25 januari 2022:
Vandaag pakken we het relaxt aan….we gaan een eindje toeren. We zijn nieuwsgierig naar het merengebied Femunden en we kunnen er een “rondje” van maken. Bij het uitrijden van Os ontmoeten we een trol. We moeten hem even vastleggen op de gevoelige plaat. Het is rustig op de weg, ondanks dat deze goed begaanbaar is. Het is heerlijk om de dennengeur te ruiken tijdens het autorijden. In de sneeuw zien we de sporen van de herten, elanden en/of rendieren. Maar de beestjes zelf zien we helaas niet. Het lijkt alsof we alleen de wereld zijn en vragen ons nog af of we de verschrikkelijke sneeuwman hier tegen zouden kunnen komen. Maar we krijgen niet bedacht waar hij woont. Toch zou hij hier prima passen, denken wij. De radio is inmiddels ook gestopt met muziek maken….geen bereik zegt deze.
Het moet hier in de zomer ook mooi zijn….met regelmaat zien we parkeerplaatsen aangegeven staan waar wandelroutes beginnen. Nu liggen er bergen sneeuw op die plaatsen.
Als we aankomen bij het grote meer is het ongelooflijk om te zien hoe deze helemaal bevroren is. Het is stil…het enige wat we horen is de sneeuw onder onze voeten. We zakken tot aan onze knieën weg in de sneeuw. Om het meer liggen houten hutjes waar boten in liggen en iets verder van de waterkant staan nog houten huizen.
Er is geen koffie of thee te vinden….dus tja…die drinken dan maar gewoon in Røros. We slingeren dus weer terug richting Røros. Het blijft stil. Af en toe komt er een auto voorbij, maar we kunnen ze op één hand tellen.
In Røros gaan we terug naar de bakker waar we gisteren ook koffie gedronken hebben. Ria stapt als eerste binnen en die begint iemand hartelijk te begroeten. Wat is dit….wie komt je tegen in Noorwegen? Haha…het is de gastvrouw waar we momenteel verblijven. Wat grappig…..Na de koffie gaan we de supermarkt binnen, zodat we daarna lekker terug naar huis kunnen. We moeten nog bedenken waar we morgen op af gaan….
Het idee was om naar Ålesund te gaan, maar we moeten door een bergketen en hoe we de weg ook bedenken er is overal gevaar op lawines. Precies de reden waarom we niet naar het Noorden zijn gegaan, dus moeten we het dan nu wel doen? Ooohhhh…..wat is wijsheid? We hakken uiteindelijk de knoop door. We gaan eerst verder naar beneden en dan kijken we van daaruit hoe en welk deel van de kust we nog gaan zien. Dus we boeken een nachtje in Trysil bij de eigenaren die zo super vriendelijk waren vorige week. We komen dan door het gebied waar de Sami ook verblijven. Met een beetje geluk zien we hier nog iets van.
Wat een dilemma’s steeds….maar veiligheid boven alles!
vrolijke groet,
Ria en Linda
Je kan het toch maar druk hebben. Lawine ver vandaan blijven, zou ik zeggen er is vast nog wel iets te vinden wat goed te doen is en het zal toch niet blijven regenen aan de kust.