1 februari 2019

Wat was het koud vannacht! We lagen onder een dekbed en hadden daarover heen de badhanddoeken gelegd. Het raam wel op een speeltje, want er moet wel zuurstof de bus in komen.

Deze ochtend had Linda voor het eerst medelijden met de chocoladepasta. Voor het eerst deze vakantie was het buiten de koelkast kouder dan in de koelkast. Stevige pasta vanochtend op het brood dus.

Maar goed wandelen in Cradle Mountain…….jeetje mineetje……wat moeten we er over schrijven. Het is eigenlijk niet te beschrijven….zo mooi daar! Het was er vanochtend zo’n 8 graden toen we aankwamen, maar het zonnetje scheen al wel. We zijn met de shuttlebus naar Dove Lake gereden. Er wordt geadviseerd om met de bus het Nationaal Park in te gaan. De wegen zijn zo smal daar en parkeerplaatsen ook niet in overvloed. Onderweg horen we de buschauffeurs tegen elkaar via de radio zeggen waar ze zijn op de route en zo houden zij rekening met elkaar. Bij Lake Dove zijn we begonnen aan een wandeling om het meer. De wandeling staat aangegeven als een track van 2 a 3 uur. Advies is om met de klok mee te lopen, zodat we steeds een mooi zicht op de bergen hebben. Ze staan daar ook te schitteren tegen de blauwe hemel. Er blaast een koel windje, maar al vrij snel hebben we onze fleecevesten uit. Het wandelen zorgt dat we warm krijgen. Het meer is niet spiegelglad, waardoor we geen weerkaatsing hebben van de bergen. Maar ach……niemand neemt dit uitzicht van ons af. Hopen dat de foto’s straks weergeven wat wij gezien hebben. Ria heeft nog een filmpje gemaakt…..het is zo stil dat het bijna zeer doet aan je oren.

Na zo’n 2,5 uur zijn we terug bij het beginpunt. We rusten een half uurtje uit. Eten onze bananen op en vullen onze waterhuishouding aan. Omdat we denken dat we nog wel een paar kilometer kunnen lopen, besluiten we ook Ronny Creek nog te lopen. Dit pad loopt door het gesteente en later door de grasvelden. Een heel ander zicht, maar nog steeds geweldig. Inmiddels hadden we gehoord dat het in Cradle Mountain erg droog is momenteel. Dus normaliter loopt dit pad op drassig ondergrond, maar nu zien we de stroompjes hier en daar. Ze leveren ons geen natte voeten op. We lopen nu ongeveer een uur en bijna aan het einde van het pad worden we beloond voor het vele wandelen…… Een grazende wombat recht naast het pad. Het is zo’n wollig beestje. Het nodigt bijna uit om te voelen of dat ook zo is, maar het blijft een wild dier….afblijven dus! Uren kunnen we er naar kijken……maar we lopen door. We stappen hier terug op de shuttlebus. Het is inmiddels 15 uur en voordat we terug zijn bij het beginpunt zijn we al weer een eindje verder.

We laten ons verleiden tot een cappuccino in het visitor centre. Ooohhhh soms kan het zo lekker zijn! We bestuderen de kaart nog eens en als ons lijf morgen niet protesteert gaan we morgen terug om te wandelen. Één van de mooiste plekjes op de aarde hier! Als we bij de bus komen, zijn we zo blij dat nu onze sokken en schoenen uit mogen.

In drie kwartier rijden we terug naar huis en de zon staat nog hoog aan de blauwe hemel. Tijd voor de cooling down. Het biertje en de appelcider gaan open…..moe maar voldaan zitten we na te genieten!

Warme groet,

Ria en Linda

Cooling Down

31 januari 2019

Vandaag een trage opstart…..we weten immers dat het maar 10 graden zal worden in Cradle Mountain. Het regent er in de ochtend en in de middag stormt het. We hebben dus geen haast. Iets over tienen gaan we de camping af. Ook in Stanley is het weer niet best. Soms regent het een aantal druppels en dan schijnt de zon weer. Met de temperatuur is op zich niet veel mis.

De eerste pauze is al om 10.10 uur. 😀
In Stanley zit namelijk een chocoladetentje met wel 40 verschillende soorten chocolademelk. Je mag er drie uitkiezen en bij elke kopje krijg je ook een bonbonnetje in dezelfde smaak. Gaaf he?! Die moeten we even bezoeken. Heerlijke proef!

Vervolgens rijden we door het historische Stanley terug naar de weg richting Wynyard. In Wynyard doen we de boodschappen, zodat we de bergen in kunnen en eventueel in kunnen sneeuwen. 😉
We drinken daar nog wat en dan is het gewoon tijd om de bergen in te gaan.

We toeren door de bergen met schitterende vergezichten en we zien aan de weg dat het hard geregend heeft. De temperatuur daalt langzaam. Bij het uitkijkpunt Cradle Mountain staan we op het punt naar het uitkijkpunt te lopen als de regen met bakken naar beneden komt. Mmmm….wij slaan dit punt wel over!
Bij de laatste mogelijkheid om de tank te vullen doen we dat maar. In de bergen lijkt de benzinemeter toch altijd sneller te zakken dan elders.

Uiteindelijk arriveren we in Cradle Mountains. Helaas…..de camping heeft geen plekje voor ons. We besluiten door te rijden richting Sheffield, omdat dit de dichtstbijzijnde plaats lijkt. We slingeren door de bergen en daar waar we heel de dag zeeen van tijd leken te hebben, moeten we nu ons best doen om op tijd bij een camping te zijn. Maar het lukt! In Growie Park ligt een camping die ons wel wil hebben. De temperatuur is inmiddels van 7 graden terug opgelopen naar 15 graden. In het zonnetje steken we de bbq nog aan en eten grotendeels van onze maaltijd buiten.

Afwassen…..het afwaswater is roestbruin…..ze vangen hier regenwater op om mee te douchen en af te wassen. Zelf drinken ze het ook, maar ons raden ze aan om het eerst te koken. Toch is het raar om met zulk water af te wassen. Maar het werd schoon….

Geen WiFi op ons plekje, dus dadelijk een zelf gemaakte cappuccino (van flessenwater) onder het afdak, zodat we nog even kunnen communiceren met het thuisfront. En dan op tijd onder het dekbed, want het koelt behoorlijk af vannacht. Tja….we lijken wel watjes….jullie zijn inmiddels meer (of minder) gewend…..

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Koud in de bergen

30 januari 2019

Vandaag eens iets heel anders…..we gaan een toerke rijden…..de Tarkine Drive. We rijden via Smithton naar Marrawah om vervolgens in Arthur River aan deze toer te beginnen. We rijden langs “the edge of the world”, maar het is een gravelweg naar de rand toe….helaas voor ons dus niet op het randje van de wereld vandaag.

De toer brengt ons op plaatsen waar nauwelijks mensen komen. Er wonen nauwelijks mensen en het gaat door uitgestrekte gebieden. Geen koffie, geen benzine…..niets….
Hoge eucalyptus bossen zien we, maar ook open (droge) grasvelden om vervolgens in het regenwoud te komen…..het is echt schitterend! We lopen naar een meer die ontstaan is vanuit een sinkhole. Het ligt verscholen in de bossen, maar het ligt er zo mooi te wezen….bijna mysterieus.

Het is wel een hele toer en we eindigen met zitbillen en hebben onze cappuccino-tax niet gehaald vandaag. Maar al dat moois zit toch mooi weer in ons herinneringenlaatje. Tegen 16 uur zijn we terug in Smithton. Helaas geen koffietentje meer open daar en jammer genoeg ook niet meer in Stanley. Dan maar gewoon terug naar huis.

We moeten gaan bedenken hoe we morgen naar Cradle Mountain gaan rijden. We proberen nog even wat actuele berichten te bekijken. Het is erg droog en warm in Tasmanië. Er zijn dus momenteel veel bosbranden en sommige stukken zijn volledig afgesloten. Het is niet vanzelfsprekend dat we kunnen rijden zoals we eigenlijk gewild hadden. Maar veiligheid boven alles!
Daarnaast even naar het weerbericht kijken, want we proberen zo nu en dan ook nog om de regen en storm heen te rijden. 😉

Jullie lezen het weer wel!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Lucht boven Stanley

29 januari 2019

Vandaag een eindje rijden….ach wat is een eindje….uiteindelijk valt het allemaal wel mee als we het vergelijken met de afstanden op Australië zelf. We moeten wel lachten want zij zeggen iedere keer op het vaste land, maar Australië is natuurlijk ook gewoon een eiland. 😀

In Burnie maken we een tussenstop. We hadden gelezen dat men daar in een oude kapel een koffietentje was begonnen. Dat leek ons dus een mooie plek om onze cappunico-tax weer te halen. Eerst even een rondje doen in Burnie…..het heeft al mee charme dan Devonport vinden wij. We doen vervolgens de kapel aan en concluderen dat de koffie goed is daar. Ze hebben het leuk ingericht en de sfeer is goed.

We rijden vervolgens door naar Wynyard. Hier doen we de Table Cape aan. Een platte berg, die schitterend uitzicht geeft. Er ligt vulkanische grond, dus de tulpenbollen doen het hier schijnbaar goed. De bloeitijd van de tulpen is voorbij, maar er hangt een luchtfoto waarop al die kleuren te zien zijn op deze vlakte. Tevens staat er een mooie witte vuurtoren te pronken op de berg. Deze steekt mooi af tegen de blauwe lucht en het helderblauwe water.

We slingeren verder naar Stanley. Van een afstand zien we “the Nut” opdoemen. Wat een inmense berg. Ook dit is ooit een vulkaan geweest kennelijk. We gaan hier twee nachten verblijven. We willen namelijk de zogenaamde Nut op. Wederom een mooi plekje aan de zee en zicht op de Nut. We dubben even…..gaan we vandaag de berg op, want het is helder weer. Dit zal schitterende vergezichten geven. Of doen we het toch morgen, zoals we eigenlijk gepland hadden, zodat we meer tijd hebben. We besluiten het nu te doen. Omdat het zo warm is en de klim echt heel steil besluiten we met de stoeltjeslift naar boven te gaan. Al schommelend door de wind gaan we naar boven. Boven is echt mooi! De kustlijn is zo mooi te zien rondom de Nut. Bovenop wandelen we nog zo’n 3 kilometer. Bizar eigenlijk dat je nog zo ronde kunt lopen bovenop een berg. We lopen door het bos en zien daar twee Pademelons. Op hun gemak zitten te grazen en we kunnen ze mooi even op de foto zetten. Ze vallen bijna niet op met een bruine vacht tussen de bomen.
We wandelen vervolgens naar beneden. Jeetje zo mogelijk nog spannender dan de lift naar boven. Die wandeling was zo steil!

Beneden blazen we uit en gaan we onze voeten afkoelen in de zee. Het strand ligt vol met kleine schelpjes. Dit noemen ze terecht een schelpenstrand.

Vanavond wagen we nog een wandeling naar het strand aan de andere kant van het dorpje. Hier komen de pinguïns aan land met de schemering. Als we de camping aflopen zegt de dame van de camping dat ze over het algemeen pas tegen 22 uur aan land komen. Als we eenmaal daar zijn, wachten we en wachten we….maar om 22.10 uur is het inmiddels stik donker en geen pinguïn te zien. We houden het voor gezien. We hebben gisteren bij Pinguïn een aantal pinguins op een rots zien staan. Het is goed zo….het koelt af en we gaan geen kou staan hebben.

Warme groet,

Ria en Linda

28 januari 2019

Wat was dit toch een mooi plekje om te staan. Zoveel rust en eenvoud in zo’n mooie omgeving!
Stilletjes aan vertrekken we via de secundaire wegen richting de noord kust. Wij hebben het Paradijs op aarde gevonden! Werkelijk een gehucht op Tasmanië mag de naam Paradise dragen. Schitterend toch?!
We doen Sheffield aan om onze koffiepauze te doen. Hier wordt jaarlijks met Pasen een wedstrijd muurschilderingen gedaan. Ze zijn volop bezig met de voorbereidingen en de winnaars van heel veel jaren terug staan er ook nog opgesteld in een park. De mooiste zijn gemaakt hier…..respect hoor! Ook de gevels van de huizen zijn veelal beschilderd met mooie tekeningen cq verwijzingen naar vroeger.

Vervolgens rijden we door naar Devonport. Onderweg overleggen we of we één of twee nachten hier zullen blijven. We hoeven eigenlijk alleen de stad maar te zien en verder heeft Devonport eigenlijk niets te bieden. Buiten dan de Ferry die hier aankomt vanuit Melbourne. Het is mogelijk om met de auto vanuit Melbourne deze kant op te komen. De veerpont doet er zo’n 8 uur over. Maar goed….één nacht zou dus voldoende moeten zijn.
Het is pas 12 uur en we gaan eerst de stad maar in. Mmmm….wat een desillusie…..het lijkt wel uitgestorven. Weinig winkels open….weinig koffietentjes open en geen gebouwen te zien waar we warm van lopen. We bedenken ons dus en slapen niet één nacht hier. We rijden door.

We hebben inmiddels wel trek gekregen dus we doen Ulverstone aan. We bezoeken de plaatselijke bakker annex lunchroom. De magen zijn gevuld, dus we kunnen verder. We stoppen bij Pinguïn, een rustig plaatsje aan de kust. We vinden hier een camping aan de zee. Het is een een kleine camping, maar heeft een mooi uitzicht. We wandelen nog even naar het dorp. We lezen dat tegen de schemering hier kleine pinguïns aan land komen. We fotograferen natuurlijk de grote pinguïn die nog aangekleed is voor Australia Day.

De wind is niet zo koud vandaag, dus in de zon is het goed te doen om nog lekker een boek te lezen. Het ruisen van de zee weer op de achtergrond en ondertussen zien we de boomtoppen meedeinen op de wind. We hebben ondertussen hier wel meer Paradijsen op aarde gevonden. Haha…

We hebben het weerbericht even gekeken en besluiten morgen eerst door te rijden naar Stanley. We willen hier weer graag wandelen en er lijkt daar een periode van storm aan te breken. We hopen die nu voor te zijn. We hopen dan ook dat de temperatuur in Cradle Mountain iets oploopt. Want daar is het van de week een keer negen graden. Brrrr…..jullie zouden er misschien blij mee zijn, maar we doen het beter bij vijfentwintig graden ofzo….

Lieve groet,

Ria en Linda

27 januari 2019

Op tijd uit de veren vandaag. Er is storm voorspeld en wij willen graag de Cataract Gorge lopen. Deze wandeling is niet ver van de camping, dus we kunnen op tijd in de benen. Rond de klok van 9 uur lopen we aan. We willen de wandeling van 1,5 uur doen, waarvan beschreven staat dat deze “gemiddeld” is met wel steile stukken in de route. Het is prima wandelweer. We lopen aan de schaduwkant langs kliffen. Schitterend uitzicht en het water horen we stromen. Er zitten inderdaad behoorlijke steile stukken in, maar het is niet druk. We kunnen dus op ons gemak de klim maken. We voelen de wind wel, maar ook die is nog te doen. Na ongeveer 45 minuten arriveren we bij de hangbrug. Natuurlijk moet Ria daar overheen om naar het museum te kijken. Linda wacht geduldig aan deze kant van de brug. We moeten helaas wel via dezelfde route terug. Als we namelijk aan de andere kant van de brug teruglopen wordt het pad nog steiler. Zulke geoefende wandelaars zijn we nu ook weer niet. Maar het is geen straf om terug te lopen, omdat het zo mooi is.

Aan het begin (en aan het einde) ligt een prachtig meer tussen de bomen. Het is ongelooflijk hoe zo’n mooi natuurgebied verscholen kan liggen zo dichtbij de stad. We drinken in het café aan het begin van de route onze dagelijkse cappuccino. Nog even kijken we uit over het natuurgebied onder het genot van deze koffie.

De volgende stop zijn de Tamar Wetlands. Een vogelrijk watergebied waar een wandelroute doorheen loopt. Er liggen vlonders en bruggen door het gebied waardoor we de vogels kunnen spotten. Inmiddels waait het enorm en moeten we onze petten wel vasthouden als we over de bruggen lopen. Maar er lopen mooie vogels door het gebied…..van een ordinaire eend, een zwarte zwaan tot statige vogels op hoge poten. De wind door hun veren zien waaien geeft ook een effect. Ook hier lopen we wel zo’n anderhalf uur doorheen.

Tijd om onze woonplek voor vandaag op te gaan zoeken. We rijden binnendoor naar Mole Creek. We krijgen steeds meer zicht op de bergen. Het gebied van Cradle Mountain komt steeds dichterbij. Het waait nog behoorlijk, maar de zon schijnt heerlijk. Het is nog steeds zo’n 23 graden. Uiteindelijk komen we in dit dorp en vinden we een kleine camping. Het ziet er gemoedelijk uit. Tussen de bergen zitten we in het zonnetje van ons boek te genieten. Wat een mooie plek. Het is wel duidelijk dat we meer in de bergen zitten, want de temperatuur neemt sneller af. Maar ach…..we eten vandaag op tijd en waarschijnlijk liggen we er op tijd in. We zijn moe maar voldaan van deze dag!

Morgen rijden we richting Devonport. We gaan het laatste stuk van het Noorden van het eiland doen. Hoe lang we over dit stuk doen…..is nog een raadsel, maar we hebben nog tijd genoeg.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Lees meer »

26 januari 2019

Vandaag gaan we eens een stadswandeling doen in plaats van door de natuur trekken. We zijn benieuwd of er wat te beleven valt in de stad of dat alles anders is door Australia Day. Australia Day is een beetje te vergelijken met wat bij ons Koningsdag is. De mensen dragen vlaggetjes van Australië of hebben vlaggen op hun wangen geplakt zitten.

We puzzelen uit waar we de bus zullen parkeren. Het advies is om te parkeren nabij het museum net buiten de stad en dan met de gratis Tiger bus de stad in te rijden. We vinden deze parkeerplaats en betalen voor een hele dag parkeren 3 dollar. Kijk dat is nog eens leuk naar de stad gaan. We vinden ook nog de bushalte en zien dat we dus nog zeker een half uur moeten wachten voor deze komt. Ehm…..we kijken nog eens naar de plattegrond en denken dat het te wandelen is. We lopen dus aan. We komen een bordje tegen waarop staat dat het 14 minuten wandelen is naar het centrum. Nou dat is dus prima te doen. We wandelen langs de Albert Hall. Een statig oud gebouw wat tegenwoordig dienst doet als conferentiecentrum. De Albert Hall grenst aan het stadspark, maar die doen we op de terugweg wel. Het wordt weer warm vandaag, dus het is fijn om vanmiddag de schaduw te hebben. Langs het postkantoor wat ook in een prachtig pand zit lopen we naar het centrum.
Alle kerken waar we langs lopen zitten dicht en dat is dus wel jammer…..geen foto’s van kerken uit Launceston.

We doen de boerenmarkt even aan. Elke zaterdagochtend is het hier markt. Het is zo gek niet te bedenken of het is te vinden….tenminste op het gebied van eten. Groenten, brood, koffie….standjes van Koreaanse afkomst, maar ook van Turkse afkomst en worstenbrood….Het lijkt ook wel echt een ontmoetingsplaats.

De winkels zijn gewoon open en het is niet echt druk in de stad. In het voetgangersgebied staan een aantal beelden van de Tasmaanse tijger. Deze is inmiddels uitgestorven. Het beest heeft nog het meest weg van een dingo.
We genieten van een bakske koffie en kijken ondertussen mensen. Dat blijft toch altijd leuk. We gaan nog even op zoek naar de outdoor winkel, waar we fan van zijn. Altijd leuke kleding te vinden als we in Australië zijn. 😀 Zo ook deze keer!

Aan het begin van de middag lopen we naar het stadspark. Hier wonen Japanse apen (makaken). Wat een leukies om te zien….. We horen ook een soort van fanfaremuziek en lopen verder het park in. Jawel…..in een prieeltje zit de fanfare te spelen. Nu is wel te horen dat het Engelse invloeden zijn. Overal op het gras zitten mensen op kleedjes of hebben hun stoeltjes bij. Luchtkussens voor de kinderen en een treintje rijdt door het park rond. Er is nog net geen rommelmarkt….
Ook wij gaan er even bij zitten en luisteren naar de muziek en kijken opnieuw mensen. De fanfare wordt ingewisseld voor een koor en ook dit klinkt vrij traditioneel. We lopen ons rondje af in het park en lopen via de oever van de rivier terug naar de parkeerplaats. We lopen via het terrein waar vroeger alles rondom de tram zat. Het station, weegbrug enz…..en tegenwoordig doen de oude hallen dienst als museum.

Wij hebben ons rondje nu rond gemaakt en rijden terug naar de camping. Onder het genot van een appelcider, een biertje en een goed boek brengen wij de rest van de middag goed door.

Morgen trekken we weer verder, maar we komen er nog niet goed uit welke kant we op zullen gaan. Een nachtje slapen zal vast wonderen doen.

Zomerse groet,

Ria en Linda

Beelden van de Tasmaanse tijger in Launceston

25 januari 2019

Wat hebben wij heerlijk geslapen met het ruisen van de zee op de achtergrond….we hebben weer wat uurtjes gemaakt. Tijdens het ontbijt hadden we uitzicht op de zee en hoe is dat.

Ria heeft geluk…..de buurman spreekt haar aan. Waar komen wij vandaan en wat kost nou zo’n bus. Haha…..wat wil zo’n man horen van een Dutchie? Dus Ria antwoord hem zo’n bus best wat kost. Toen kwam de aap uit de mouw…..of ze even mee naar zijn bus wil komen kijken. Hij heeft zijn bus helemaal zelf omgebouwd. Er zit een bed in, een wc en zelfs een douche. Die man is kei trots. Geweldig! Dus het antwoord was goed….. 😉

Na het ontbijt even langs het WiFi punt in het dorp, zodat het verhaaltje van gisteren toch nog op lievelinda.nl gezet kan worden. De temperatuur loopt in een vlug tempo op. Om 9.30 uur is het al 27 graden. Volgens de weersvoorspelling gaan we vandaag naar de 34 graden en dat lijkt in dit tempo ook wel goed te komen.

Door de bossen en bergen slingeren we naar Bridestowe. Dit een lavendelboerderij. De lavendel is aan het einde van zijn bloeitijd en dus niet meer zo paars. Ze hebben hier zo’n 200 kilometer aan lavendelvelden. Dat is toch bijzonder. In 1921 is een Londenaar met een zakje lavendel uit de Provence naar Tasmanië geëmigreerd en zo is uiteindelijk deze boerderij tot stand gekomen. Ongelooflijk toch om te zien….ook al is het niet meer zo paars. Ze destilleren hier ook olie voor de parfumprodukten. De geur is indringend. De velden ruiken heerlijk, maar de shop en de destileerruimte is echt te veel van het goede.
Natuurlijk kun je hier ook lavendelijs en lavendelkoekjes e.d. eten. Maar in Port Arthur had Linda lavendel slagroom en op een gegeven moment is dat ook echt te veel van het goede. Nu wij houden het bij een cappuccino.

We volgen een mooie B- weg en genieten van de natuur. Als we zo door de bergen slingeren door de grasvelden met koeien en schapen heeft de omgeving echt wel wat weg van Nieuw Zeeland.
Uiteindelijk bereiken we Launceston. Dit wordt ons volgende stationnetje. De eeste camping die we aan doen voelt niet goed. Waarom? Geen idee, maar we besluiten om naar een volgende camping te rijden. We komen uiteindelijk bij een stadscamping uit. Ach weer eens wat anders.

We proberen er achter te komen of er morgen bijzondere dingen voor de deur staan. Het is Australia day….een nationale feestdag….we komen er niet goed aan uit. Vanavond horen we in ieder geval de muziek vanuit de stad…..het heeft wel iets. We worden nog verrast met mooi siervuurwerk. Dat is dan weer een voordeel van een stadscamping, die net iets hoger ligt dan de stad zelf. Bij binnenkomst van de stad moesten we ook wel lachen. Zolang we in Tasmanië zijn hebben we nog geen verkeerslichten gehad en nu weer volop. Heerlijk die afwisseling!

Warme groet,

Ria en Linda

Avondlucht Launceston

24 januari 2019

Vandaag een mooi toertje door de bergen. Door de graslanden met de koeien en schapen rijden we richting St Columba watervallen. Deze waterval is één van de grootste van Tasmanië. Een wandeling door het regenwoud brengt ons bij de waterval. Het water valt van 90 meter hoog en is nu niet zo enorm breed. Het is hier natuurlijk zomer, maar we kunnen zien welk oppervlakte de waterval kan beslaan. De waterval heeft kennelijk nog nooit droog gestaan.

We vragen ons nog af hoe het toch kan dat je zo door de dag heen het gevoel hebt dat je alleen op de wereld bent, maar ‘ avonds op de camping zie je toch die mensen samen komen en de plaatsen gevuld worden. Bijzonder!

We rijden langs een kaasboerderij terug. Deze boer doet het slim. In zijn boerderij heeft hij grote ramen gezet waardoor je het proces van kaas maken kunt zien. Daarbij heeft hij een gelegenheid gemaakt om koffie te drinken en natuurlijk kaas te proeven e.d. De mensen gaan als het ware vanzelf naar binnen en nuttigen er iets. Het ziet er ook mooi uit, maar wij gaan elders op de koffie.

Door de bergen met smalle wegen komen we uit in Derby. Een klein dorpje wat hier bekend staat om zijn mountainbike gebied. Vele fietsers treffen elkaar hier en drinken samen wat. Genoeg gelegenheid ook om een mountainbike te huren hier. De paden zien we door het bos slingeren. We drinken hier onze dagelijkse cappuccino in het zonnetje op. Oude huizen staan op een rijtje in de straat en hebben kleurrijke bloemen in hun tuin. Het heeft wel iets hier.

We rijden door naar Scottsdale en denken daar te overnachten. Helaas….geen camping in dit dorp. We doen dus alleen de boodschappen hier, zodat we verder kunnen gaan kijken. We rijden naar Bridport, een plaats aan de kust. Het ziet er hier wel okay uit en er is een camping. Top….hier blijven we een nacht. We kijken uit op de zee en hebben dus een mooi plekje. Geen camping met standaard camperplaatsen en dat is toch ook wel eens fijn. We genieten van het geruis van de zee. Wat zullen we hier vannacht goed slapen.
Op deze camping geen WiFi.

In de middag lopen we nog even naar het dorp. Helaas is de bakker en het terras al gesloten. Het is immers inmiddels al 16 uur. 😀
We vangen even de plaatselijke WiFi, zodat we het thuisfront kunnen laten weten waar we gebleven zijn.

Inmiddels hadden we in de supermarkt op de krant zien staan dat er tot maandag geen vuur gemaakt mag worden in heel Tasmanië. Men is echt bang voor bosbranden door de extreme warmte (wat is extreem, maar de wind is behoorlijk aanwezig…dus het kan zo gepiept zijn waarschijnlijk). We moeten even creatief koken, maar ook dat komt weer goed…..we zijn niet voor één gat te vangen.

Oja……de aangedane voet van Linda doet het gewoon, dus geen paniek…..er kan gewoon gewandeld worden…..die fles water in de vriezer was waarschijnlijk de redder. Dus er ligt weer een fles, want je weet immers maar nooit!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Schitterende bloem in het regenwoud