30 januari 2024

Vandaag zijn we op ontdekking gegaan in dit bergdorp. San Christolbal ligt op 2200 meter hoogte en het is hier dus een stuk frisser. Vandaag met een lange broek, maar wel een t shirt op pad.

We hebben deze dagen een kamer zonder ontbijt, dus we gaan eerst op zoek naar een goede bakker. Lekker in het zonnetje op het terras nuttigen we ons ontbijt. Heerlijk! Dit is een goede basis voor onze wandeling. In de Lonely Planet stond een wandeling beschreven en die gaan we proberen te doen.

We starten op het centrale plein. Ook hier een plein vol met schoenenpoetsers en Maya dames die hun waar proberen te verkopen. Aan het plein is ook de kathedraal te vinden. Wat ons betreft zowel aan de binnenzijde als aan de buitenzijde niet het mooiste wat we gezien hebben. Vanuit hier lopen we door het voetgangersgebied naar het vrijheidsplein. Aan dit plein ligt een kerk, maar hiervoor moeten we 79 treden omhoog. Best een hele klim, maar we wagen ons eraan. Deze kerk is van oorsprong van de Azteken. Er zitten een aantal mensen te bidden, maar die kun je op één hand tellen. We rusten hier even uit, terwijl we rond kijken vanaf de bank. Buiten hebben we een mooi uitzicht op het voetgangersgebied. Het is hier echt wel een stuk rustiger en in de Lonely Planet wordt ook beschreven dat zodra de zon onder gaat je hier niet meer moet zijn. We kunnen er ons wel iets bij voorstellen.

We wandelen terug naar het centrale plein, maar stoppen tussendoor wel bij een koffiecafé. Een leuk tentje met een binnenplein en tuin en een alleraardigste serveerster. Ze laat haar bril kapot vallen en zet gewoon de leesbril van Ria op om haar eigen bril te kunnen maken. Ria houdt haar hart vast, want die moest al zo voorzichtig zijn omdat een pootje van haar bril steeds losser leek te gaan zitten. Maar de serveerster was blij, want die had haar bril gefixt. Weer een goede daad gedaan vandaag 😉

Terug bij het centrale plein lopen we bij een opticien binnen. Lang leve Google Translate…..de opticien zorgt dat de pootjes van de bril weer stevig vast zitten en hoeft er niets voor te hebben. Wie goed doet, goed ontmoet is het spreekwoord toch?!

We wandelen langs een straat vol met restaurantjes en kroegen. Het oogt hier wel gezellig. We komen uit bij het cultureel centrum en de boog die de ingang van San Cristobal symboliseert. Vandaar uit lopen we naar de kerk San Cristobal, maar ligt echt vele traptreden hoger. Dat zijn ook echt meer dan 79 traptreden….hadden we ze maar geteld 🙁
We klauteren naar boven en worden beloond met een uitzicht op het dorp, maar ook met een mooie kerk.
Er zit een Mexicaanse tradionele vrouw op haar knieën voor het altaar te bidden. Het lijkt wel een mantra. We worden er zelf helemaal rustig van. Er branden vele kaarsen….een mooie bijzondere plek. Ineens is de vrouw klaar met bidden en hoewel de ruimte nog steeds mooi is, is de sfeer toch anders.
We zakken de trappen weer af en hebben wel een terrasje verdiend vinden we. De temperatuur begint al wel te dalen en in alleen een t shirt wordt het toch minder aangenaam.

We wandelen terug naar huis en voor onze kamer vangen we nog zon. We lezen nog wat en ondanks dat de temperatuur inmiddels naar een graad of 14 is gezakt is het goed toeven hier. Toen de zon achter het dak verdween was het tijd om naar binnen te gaan. Nog even de voeten laten rusten om vervolgens onszelf weer in laagjes kleding te verhullen en op zoek naar diner te gaan.

We komen uit in die gezellige drukke straat van eerder die middag. We vinden een grill restaurant en laten het eten ons hier heerlijk smaken. We trakteren onszelf op een toetjes bij de banketbakker en die is vast in de leer geweest bij Robert van Beckhoven.

Tijd om weer terug naar huis te gaan. Inmiddels is het nog maar elf graden en het zakt nog terug naar acht. We willen dan lekker binnen zijn met de kachel iets aan, zodat de kou uit onze kamer is. Vannacht weer lekker de verwarming uit, want het slaapt heerlijk in die koude lucht.

Morgen? We weten het nog niet, maar het is goed toeven hier. We gaan ons dus zeker nog vermaken.

Warme groet,

Ria en Linda

29 januari 2024

Vandaag een relaxte opstart, omdat we een nacht bijgeboekt hadden in dit huis moesten we de laatste nacht nog betalen, maar de gastheer was deze ochtend pas om 10 uur present. Voor ons geen probleem, want vandaag zouden we maar een klein stukje verder gaan.

Rond de klok van 10 uur gaat Ria vast met 1 rugzak naar beneden en Japie de portier weet niet hoe snel hij boven moet zijn om de rest op te halen. Zo’n vriendelijke en charmante man! We checken uit en gaan op pad.

In ongeveer een half uurtje zijn we in Chiapa de Corzo. Vanuit hier gaan de boten de canyon in. Mooi systeem hier….je meldt dat je met de boot mee wil en dan ga je in de wacht totdat er genoeg mensen zijn om de boot te vullen. Een man of zeventien moesten er in een boot. Toen er genoeg waren kwam de man ons halen zodat we konden betalen. Allemaal een zwemvest aan en goed verdeeld over de boot zitten zodat we niet kapseizen. De gids doet alles in het Spaans, dus het was vooral kijken welke kant de Mexicanen op keken en dan proberen woorden te herkennen, zodat je ongeveer weer waar je naar op zoek bent. Het was echt een schitterende tocht! Veel vogels, krokodillen en hier en daar een aap. De kliffen zijn inmens hoog en op sommige plekken echode het geluid echt lang na. We kwamen langs een klif waarbij je echt de contouren kon zien van een kerstboom. Een soort van mos groeide langs de klif in deze vorm. Vandaag geen waterval, want dat schijnt ook echt gaaf te zijn dan. In een grot is nog een gedenkplaats en staat een beeld van Maria te schitteren. Als we eenmaal diep in de canyon zijn ligt er een bootje met wat te drinken en snacks voor diegene die zin hebben. Vanuit daar gaan we terug naar het beginpunt en zijn we toch ruim twee uur onderweg geweest.

We rijden via de provinciale weg richting San Cristobal. De dorpjes raken steeds hoger gelegen en de temperatuur daalt snel. We tikken de 8 graden aan. We zien Mexicanen die traditioneel gekleed gaan. Dikke poncho’s aan, mutsen op, maar wel met slippertjes aan. Het is een schitterende omgeving. We lijken soms wel alleen op de wereld. Over dit stuk wat in kilometers niet ver is rijden we toch zeker 1,5 tot 2 uur. Gelukkig stijgt de temperatuur weer wat bij het dalen, maar warmer dan 12 graden wordt het niet meer. We zijn rond 16 uur bij ons nieuwe huis.

We trekken onze lange broeken aan en onze vesten halen we uit de rugzakken. We kunnen anders echt niet op pad. We gaan eerst een warme koffie drinken, want het temperatuurverschil is echt groot. Na de koffie gaan we op zoek naar een plek om te eten. We stranden bij een Argentijn. Tja….we wilden tenslotte eigenlijk naar Argentinië dit jaar, maar kwamen uit in Mexico. 😉

We hebben heerlijk gegeten en trotseren de kou om terug naar huis te gaan. In onze kamer hebben we een elektrisch haardvuurtje. Het staat gezellig en geeft warmte. We laten hem even branden tot we straks in bed duiken. Hopen dat de dekbedden een beetje fluffy zijn. Hier hebben we geen airco nodig in iedere geval.

Een frisse groet,

Ria en Linda

28 januari 2024

Vandaag is een relax dag….we staan op ons gemak op en bakken een eitje met spek….zonnetje op onze rug tijdens het ontbijt….mmmm

Rond een uur of 10 uur rijden we naar Copoya. Een klein bergdorpje met een uitkijkpunt over de stad. Op deze hoogte is ook een enorm kruis te vinden en een kerkje. We treffen het de misdienaartjes zijn zich klaar aan het maken. De jongens een rood gewaad aan en daarover een wit tuniek en de meisjes rode overgooiertjes met een wit bloesje eronder. Het is mooi om te zien hoe zij het wierrookvat als speelgoed zien. Ze kunnen er goed mee rond draaien op diverse hoogte. De achterzijde van de kerk is van glas en vanuit de kerk kun je dus over het dal heen kijken. Bijzonder om te zien. Tevens wordt net buiten het kerkje mandjes met hosties verkocht. Nog nooit gezien dat dit ook kan.
Het waait enorm op deze hoogte. Het scheelt een jas met beneden in het dal.

Omdat het relax dag is rijden we naar het Marimba park. Het idee is om eerst een kop koffie te drinken en dan in het park lekker te gaan lezen en eventueel mensen te kijken. Het is wat bewolkt dus we lunchen ook maar gelijk. Hoe grappig….poffertje op het menu…ze heten hier ook echt poffertjes. Laten we dat maar eens proberen dan. Als een echt kunstwerk worden ze geserveerd. Op elk poffertje een toefje slagroom, onder de poffertje wat nutella en tussen de poffertjes plakjes banaan. Het water liep uit de mond.

Na de lunch zoeken we de perfecte bank en slaan onze leesboekjes open. Al snel vallen de eerste druppeltjes….het mag geen regen heten, maar het wordt wel wat miezer. Er hangen wel wat grijze wolken en we dubben. Zal het doorzetten of niet? We zoeken een andere koffietent en kijken het van binnenuit eens aan. Het blijft miezeren, dus we gaan terug naar huis.

Als we thuis komen zien we dat de schoonmaakster is geweest. Nieuwe handdoeken, bed weer leuk opgemaakt en…..nou ja zeg….in het kader van duurzaamheid hadden wij onze boodschappen in een papieren broodzak verzameld. Denk aan peper en zout, een nootje, crackers. Alles uit de zak op het aanrecht en zak weg….okay dan….maar als echte Nederlanders hadden we ook onze polsbandjes van de Canyon bewaard. We hadden immers gelezen dat wanneer je met de boot de Canyon in wil en je polsbandje nog aan had dat je dan de entree van het park niet meer hoefde te betalen. Wat denken jullie….bandjes weg…..hé er loopt geen bloed uit en we moesten er ook wel om lachen, maar het was toch ook wel bijzonder.

Schuifpui open, boekjes erbij, nestelen op de bank….we komen de rest van de middag wel door!

Aan het einde van de middag nemen we de benenwagen naar de supermarkt. Boodschappen voor het diner en het ontbijt morgen kopen….even de benen strekken…het waait nog steeds hard en er varen wel wat grijze wolken over, maar er valt geen nat meer uit.

Na het eten gaan we onze volgende bestemming weer uitzoeken, want het is weer tijd om door te trekken.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

27 januari 2024

We hebben prinsesheerlijk geslapen in dit huis….we waren iets later wakker zelfs dan de gemiddelde dag, maar we hebben geen haast. Oooohhhh….en de douche gaf warm water…dat is ook niet vanzelfsprekend in het Mexicaanse land. We voelen ons weer helemaal op en top.

Broodjes in de broodrooster en ook de croissants en we hebben weer een prima bodempje gelegd voor vandaag.

We vertrekken naar de Sumidero kloof. In ongeveer twintig minuutjes zijn we bij de ingang. We mogen ongeveer drie en halve euro per persoon betalen om de kloof te gaan bewonderen. Dat is toch geen geld. We slingeren door de bergen van uitkijkpunt naar uitkijkpunt. Mooie vergezichten de canyon in. Bij sommige uitkijkpunten moeten we net iets verder lopen en wat meer dan gemiddeld trappen lopen, maar er is thuis goed geoefend dus we lopen alles samen. Jawel het kost energie en zeker ook nog in de warmte, maar het voelt goed om dit samen te ondernemen. Het is zeker niet druk in de canyon. Het hoogseizoen loopt op zijn einde hier en dat heeft ook wel iets. Ruimte om te kijken en foto’s maken zonder mensen erop.
Bij het laatste uitkijkpunt is een restaurant….we hadden wel zin in koffie inmiddels, maar de geur was echt niet tof daar. We konden de geur niet precies thuis brengen. Was er nu juist te veel ontsmettingsmiddel gebruikt of hadden ze misschien juist meer moeten gebruiken.

We besluiten op ons gemak terug naar beneden te rijden. We rijden het centrum van Tuxtla in. We hebben gelezen dat het goed te doen is om je auto bewaakt te parkeren, dus dat gaan we maar eens proberen. Het manneke aan de poort spreekt geen woord Engels en wij niet veel Spaans, maar met handen en voeten komen we eruit. Het bonnetje meenemen en betalen als we terugkomen. Het is 10 pesos per uur ( ongeveer 50 eurocent). Waar vind je deze plekken nog in Nederland?

We wandelen naar de kathedraal San Marcos. Een statig wit gebouw in al zijn eenvoud. We hebben net een dienst gemist, die bijzonder had kunnen zijn. Allemaal Mexicaanse dames in klederdracht en vaandeldragers en mogelijk een doop, want terwijl de mensen de kerk uitlopen blijft de familie met het babietje nog achter en worden er foto’s voor het altaar gemaakt.

Nu wordt het wel echt tijd voor de koffie…..we wandelen naar het Marimba park. Het nationaal muziekinstrument. We vinden weer een leuk koffietentje. We lunchen hier ook en smullen van het lekkers wat ons voor gezet wordt. Als we hier gaan plassen hebben we veel schik om de wc deksel. Die had een mooi stofje cq kantje…dat moesten we toch even delen met moeders.

Inmiddels zijn we in de tweede helft van de middag beland en gaan daarom terug naar huis. Eerst nog even langs de Walmart (supermarkt), zodat we weer een lekker maaltje in elkaar kunnen flansen.

Terug thuis zetten we de schuifdeur lekker open en genieten van de Mexicaanse muziek die ergens gemaakt wordt. Hoe goed kun je het hebben?
Nu samen lekker een biertje drinken en een goed boek erbij….een heerlijk vakantiegevoel. 😀

Warme groet,

Ria en Linda

26 januari 2024

Ondanks dat de kamer iets tegen viel hebben we prima geslapen. Het ontbijt deze ochtend was ook niet het beste wat we hebben gehad, maar we halen de meest lekkere dingen eruit zodat we wel met iets op de maag kunnen vertrekken. De tweede reisdag….we weten dat we de bergen in gaan, dus tanken voor de zekerheid onze stoere Dodge vol.

Er is veel verkeer op de weg om de stad uit te komen. Er wordt getoeterd over en weer, maar wonder boven wonder gebeuren er geen ongelukken.

We zien de omgeving veranderen. Het wordt groener en de banananplantages doemen op. We rijden een lange tijd langs een grote rivier en de weg doet een beetje aan zoals we bij ons de wegen over de dijken kennen. Niet al te breed en aan beide zijde van de weg ligt de omgeving flink lager. Vervolgens worden de bananenplantages ingeruild voor ananasteelt. In de dorpen vinden we stalletjes met kennelijk vele soorten ananassen: twee voor 50 pesos tot 4 voor 50 pesos…de grootte lijkt anders, maar er zullen ongetwijfeld meer verschillen zijn.

Vervolgens doemen de bergen op…sommige zitten met hun top nog in de wolken, maar de zon breekt steeds meer door. Dus de lucht wordt blauwer en de bergen laten zich steeds meer zien. De te temperatuur loopt ook flink op. Het is overigens ongelooflijk hoe ze zich hier op de weg gedragen. Soms lijken de Mexicanen wel levensmoe. Ze halen in in bochten waarin je echt nog niet kunt zien of daar zo’n enorme truck aankomt en het tegenliggend verkeer doet natuurlijk hetzelfde. Het kruist elkaar iedere keer net.

Aan een meer ligt een restaurant en die doen we aan. We eten hier een heerlijke gegrilde vis en gamba’s in de knoflook. Er stond een briesje en we zaten onder een grote parasol. Prima toeven hier!

Nu de laatste kilometers nog naar ons nieuwe huis. We komen er iets te vroeg aan, maar we worden hartelijk ontvangen en mogen er al in. Wowie….we hebben weer een top plek gevonden. We kleedden ons even om en gingen eerst op zoek naar koffie. Die hadden we immers nog niet gehad vandaag. Check…gevonden….vervolgens op naar de supermarkt…we kunnen hier weer zelf koken, dus dan moeten we even inkopen doen. Ook dit is gelukt op een niet al te grote loopafstand. Toen we terug kwamen stonden er inmiddels 2 croissantjes met jam op tafel (onder gedekt natuurlijk)….wat een hartelijkheid hier.

De rest van de dag doen we niet zoveel meer….dat reizen kost toch ook altijd de nodige energie. De stad in lopen is te ver. Dat wisten we van te voren, maar we kwamen hier niet zozeer voor de stad, maar juist voor de omgeving. Maar lanterfanten is ook wel eens lekker!

Op naar de dag van morgen!

Warme groet,

Ria en Linda

25 januari 2024

Vandaag hebben we weinig spannende dingen te melden….we hebben namelijk voornamelijk in de auto gezeten.
Het was een lange trip. We dachten toch maar de tolweg te nemen en net voor het tolpoortje bedenken we ons.

De provinciale weg ligt langs de kust en lijkt ons veel mooier. Waarschijnlijk gaan we er dan wel langer over doen, maar we kunnen altijd nog bijstellen als deze weg tegen valt.

We rijden dus langs de zee. Er dobberen volop pelikanen op het water en vissersbootjes. Hier in Mexico doen ze weinig aan vrije toegang van het strand. Bijna overal is het strand geclaimd en moet je dus betalen om erop te mogen. Dus niets zomaar even picknicken op het strand. Sommige stukken zijn afgesloten met een hek, maar er zijn ook stukken die verlaten lijken. Er zijn nauwelijks mensen op het strand te bekennen namelijk.

Het valt ons op dat er vandaag veel vrachtverkeer op de weg is en ook zij moeten door de dorpjes heen en dus over die beruchte verkeersdrempels. Op deze manier ontstaan vanzelf files. Ook op deze weg zijn diverse controleposten van de politie. Kennelijk zijn deze er vooral om de drugskartels tegen te gaan. We hebben de auto tot op heden nog nooit aan de kant hoeven zetten.
We komen ook nogal eens pick ups tegen met achterop in ieder geval één militair politieman, maar soms ook meerdere. Indrukwekkend met hun geweren en bivakmutsen en helmen op.

In die dorpjes is geen koffie te vinden en daarom wachten we met onze koffiepauze tot Ciudad del Carmen. Dit is een grote plaats en warempel vinden we daar een koffietent, die een drive thrue heeft. Wij gaan gewoon naar binnen. Een heerlijke warme witte chocolademelk….smaakt goed met 32 graden.

Hier konden we echter niet om het tolpoortje heen, maar dat was geen ramp. We gingen over een smal stuk land en een hoge brug over de zee. De brug had wat weg van Joris en de Draak in de Efteling.

Uiteindelijk arriveren we rond 15 uur in Villahermosa. Deze stad straalt echt niets uit, maar door naar ons volgend doel was gewoon echt te ver in één keer. We hebben hier dus een soort van zakenhotel voor 1 nachtje. Op de foto zag het er okay uit en er zat een ontbijtje bij. Dus we gaan zien hoe het ons bevalt.

De auto mocht in de parkeergarage onder het hotel en dat is wel tof. We wandelen nog even de stad in, zodat we onze benen kunnen strekken. We drinken koffie en eten wat. Daarna kijken we in de winkelstraat nog wat mensen vanaf een bankje. De temperatuur is inmiddels gezakt naar 27 graden en dat is heerlijk om nog buiten te vertoeven. We zorgen dat we rond 19 uur terug thuis zijn, zodat we geen onveilige situatie opzoeken.

Hopen dat we vannacht goed slapen, zodat we morgen weer wat kilometers kunnen vreten.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

24 januari 2024

Er lijkt wat ritme in ons bestaan te komen…tegen 22 uur vallen we in slaap en rond de klok van half zeven zijn we weer present. Het zijn nog steeds heel wat uurtjes slaap, maar we zullen het wel nodig hebben. 😀

Vandaag blijven we in Campeche en kunnen we, denken we tenminste, alles te voet doen. We gaan eerst op zoek naar het centrale plein met daaraan natuurlijk de kathedraal. Mooi plein weer met rondom allemaal schoenenpoetsersstoelen. Nog niet alle schoenenpoetsers zijn aanwezig, maar het is een mooi aangezicht. Op het plein staan ook diverse jaguars. Ze zijn allemaal rijkelijk beschilderd. Echt mooi zijn ze niet, maar ze vertellen allemaal hun eigen verhaal. In de kathedraal zitten een aantal dames met sluiers op de bidden. Niet gesluierd, maar een beetje zoals een bruid gesluierd kan zijn. Hebben jullie een beeld? We horen ze bidden in een bepaald ritme. De kerk heeft een zogenaamde meditatietuin, maar wij zien vooral gedenkstenen met wat bankjes. Het wordt een warme dag en de temperatuur loopt al snel op. Goed drinken dus….op zoek naar een gezellig plekje om koffie te drinken. En natuurlijk vinden we deze weer….een knusse omgeving met allemaal verschillende ruimtes, waardoor het echt iets gezelligs heeft.

Vervolgens lopen we naar de boulevard. We komen eerst Piet piraat tegen. Campeche is bekend door de piraterij heel wat eeuwen geleden. Er lag hier een haven, waarin vele goederen verder vervoerd werden. Het was een rijke stad en er kon dus ruim geplunderd worden. Rondom de stad ligt een dikke vestigingsmuur en binnen de muren liggen veel koloniale huizen die weer geschilderd worden in pastelkleuren. Er wordt hard gewerkt om de stad weer in volle glorie te krijgen. Vanaf de boulevard zijn verder geen stranden te zien. Het is ook bekend dat een van de grootste olieraffinaderijen hier zijn zooi in de zee dumpt.

We zien op de plattegrond dat er op een van de hoeken van de stad een botanische tuin moet liggen en daar lopen we dan naar toe. Het lijkt ons een mooi plekje om weer even tot rust te komen. Maar wat een verrassing en wat moesten we lachen….er staat werkelijk een groot bord met botanische tuin en vervolgens staan er 3 bomen en dat was het. Mmmmm wij hebben een andere betekenis van botanische tuinen.

Lunchtijd……weer vinden we een leuk stekkie. Een schaal met vers fruit en yoghurt gaat er altijd in bij Linda en Ria gaat voor een rijkelijk belegde toast met zalm…..en dat alles onder het genot van een ijskoude jus d’orange.

Via de stadswal lopen we terug naar huis….we gaan even afkoelen thuis….een soort van siësta maar dan anders. We bedenken waar we morgen op af zullen gaan en hoe we daar gaan komen. Het is nog even puzzelen en concessies doen. We willen eigenlijk de tolwegen vermijden, maar dan gaan we er zo lang over doen en we weten niet of dat het waard is. We kunnen er nog een nachtje over slapen eventueel. We bedenken ook vast waar we daarna naar toe willen gaan, omdat we dan met weekend dagen te maken hebben. Maar ook dit is nog een puzzeltje…..rijden we een logische route of kan het ook anders? Wat een dilemma’s hebben we toch.

Tijd om boodschappen te gaan doen dan maar….alsof we hier al jaren wonen lopen we de route naar de supermarkt en vullen de winkelwagen om ook zo weer terug thuis te zijn.

Vanavond lopen we nog even terug naar de kathedraal. Deze schijnt mooi verlicht te zijn, dus dat moeten we zelf even beoordelen natuurlijk. Ze ligt er inderdaad mooi bij met de volle maan in haar rug. Mooi hoor! Door straat 59 lopen we terug. Dit is een autovrije straat en heel de straat staat inmiddels vol met tafels en stoelen. De stad is tot leven gekomen.

Nou wij pakken nog even het reisboek erbij om de zogenaamde knopen door te hakken.

Tot de volgende ronde!

Ria&Linda

23 januari 2024

Ook deze ochtend werd er een heerlijk ontbijt geserveerd en we konden zo met een goed gevulde maag op pad.
We doorkruisen de stad en vullen de tank van onze stoere Dodge, zodat we onderweg niet voor verrassingen kunnen komen te staan. Ergens moeten we nog water op de kop tikken, want ook die voorraad is flink geslonken.

Via de provinciale weg gaan we op pad naar onze volgende bestemming. Sommige stukken weg lijken echt wel vernieuwd ook al is dit dus niet de tolweg. We nemen een afslag naar een dorpje een hopen daar water te vinden. Helaas….genoeg leven in de brouwerij, maar dat wat lijkt op een mini supermarkt is niet open. We gokken er op dat we nog wel een benzinestation tegen gaan komen met een Oxxo. Oxxo is een klein supermarktje waar je veel kunt krijgen. Het doet ons denken aan de Seven Eleven.

De temperatuur loopt inmiddels flink op, dus we zoeken even naar de juiste temperatuur voor de airco. We willen straks ook geen klap in ons gezicht of met een vest in de auto hoeven zitten. Maar we hebben de juiste knoppen gevonden, denken we.

We gaan bij Becal de weg af. We hebben gelezen dat dit het dorp is waar ze de traditionele Panama hoeden maken. Deze worden gemaakt van jipijapa, een vezel gemaakt van palmbladen. Bij de ingang van het dorp staat al een mannetje op zijn fiets te schreeuwen naar ons. Hij vraagt of we bij zijn familie willen zien hoe deze hoeden gemaakt worden en voordat we het weten hebben we ja gezegd. Mmmm….was dit wijs? We worden door het dorp begeleid en waar gaan we naar toe? Maar we arriveren bij een huis met hoeden aan de gevel. Er wordt naar binnen geroepen en we worden ontvangen door een man. We mogen mee naar de achtertuin en daar begint de uitleg. De man laat zien dat er 4 soorten kwaliteit hoeden zijn van “eenvoudig” handwerk tot werk waar uren werk in zit om ze t e vlechten. Hij legt uit hoe de vezels gekleurd worden. Dit gebeurt dus met natuurlijke kleurstoffen. Vervolgens hangen de vezels buiten te drogen en in de grot worden ze tot hoeden gevlochten. Het moet iets vochtig zijn om goed te kunnen vlechten. Ook dit mogen we zien. Vervolgens worden ze met behulp van een machine in de juiste vorm gebracht en kunnen ze de verkoop in. Jullie raden het al….we moesten de hoeden bewonderen. We besluiten toch om niet overstag te gaan om een hoed te kopen. We zijn voorzien van een hoed en pet. We geven de man een kleinigheidje en hij lijkt het tevreden aan te nemen.

We rijden terug naar het midden van het dorp. We lijken hier geen koffie te kunnen scoren, maar de plaatselijke supermarkt is wel open. Dus dat is mooi….voorraad is aangevuld. Nu nog een plek om te plassen en we zijn weer tevreden. Ook die plek lijkt hier niet voor handen te zijn. Ophouden dus en vooral niet over praten. We vervolgen onze weg en jawel…..een benzinepomp met plashokken. Joehoe….wat een opluchting!

We komen nog voorbij een dorp wat bekend staat om op traditionele wijze brood te bakken, maar we laten dit voor wat het is. Het nodigt niet echt uit om hier een tussenstop te maken. We rijden door naar Campeche. Dat wordt onze eindbestemming.

We rijden via de kust. We zien vele vissersbootjes en grot aantallen pelikanen. We rijden door de oude stadsmuur het historisch centrum in en gaan op zoek naar ons nieuwe huis. We vinden het vrij eenvoudig, maar het parkeren is een uitdaging. De straat is erg smal en we moeten goed opletten op gele strepen, zwart-geel geblokt of geen strepen en waar we dus mogen staan. We vinden een plekje vlakbij bij ons nieuwe huis. Het is nog te vroeg om ons huis in te gaan, ondanks dat we de code al hebben. Maar het is nog geen 16 uur en het voelt niet helemaal okay om er dan toch al in te gaan. We lopen dus wat verder het centrum in en settelen ons daar. Een goede cappuccino met een appelstrudel met ijs voor Linda en Ria gaat aan een sandwich. Heerlijk plekje in de binnentuin van dit koffiehuis, dus we besluiten hier ook nog maar voor een verse jus d’orange te gaan. We moeten tenslotte goed drinken.

We besluiten contact op te nemen met de huisbaas en te vragen of we al in het huis mogen. Dit was dus geen probleem. We wandelen terug in de kortste lijn, want morgen gaan we pas op onderzoek uit. We hebben weer een mooi stekkie. Deze keer met eigen keuken, dus vanavond gaan we zelf aan de slag.

We doen eerst ons wasje en daarna lopen we naar de supermarkt. Het is een grote supermarkt waar ze zo ongeveer alles hebben. We zorgen dat we voor vanavond een lekker maaltje kunnen maken en morgenochtend een ontbijtje in elkaar kunnen flansen. Goh…dat zal wennen zijn morgenochtend: geen vers fruit met wat granola eroverheen enz.

Gezellig samen kokkerellen, maar Oja….daar hoort dan ook de afwas bij….jammer de bammer…..

Morgen gaan we deze piratenstad eens ontdekken…

Vrolijke groet,

Ria en Linda

22 januari 2024

Wat een lekker plekje hebben we hier! We hebben heerlijk geslapen op een goed bed en de douche deze ochtend was zalig. 😀
Vervolgens een heerlijk ontbijt. Starten met een kop koffie en vers fruit….en daarna nog iets te kiezen. Een Mexicaanse omelet voor Ria en wafels met vers fruit voor Linda….glaasje jus d’orange erbij…en lekker buiten met een koel briesje door onze haren. Mmmmm

Vanochtend gestart met het raadplegen van Google Maps…kunnen we de wandeling naar het centrum van Merida voorzien van een koffiestop, zodat het te doen is voor de nieuwe heup 😉 Ze moet nog wat trainen zullen we maar denken. Op ongeveer de helft vinden we een koffietentje, dus we besluiten met de benenwagen te gaan.

We lopen door nog stille straten, via de universiteit naar het koffietentje. Ze branden hier zelf de koffiebonen, maar het lijkt wel een garagebox die wat aangekleed is. We worden hartelijk ontvangen en genieten even van het rustmoment. Vervolgens hervatten we onze weg weer naar het centrum.

We starten bij de kathedraal, want die sluit om 12 uur tot het einde van de middag en dat zou jammer zijn. Nu pikken we een gedeelte van de mis van 10 uur mee. Deze keer zijn de banken niet zo goed gevuld. Het is natuurlijk ook gewoon een werkdag, dus wie heeft er dan tijd om om 10 uur naar de mis te gaan. Er was namelijk ook al een mis om 9 uur en ook nog één om 11 uur….het kan niet op. We verstaan de pastoor niet, maar hij vertelt beeldend en we kunnen ons voorstellen dat men graag naar hem luistert.

Op het plein genieten we van het mooie weer en kijken we mensen. We worden aangesproken door een man en hij vertelt ons in het Engels dat we eigenlijk echt even langs de Maya markt moeten gaan. Alle spullen die daar worden verkocht komen van de Maya’s en niet uit China. Er is ook een galerie bij. Hij bedankt ons dat hij zijn Engels mocht oefenen met ons. Ach we lopen er even langs en ze hebben er inderdaad schitterende spullen. We kijken naar een beeldje wat we wel leuk vinden, maar we vinden het echt te duur voor een souveniertje. De beste man wil nog wat van de prijs af doen, maar we blijven de prijs te hoog vinden. We verlaten het pand zonder iets, maar ach…we zijn pas een paar dagen op weg.

We lopen nog wat door de straten om vervolgens nog eens in het park onze voeten te laten rusten. Opnieuw worden we door een man aangesproken. Gezellig praatje over ditjes en datjes en uiteindelijk komen we toch weer op de Maya markt….mmmmm….misschien toch allemaal niet zo toevallig?

Het begint wat de druppen en het mag eigenlijk geen naam hebben, maar dit lijkt een mooie tijd om koffie te gaan drinken. Dat was een goed besluit. Het regent even door en als wij buiten komen voelt het weer behaaglijk aan. We slingeren door de stad naar diverse pleintjes met allemaal hun eigen charme. Genoeg bankjes om af en toe te gaan zitten en vooral van de mensen te genieten. Bijna geen zwervende honden hier, maar des te meer zwervende mensen die we zien.

We zijn inmiddels moe geraakt en besluiten op ons gemak terug naar huis te lopen. Onderweg even langs de flappentapper, zodat we buiten de stad ons ook kunnen bedruipen. Het begint wat benauwder te worden en de lucht lijkt dicht te trekken. Het is zeker niet koud. Net voordat we thuis zijn begint het opnieuw te druppen.
Tijd om te relaxen….

Vanavond besluiten we met de auto naar het restaurant te rijden. Er zitten al genoeg kilometers in de benen inmiddels. We eten wat en als we terug buiten stappen lijkt de weg wel een rivier geworden. Het heeft enorm hard geregend en de straten staan blank. We zijn blij met onze hoge auto, maar zeker ook dat we niet helemaal hoeven te lopen nu door de diepe plassen en/of gladde tegels.

Okay, nu is het weer tijd om te gaan dobbelen….welke kant gaan we morgen weer op? Jullie zullen het met een beetje geluk morgen weer lezen.

Warme groet,

Ria en Linda

21 januari 2024

Met een goed gevulde maag zijn we op weg gegaan. De eerste 20 minuten een bekende weg, omdat we die gisteren ook gereden hebben. Maar daarna ging er weer een nieuwe wereld voor ons open. Een weg met voornamelijk veel verkeersdrempels als je een dorpje nadert. Ook al lijkt het dorpje soms vervallen en verlaten….je moet afremmen en overal is ook wel een zwerfhond en een Mexicaan te vinden. Soms lijken de dorpjes ook gepimpt en vragen we ons af wie op die plek toch zijn bestaan vorm wil geven. Maar goed….we hebben genoeg te zien.

Na ongeveer anderhalf uur rijden komen we in Izamal uit. Het dorp staat bekend om zijn mosterdgeel gekleurde huizen. Een bijzonder gezicht als je door de straten rijdt. In het centrum staat een klooster te pronken…natuurlijk ook mosterdgeel. We klimmen de trappen op en het wemelt hier nog van de jonge nonnen. Op deze plek lijken ze geen last van vergrijzing te hebben. We lopen de kerk in en hier begint net een dienst. De kerk zit nog goed gevuld en ook hier met zowel jong als oud. Er staat nog een kitscherige kerststal te pronken. …te afgrijselijk om op de foto te zetten.

We lopen nog naar de piramide, die hier midden in het dorp ligt. Je kunt hem zo bezoeken. Heel eerlijk….tja….het is een stapel stenen, maar dat zullen we maar niet tegen de Maya bevolking zeggen. Ria beklimt de piramide, want ook dat mag hier nog. Het is aardig steil, maar bovenop is het heerlijk om even uit te waaien.

We eten en drinken nog wat en dan vervolgen we onze weg. We hebben vanochtend een berichtje ontvangen vanuit ons volgend adres dat ze graag willen weten hoe laat we ongeveer komen zodat ze ons goed kunnen ontvangen. Dus we appen nu dat we over ongeveer anderhalf uur daar zullen zijn als er niets tegen zit in het verkeer. We rijden over een prima weg naar Merida. Als we Merida naderen zien we dat we met een stad te maken hebben…we zien hoogbouw opdoemen. We slingeren door Merida heen en vinden zonder problemen onze eindbestemming van vandaag. We worden hartelijk ontvangen en hebben een schitterende kamer. Wat wel grappig is dat zowel in Izamal, maar dus ook hier nauwelijks Engels wordt gesproken. Maar onze gastvrouw heeft Google translate en redt zich hier prima mee en wij dus ook. Alle gegevens komen zo via de app binnen en er ontstaan dus geen misverstanden over codes om in en uit te komen of hoe laat het ontbijt klaar staat.

Aan het begin van de avond lopen we het centrum in….bijna een half uur lopen….voorheen draaiden we daar onze hand niet voor om, maar nu viel het toch een beetje tegen (en dat valt dan ook weer tegen). Dat gaan we niet twee keer op een dag doen de komende dagen dat is één ding wat zeker is.

Nu gaan we eens bedenken wat we morgen graag willen zien en hoe we dat aan gaan vliegen. Als het goed is, is het morgen overdag droog. De weerapp zegt nu dat het vannacht gaat regenen, maar dat het dan morgenochtend weer over is. Op hoop van zegen….maar goed we hebben inmiddels ook gelezen dat het bij jullie vandaag ook niet tof was met ijzel en daarna weer een storm. Het weer….we moeten er toch vaak op mopperen, hè?! 😉

Vrolijke groet,

Ria en Linda