21 januari 2018

Vandaag voor de laatste keer een heerlijk ontbijt hier in El Litoral. Wat een verwennerij! Het heeft wel als resultaat dat we alle ochtend pas laat vertrekken. Het is gezellig aan de ontbijttafel. Deze ochtend zitten we met twee bejaarde mannen aan tafel, maar het zijn toffe peren. Uiteindelijk nemen we afscheid en gaan we op pad. Mooi adres geweest hier!
Tja moeders,……of er nu nog zulke mooie foto’s van het ontbijt voorbij zullen komen is maar de vraag. 🙂

We rijden terug naar El Valle de Anton om daar de rest te zien. De route rijdt nu aardig door, omdat we de weg (her)kennen. Op de foto’s van één van de bejaarde mannen hebben we de plek waar je de krater van de vulkaan kunt zien herkent, dus we stoppen op die plek. Het is nu een hele groene plek met volop bomen e.d.

We beginnen bij de vlindertuin. We krijgen uitleg over de levenscyclus van een vlinder. Schitterende exemplaren vliegen er rond. De mooiste kleuren en bijzonder hoe zij toch ook de schutkleuren aan kunnen nemen als zij hun vleugels tegen elkaar aan houden.

Vervolgens rijden we door naar de zoo. Dit is geen dierentuin zoals wij deze kennen. Maar er worden hier dieren opgevangen om eventueel opgelapt te worden en dan weer terug de natuur in te laten gaan. Maar in deze zoo zit ook de plek waar de gouden kikkers in bescherming zitten. In Costa Rica zijn zij al uitgestorven en in Panama gaat het ook die kant op. Wij willen deze Kermit toch eens bekijken. Er zitten nog een aantal bijzondere kikkers daar. Het is een sport om hen te vinden op de bladeren. Maar vanuit Costa Rica weten we nog dat we ook onder de bladeren moeten kijken en dat ze soms echt heel klein zijn.

Lunchtijd…..we maken er een goede lunch van, zodat we vanavond weer lekker eens een stokbroodje kunnen eten. Dat kan toch soms ook zo lekker zijn.
Na de lunch lopen we nog eens over de markt met al zijn fruit, planten en souveniers. We tikken een Golden Frog op de kop voor in de kast thuis. Verder laten we alles in de kramen liggen.

We gaan op zoek naar het hotel waar we vanavond gaan overnachten. Die kunnen we maar beter gevonden hebben voordat het donker wordt. De wegen hebben hier nog al eens flinke gaten en we weten inmiddels ook dat de slaapplekken niet altijd zo makkelijk te vinden zijn. Afgelegen weggetjes of grote hekken verhullen de slaapplekken nog wel eens.

We sluiten de middag af met een drankje bij een koffietentje. We pakken het zonnetje nog even mee, maar we zien de regenwolken over de bergen aan komen rollen. Er verschijnt een mooie regenboog aan de hemel.

Thuis aangekomen moet toch ook een keer een wasje gedaan worden. We kunnen onze onderbroeken toch niet om blijven draaien, hè?!

Morgen schuiven we weer wat op op de kaart van Panama, maar waar precies……we weten het nog niet!

Oja,….leuk jullie reacties….worden we altijd blij van!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

20 januari 2018

Deze ochtend legt de gastvrouw uit wat we toch zeker moeten zien in El Valle. Ze omcirkelt wat zaken op de plattegrond. Vol goede moed vertrekken we dus de bergen in. El Valle is een dorp wat in een kratervallei ligt. De laatste keer dat de vulkaan actief was is zo’n 400 jaar geleden. De temperatuur neemt maar een aantal graden af. Het is boven dus nog zo’n 25 graden. We besluiten eerst de trail te lopen, want dit willen we niet in de regen doen. De voorspelling was dat het rond 13 uur zou gaan regenen. Nu zijn de buien over het algemeen kortstondig, maar toch.

Bij de ingang legt de dame uit dat het ongeveer een uur naar boven is en weer een uur terug. Moet kunnen dus! Het eerste stuk is wel steil maar nog wel goed te doen. Na de eerste waterval wordt het al wat drassiger en moeten we meer klimmen. Het zweet loopt van ons lijf, maar de omgeving is prachtig. Er lopen een handje vol met andere mensen, maar we lopen elkaar zeker niet in de weg. We komen een tweede waterval tegen en rotstekeningen. Maar de klim wordt steeds zwaarder. Dit zijn de momenten dat we ons afvragen of we voor klipgeiten aan het leren zijn, maar als de natuur dit gewild had dan hadden we toch hoeven gekregen? Het laatste stuk besluit Linda niet meer mee te klimmen. Zij wacht op een steen (en is niet een zigeunermeisje), maar Ria wil de top zien. Zij klautert dus verder. Wachten kan dan lang duren en in die tijd kun je van alles bedenken. Wat als het gaat regenen? Blijf ik dan wachten of ga ik terug naar beneden? Als het te lang duurt zou er dan iets gebeurd zijn? Ach en zo zijn er nog meer scenario’s te bedenken. Uiteindelijk komen onze wegen weer gewoon bij elkaar, dus al die scenario’s waren nergens voor nodig.
We dalen samen weer af en dat was mogelijk nog enger. Hier en daar is het modderig en dus glad. Maar we nemen de tijd en komen heel beneden aan.

Lunchtijd…..en voornamelijk ook tijd om te drinken….ondertussen heeft de tijd door getikt en kunnen we niet meer naar de vlindertuin. Dat is jammer! We besluiten naar de markt te wandelen en tijdens deze wandeling vinden we het een strak plan om morgen terug te komen. Dan doen we gewoon de dingen waar we vandaag niet aan toe gekomen zijn. We hebben tenslotte vakantie.

Bij thuiskomst nog even met de voetjes in het zwembad en daarna een heerlijke douche…..je kunt er zo blij mee zijn na zo’n dag hard werken.

Nou op naar de dag van morgen……

Warme groet,

Ria en Linda

19 januari 2018

Jemig de pemig…..wat een verwennerij deze ochtend bij het ontbijt. Als voorafje een halve ananas gevuld met diverse soorten fruit met daarover heen wat yoghurt en wat zaden, daarna wentelteefjes. Niets mis mee! We zijn momenteel met 5 gasten en er was een tafel voor zes gedekt. Twee Canadezen en een Amerikaan als tafelgenoten. De Amerikaan laat ons wat foto’s zien van de vlindertuin die we moeten gaan zien. Grappig…..we schatten de beste man op een jaar of 80.

Na het ontbijt zijn we naar het strand gereden. We konden ook te voet, maar volgens de eigenaar zou dit stukje strand mooier zijn. Er zijn maar weinig mensen daar. We zoeken een leuk plekje uit en vermaken ons daar prima. Ria neemt een duik in de zee en Linda maakt een begin in haar boek. Relax……na een tijdje zijn we uitgezeten en wandelen we heerlijk langs het strand. Er staat een windje en daardoor is het goed vol te houden.

Met lunchtijd zoeken we een restaurantje op en verwennen we de inwendige mens maar weer eens. We zijn inmiddels ook aardig verhit, dus we moeten ons vocht goed aan vullen. We besluiten daarom nog een rondje op het terras te blijven zitten. Op hetzelfde terras zijn een aantal bejaarde Amerikanen bingo aan het spelen. De drank vloeit er rijkelijk en als ze in dit tempo door gaan dan maken ze de avond niet helder meer mee. Ze hebben veel plezier met elkaar en het is ook kostelijk om te zien.

Na de lunch gaan we op zoek naar bank…..de portemonnee moet zo af en toe ook gevuld worden. Nou banken genoeg hier……de Panamezen drukken overigens zelf geen papieren geld. Ze maken hier gebruik van de Amerikaanse dollar. Ze hebben wel eigen muntgeld wat hetzelfde waard is als de dollars.

Einde van de middag zitten we lekker met onze voetjes in het zwembad. Boekje erbij, water erbij en muziek op de achtergrond. Wat willen we nog meer? Eigenlijk niets…..we besluiten uiteindelijk om nog maar een nacht hier te blijven. We hebben tijd genoeg. Het weer is hier goed en sfeer is prima. Morgen bedenken we dan wel in de loop van de dag hoe we onze reis vervolgen.

Vanavond eten we een kippetje van het houtvuur. Het is wederom heerlijk. Het leven in Panama is goed…..we houden het hier nog wel even vol!

Warme groet,

Ria en Linda

18 januari 2018

Op tijd op maar niet super vroeg op want vandaag willen we naar Fuerte San Lorenzo en dat is niet heel veel…..we rijden richting de sluizen van Gatun en proberen de route te rijden die de Eenzame Planeet ons voorschrijft. Dat gaat dus niet. De bewaker bij de sluizen legt ons uit dat we met de Ferry het water over moeten gaan. De Ferry hebben we zien liggen, dus daar komen moet ons lukken. Inmiddels regent het niet meer zachtjes maar het komt met bakken uit de lucht. Het onweert flink. Terwijl we op de Ferry staan passeren de grote tankers en moeten we dus even wachten met onze oversteek.

Aan de overkant van het kanaal staat op zich het fort goed aan gegeven. Bij fort Sherman staat politie en zij willen weten waar we naar toe gaan. In ons beste Spaans vertellen we dat we naar fort Lorenzo willen. We mogen door. Wat een triestste omgeving zien we vervolgens. Het lijkt wel of we in oorlogsgebied zijn gekomen. De gebouwen verlaten, kaal beton, kapot…maar wel een bushalte en een bankje. Vroeger gingen hier de militairen in training voordat ze naar Vietnam gestuurd werden. Ze kregen hier de zogenaamde jungle training. Het gebied is nog niet schoon verklaard, maar de omgeving van San Lorenzo overigens wel. De weg wordt steeds smaller en slechter en de regen houdt ook maar niet op. Bij de volgende poort gebaart de wachter dat we niet verder mogen het regent te hard. Jammer, maar wel logisch eigenlijk…..omdraaien dan maar. De lucht is nog grijzer geworden als dat kan….dit ziet er niet echt goed uit. De temperatuur is inmiddels ook gedaald naar 23 graden. Brrrr…

Op ons gemakje rijden we terug, maar we weten nog niet zo goed waar naar toe. Ergens waar de zon schijnt lijkt ons een strak plan. We komen uiteindelijk uit in Playa Coronado. Schitterend weer. De zon schijnt en het is 30 graden. We zoeken een bed&breakfast op en nestelen ons in de tuin. Heerlijk…..dit is vakantie…haha…
Vanavond eten we heerlijke steaks in een grill restaurant en bij thuiskomst is het nog zo lekker buiten dat we nog even in de tuin gaan zitten. Het is een gezellige beestenboel hier. Een groot harig mormel Scotty….die houdt van knuffels ophalen. En dan twee poezen, die mee op bed proberen te kruipen als we onze kamerdeur open doen. En dan zitten er ook nog kippen in de tuin….misschien morgenochtend een eitje van hen?

Morgen hebben we een relaxdag, dus hopen dat de zon blijft schijnen hier.

Lieve groet,

Ria en Linda

17 januari 2018

Na een goed ontbijt en onze stalen ros weer bepakt konden we Panama Stad achter ons laten. Er ligt tegenwoordige een express snelweg tussen Panama Stad en Colon, maar die wilden wij nu juist gaan ontwijken. Dus even puzzelen op de kaart en uiteindelijk besloten om zo lang mogelijk via het kanaal naar Colon te rijden. Langs allerlei kleine dorpjes reden we onze weg naar boven. Opvallend is dat hier zoveel vuilnis aan straat ligt. Ze lijken wel te verzamelen in de containers, maar op een gegeven moment zijn die vol en wordt het er naast gegooid. De straathond rommelen er vervolgens ook nog in en de wind doet ook nog mee. Jammer hoor!

Voor Colon draaien we al af naar Portobelo. Hier is heel lang geleden Columbus aan wal gekomen. Hij vond het een mooi haven en noemde het dus Puerto Bello (Portobelo). We hebben vandaag een wat druilerige dag. We rijden wel langs de kust, maar dit doe dan gewoon anders aan. We moeten er zelf wel om lachen. Elke vakantie als wij aan zee komen treffen we slecht weer. Nu is het hier gewoon 30 graden en de zon schijnt zo nu en dan ook. Maar het strand oogt echt anders met een continue zon en salsa muziek op de achtergrond. Niet getreurd we bezichtigen het dorp. Een kerk met lila torens waar de zwarte Christus te vinden is. In oktober komen hier vele pelgrims naar toe. De kerk zelf is eigenlijk afgrijselijk. We wandelen door het dorp naar een oud fort. Net als we daar zijn begint het toch te regenen. Ongelooflijk….zo’n heerlijke tropische bui. We schuilen onder een poort. Als het minder wordt lopen we over het terrein van het fort. Mooi uitzicht op diverse bootjes en een eiland. Inmiddels is het weer lunchtijd en we wagen ons in een lokale kippenboer aan onze lunch. Een heerlijke op houtskool gebakken kip…..we hebben geen spijt.

We wikken en wegen wat…..hier slapen vinden we eigenlijk geen optie. We hebben het gezien en het is geen weer om op het strand te zitten. Maar Colon staat te boek als onveilig en dat zien we dus eigenlijk ook niet zitten. We slaan onze Eenzame Planeet er nog eens op na. We besluiten deze keer te kiezen voor een groot hotel buiten het centrum van Colon, zodat we morgen nog wel naar de sluizen van Gatun kunnen en naar het fort van San Lorenzo.

Na een mooi toertje rijden komen we bij het hotel aan. Jemig…..een knoeper van en gebouw. Vroeger is het een kazerne geweest. Hier werden militairen opgeleid om het communisme buiten Latijn Amerika te houden. Vervolgens kwam het er op neer dat er moordenaars werden opgeleid hier. Niets is hier mee van terug te vinden….het zou ook zo door kunnen gaan voor een casino. Maar goed….we besluiten een kamer te nemen hier en te kiezen voor veiligheid. Hoe grappig is dat als je de geschiedenis dus weet van dit gebouw.

We nestelen ons vanmiddag aan het zwembad met onze boeken en sturen een Appje naar het thuisfront. Ondanks de bewolking is het nog heerlijk buiten. We hebben uitzicht op het meer en de tuin staat vol met palmbomen met kokosnoten. Och….wat is het toch erg om hier te zijn (gna gna).

Waar we morgen uitkomen……we weten het nog niet….maar komt ongetwijfeld weer goed!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

16 januari 2018

Na een lekker ontbijtje zijn we vrij snel vertrokken naar Parc Natural Metropolitano. We wilden daar graag wandelen. Een stuk regenwoud in Panama Stad. In dit park zou ook een mooi uitkijkpunt over de stad zijn. Dat houdt dus in dat we moeten klimmen en dat met temperaturen boven de 30 graden. In de loop van de jaren hebben we geleerd dat we dit dus beter in de ochtend kunnen doen. Na onszelf ingeschreven te hebben bij de bezoekerscentrum zijn we op pad gegaan. Een water met tientallen schildpadden liepen we voorbij. Maar al vrij snel hing er een luiaard in de boom. Jeetje….die hangen hoog, dus van dichtbij op de foto….vergeet het maar. Nu zijn we in de luxe positie dat we deze in Brazilië van heel dichtbij gezien hebben, dus we hebben niets te klagen. Schitterende bloemen komen we ook tegen. Af en toe een medewandelaar, maar het is vooral rustig hier. We horen de vogels fluiten naar elkaar en vlinders fladderen om elkaar heen.

Uiteindelijk komen we helemaal boven aan…..WoW…..mooi uitzicht over de stad….toch raar om vanuit het regenwoud de wolkenkrabbers te zien staan. Even genieten en het zweet over ons lijf laten lopen nu we stil zitten. Tijd om weer af te dalen. In het bos….hoog in de bomen zien we de apen zwieren. Een aantal volgen wat wij doen zoals wij staan te volgen wat zij doen. De vlugerikken komen natuurlijk niet naar beneden. Het is gaaf om hier te zijn!

Na deze wandeling rijden we naar Panama Viejo. De ruïnes van de oude stad. Verschillende stukken van kerken staan er nog, maar hoofdzakelijk veel oude stenen bij elkaar…..waarvan ze ons alles wijs kunnen maken. We bezoeken het museum en zien hoe de stad er dus oorspronkelijk uitgezien moet hebben. Het was echt flink!

Tijd om een verlate lunch te doen, maar door deze verlate lunch kunnen we het vanavond wel af met een broodje. We zoeken een mooi plekkie op in de stad. Terwijl we zitten te eten valt er een bui naar beneden zo hard……zo’n echte tropische regenbui. Maar ach wij zitten droog. Nog even langs de supermarkt en dan gaan we lekker op huis aan.
Helaas……die supermarkt lukte nog wel, maar toen kwamen we in de spits terecht en deden we zo’n 2,5 uur over 3 kilometer. Het is machtig om te zien hoe hier alles kris kras door elkaar rijdt. Ze toeteren naar elkaar, maar doen vervolgens waar ze zelf zin in hebben. Verkeerslichten staan er, maar in deze chaos kansloos. Maar we bewegen gewoon mee en komen er dus ook doorheen.

Nu moeten we nog puzzelen waar we morgen op af gaan….het is tijd om Panama Stad achter ons te laten. We zullen waarschijnlijk eerst richting Colon rijden, maar of we daar stranden dat weten we nog niet. Komt vast goed….denken jullie niet?!

Warme groet,

Ria en Linda

15 januari 2018

Deze ochtend zijn we zo op de plaats van bestemming. We willen namelijk naar de Miraflores sluizen en daar sliepen we zo ongeveer tegenover. Het is nog vroeg dus we hoefden niet lang in de rij. Ze hebben hier mooie plateaus gemaakt van waaraf je de schepen de sluizen in kunt zien komen en door de sluizen heen getrokken kunt zien worden. Het is mooi om te zien hoe die gigantische schepen door zo’n smallijkend kanaal heen gaan. Een cruiseschip uit Noorwegen en een grote tanker hebben we voorbij zien komen. Vervolgens lagen er weer schepen klaar, maar goed is goed.

Tevens hebben ze er een museum bij gemaakt, dus we hebben kunnen zien hoe de bouw van de sluizen is gegaan. Mooi opgezet!

Na dit bezoek zijn we over de zogenaamde causeway gereden. Deze weg verbindt vier eilanden aan het begin van het kanaal. De jachthaven ligt hier aan en een soort promenade hebben ze hier. We zien hier veel mensen joggen of fietsen. Het geeft een mooi uitzicht op ee skyline en de boten die hier varen.

Het is vandaag best warm, dus ons drinktempo gaat vanzelf omhoog. Vanmiddag smullen we in een chocoladebar van een heerlijke crêpe en brownie. Het halen van een diploma moet tenslotte gevierd worden. Dit lekkers lopen we er vandaag niet meer af.

Einde van de middag rijden we naar ons nieuwe huis. Deze keer midden in de stad, maar wel met een lekkere tuin. Dus hier kunnen we mooi nog even relaxen voor het donker wordt.
Het leek wel vakantie vandaag…..rustig aan…..

Warme groet,

Ria en Linda

14 januari 2018

Tegen 4 uur deze nacht waren we wakker. Op zich logisch want we hadden er ongeveer 8 uur op zitten, maar niet handig voor het ritme. Dus toch opnieuw proberen te gaan slapen en dat lukte gelukkig wel. Swingend werden we wakker….voor het hotel kwam een hardlooprace voorbij….en dat doen de Panamanezen swingend.

Tegen 9 uur zaten we in de auto op weg naar de oude stad. Niet slecht toch voor de eerste dag? We hebben de stalen ros net buiten het oude centrum laten staan en zijn er vervolgens naar toe gewandeld. Het was al best warm, dus we moesten even schakelen. Het tempo van water drinken moet omhoog! Ons wandeltempo was vrij snel aangepast. We slingeren door de oude straatjes heen. Hier en daar flink vervallen, maar er zijn ook zeker gebouwen schitterend opgeknapt. Veel kleine pleintjes, maar mooie bomen met hangende takken. Maar in deze bomen hebben ze ook allemaal sterren gehangen. Hier zien wij natuurlijk nu niet zoveel van. Verschillende kerken bezoeken we en in vele kerken staan nog de kerststallen en soms hele dorpen opgebouwd. Mooie witten bloemen versieren de kerken. Natuurlijk klinkt door de straten heerlijke salsa muziek. Er hangt een fijne sfeer. Op het uiterste puntje van deze wijk staan de Kuna dames (indianen) hun waar te verkopen. In traditionele kleding staan ze achter hun kraam. Het voelt nog niet zo vrij om hun op de foto te zetten. Komt vast nog wel ergens op deze reis.
We sluiten onze wandelroute na ruim 14 kilometer af in de winkelstraat. Jeetje wat een ander straatbeeld is dit toch in vergelijking met onze winkelstraten. Op sommige plaatsen lijkt het wel kermis. Winkeliers roepen hun waar om door een microfoon en de muziek galmt door de straten. Dit is ook wel het gebied waar we veel zwervers zien. We moeten bijna over hen heen stappen, omdat ze in de straat liggen. Hier komt de armoede dan toch wel boven water.

Na een dag flink wandelen gaan we op zoek naar een supermarkt. Flink water kopen en wat brood voor vanavond. We hebben vanmiddag lekker gelucht, dus vanavond kan het wat eenvoudiger.

Nu het moeilijkste …. welke kant vertrekken we morgen op….we zijn er nog niet helemaal uit. We waren natuurlijk niet ingelezen op vakantie gegaan, dus we hebben nog wat te puzzelen deze avond. We gaan deze hut in ieder geval verlaten. Ach het komt weer wel goed….jullie lezen het vanzelf weer.

Warme groet,

Ria en Linda

13 januari 2018

De zomervakantie 2017 is werkelijk begonnen! Een all-inclusive boeking bij hotel Mama. Lekker diner, goede bedden en stevig ontbijt….de ingrediënten voor een goed begin van de vakantie.

In de mist brachten Guido en Daphne ons weg….gezellig een beetje kletsen in de vroege ochtend en verbaasd zijn dat het best druk is op de weg.

Op Schiphol bleken meer mensen op het goede idee gekomen te zijn om te gaan vliegen….best wel druk was het. Maar alles liep eigenlijk wel gestroomlijnd. We waren vrij snel onze bagage kwijt en door de douane. Samen nog wat eten en een rondje wandelen over het verbouwde vliegveld.

Bij aanvang van de vlucht werd al omgeroepen dat de vlucht korter zou duren dan gepland. Altijd fijn! Het scheelde ruim een half uur. We hebben supervriendelijke stewardessen en dat is ook altijd fijn.

Bij aankomst in Panama ging ook hier de douane eigenlijk best snel. Foto laten maken en al onze vingerafdrukken inleveren….hier raken we niet meer kwijt. Bagage oppikken en op naar de autoverhuurder. Daar stond ie…..onze stalen ros! Een zilvegrijze Kia Sportage gaat ons vergezellen de komende weken.

Bij aankomst in het hotel kregen we het wel even warm….geen reservering bekend. Ze konden ons wel inchecken maar dan mochten we nog een keer betalen. Jaja….nope…. op zoek in de mail naar bewijsmateriaal, maar leek niet genoeg. Nog een poging dan op de andere achternaam…..en jawel…..daar was de reservering.

Check check…..slapen kunnnen we dus ook deze nacht.

Het avondeten was een minder groot succes. Drie keer uit gelegd dat de hamburger zonder kaas moest zijn….maar dat is waarschijnlijk toch raar. Dus bij de laatste keer kwam ie zogenaamd geboend terug op tafel…..laat maar….te moe om honger te hebben…..morgen weer een dag.

We hopen weer mooie dingen te gaan zien hier….we proberen jullie op de hoogte te houden. Echter Panama is twee keer zo groot als Nederland, maar er wonen maar 3,5 miljoen mensen. De vraag is of we dus ook veel WiFi tegen gaan komen.

Maar ach we zien wel!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

5 januari 2018 

Na een jaar heel hard werken is het tijd geworden voor de “zomervakantie 2017” in januari 2018…..

Het aftellen is begonnen!

We hopen dat jullie weer mee gaan lezen met ons.

Liefs,

Ria en Linda

vakantie 2018