Puebla – Oaxaca

19 februari 2024

Wat werden we vanochtend toch weer verwend door het echtpaar van de b&b. Een mooi gedekte tafel en weer een nieuw Mexicaans gerechtje. De vrouw des huizes is oplettend, want ze had waarschijnlijk gezien dat Linda het zachte eigeel in haar gebakken ei gisteren niet lekker vond want vandaag stelde ze de vraag of het ei harder gebakken moest worden. Ze probeert zo haar best te doen om lachende gezichten te zien.
Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in en wilden toen nog even naar bank lopen om te pinnen. Dus we vroegen of het okay was dat we de auto even lieten staan en deze na het pinnen op zouden komen halen. Och…het was toch veel veiliger als Luis ons even naar de pinautomaat bracht met de auto en weer mee terug nam dan hoefden we niet met al dat geld over straat. Tja….zo doen we het altijd, maar ze dulden geen tegenspraak 😀

Nu kon de tocht naar Oaxaca beginnen. De reis zou in ieder geval 4,5 uur gaan duren over de tolweg. We zagen langzaamaan het landschap veranderen. Het werd meer droog en dor. De meeste rivieren hadden nauwelijks meer water in hun bedding staan. De weg is lang en lijkt soms eindeloos. Google maps zei: 245 km rechtdoor. De cactussen worden wel steeds groter en ze komen met steeds meer in de omgeving.
Benzinestations zijn er nauwelijks, dus toen we er één tegen kwamen hebben we die maar gelijk genomen, zodat we geen verrassingen krijgen. Met een volle tank konden we er tegenaan in de bergen.

Tegen 16 uur kwamen we bij ons nieuwe adres aan. Bijna alles is roze hier….we leven de komende dagen in een zuurstokhuisje. Gelukkig zijn de lakens en de handdoeken gewoon wit.
In 20 minuten wandelen zijn we in het centrum, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. We hebben vandaag immers nog niet veel bewogen. Even de benen strekken is toch wel fijn. Gewoon even op pad zonder fototoestel dat doen we de komende dagen wel weer.

Van zo’n reisdag wordt je toch moe, dus we doen niet veel meer. Morgen weer een dag….en dan tikken we de 30 graden weer aan. Weer even schakelen, maar laat de zon maar weer komen.

Lieve groet,

Ria en Linda