort is wat de Spanjaarden in een kolonie gebouwd hebben. Het ligt op een heuvel, tegenover ons huis, maar door het vroeg te beklimmen is het nog niet zo warm en nog niet zo druk. Vanaf het fort kunnen we goed over de stad en de zee uitkijken. We begrijpen dat dit strategisch lag voor de verdediging van de stad. Er staan nog mooie torentjes en er liggen nog kanonnen, die goed bewaard zijn gebleven. Er liggen ook ondergrondse gangen onder het fort. Het is er donker en stil. Bijzonder dat het fort ook omgeven is met wolkenkrabbers. Het contrast tussen oud en nieuw is hier goed te zien. We zijn aardig verhit als we hier een kleine twee uur rond gelopen hebben. Er was weinig schaduw. Als we het fort uit gaan, gaan we nog op zoek naar bronzen schoenen. Deze moeten ergens aan de rand van het fort liggen ter nagedachtenis aan een schrijver. Deze waren inmens groot.

We bikkelen nog even door naar het winkelcentrum. We zweten eerst even uit in de airco ruimte en dan is het toch echt tijd voor onze dagelijkse cappuccino. We nemen daar de tijd voor, want het grootste deel van het oude centrum hebben we gezien. We hebben geen “moetjes” op ons lijstje staan. Al willen we het plein met het Botero beeld eigenlijk nog wel vinden.

Als we het winkelcentrum uit willen lopen is aan het einde van het centrum een kerkdienst bezig. Het is Aswoensdag en de mensen komen een askruisje halen. Vele mensen zullen we vandaag tegen komen met een askruisje op hun voorhoofd. 

Binnen de oude stadsmuren ligt een arena. Een nieuw winkelcentrum en evenementenplek in één. Ook vanaf deze plek kunnen we over de oude stadsmuren heen kijken. Het geeft weer een ander perspectief. Ook hier draait de airco op volle toeren en kunnen we dus even afkoelen om vervolgens de warmte weer te ervaren. Ja het is warm, maar het tempo hebben we aangepast en we moeten dus gewoon vaker onze waterhuishouding bijvullen. 

We wandelen vervolgens door de stad en vinden het plein Santa Domingo. Hier ligt een dame van Botero de kerk in te kijken. Grappig, want ze is hartstikke bloot, maar het kan…. Ook deze kerk is open, zodat de mensen hun askruisje kunnen halen. Andere kleur as en verschillen van kruisjes. Sommige zijn echt niet bescheiden en nemen het hele voorhoofd in beslag. 

Even lunchen….we wilden eigenlijk lekker buiten zitten, maar het waait nog niet echt en er vliegen allemaal kleine vliegen op dit plein. Ze kriebelen en dat is niet echt aangenaam. We gaan daarom toch maar binnen zitten. Het is er niet echt koel, maar in ieder geval geen vliegende aanvallers.

Vanmiddag wandelen we nog door de straten van het oude centrum. We hoeven niet per sé iets meer te zien, maar we komen nog steeds op plaatsen die we nog niet ontdekt hadden. Leuk hoor! Ook kruist er een indiaan ons pad. We konden het niet laten en hebben hem toch op de gevoelige plaat vastgelegd. We stranden vervolgens op een terrasje tegenover een kerk. We zien daar dat een bedelende vrouw vriendelijk verzocht wordt om uit de deuropening te gaan zitten. WoW…..die vrouw werd kwaad…..ze riep van alles. Ze gaat een eindje verderop zitten, maar voordat onze glazen leeg zijn zit zij al weer in de deuropening. Tja….zo gaan die dingen.

We lopen nog een eindje over de stadsmuren en komen bij het beroemde café uit waar kennelijk de mooiste zonsondergang te zien is. Ze zijn nog niet open….kennelijk staan er aan het einde van de middag rijen dik om daar op het terras te mogen zitten. Dus het café kan zich waarschijnlijk permitteren pas laat open te gaan. Overigens ligt naast het café de stadsmuur, dus daar is de zonsondergang net zo goed te zien…..

Vanavond verwennen we ons zelf nog maar eens met een lekker biefstukje en een stukje zalm…..volop genieten al moet je dat eigenlijk gewoon elke dag doen, nietwaar?!

warme groet,

Ria en Linda