San Cristobal de las Casa – Palenque

2 februari 2024

Vanochtend waren we al op tijd wakker en dat was tof, want we wilden om 8 uur in de auto zitten gezien de lange reisafstand.
De eigenaar van het hotel deed ons een beetje denken aan de opa uit Karate Kid. Zo rustig en vriendelijk…je wordt helemaal zen van die man. Hij bood ons nog koffie aan of water om mee te nemen, maar we hebben vriendelijk bedankt. We wilden de weg op.

Voordat de reis echt begon even langs de supermarkt voor het ontbijt en evt. lunch en zorgen dat de tank vol zit. Even hebben we gisteren nog besproken gaan we echt niet door de bergen, maar ons verstand won het van onze nieuwsgierigheid. Dus dat houdt in dat we helemaal terug moeten naar Villahermosa en daar de weg naar Palenque pas weer op kunnen.

We kiezen voor de tolwegen, omdat we hopen dat dit dan het beste doorrijdt. Het wordt zonder stops zeker een ritje van 7 uur. Er wordt flink aan de weg gewerkt links en rechts. De tolwegen tikken wel aan in onze portemonnee, maar ja….we kniezen niet. We hebben een besluit genomen en dragen daar de consequenties van. In Tuxtla nemen we per abuis een verkeerde afslag en we raken in een deel van het stadscentrum verstrikt. Een wegomlegging, die we moeilijk omzeilt konden krijgen. Uiteindelijk hadden we een weggetje en daar zaten meer kuilen in de weg dan iets anders. Er lag in ieder geval ook geen asfalt en de weg was zo steil naar beneden, maar ook hier gold…we hebben een keuze gemaakt. Uiteindelijk vinden we de uitweg en we balen even omdat het veel tijd heeft gekost.

In Mexico doen ze niet echt aan parkeerplaatsen langs de snelweg, dus we kijken wat rond waar we een stop kunnen maken. Ineens zien we een plekje aan een meer en dat moet hem worden. We draaien de afslag op en we moesten wel lachen…..precies dezelfde plek als toen we naar Tuxtla gingen. Hoe is het mogelijk! We kiezen er nu wel voor om onze eigen harde broodjes te beleggen en wat te drinken. Lekker een beetje picknicken. Helaas zonder koffie.

We vervolgen onze weg en kruisen ook weer vele politieposten. Eén keer worden we aangehouden en Ria draait beleeft haar raampje naar beneden natuurlijk. Hij begint Spaans te praten en het enige wat Ria zegt: No hablo espagnol. Een geweldig ingestuurde zin, die ons heel vaak geholpen heeft. Ook nu weer….we mogen door. Ze spreken hier amper Engels, dus hij wilde zijn energie waarschijnlijk ook liever elders insteken. Een aantal uren later moeten we staan blijven en schijnt een politieman met een zaklampje in de ruimte waar de ruitenwissers tussen zitten aan de voorzijde van de auto. Kennelijk was alles okay en mochten we ook hier weer door.

We naderen Villahermosa, maar nog steeds geen koffie. We willen niet echt de stad in, want door de drukte kost het dan te veel tijd. We willen perse voor het donker in Palenque zijn. We stoppen daarom bij een benzinestation met een Oxxo en halen daar een cappuccino. Gezellig staan we aan een drukke pomp, met vrachtwagens langs de snelweg…..tja…..het is dat het niet anders kon. De koffie was eigenlijk niet eens lekker. We raken verwend 😉

Nog een kleine twee uur te gaan. De wegen worden slechter. Het landschap verandert en er zijn veel vrachtwagens op de weg. Uiteindelijk zijn we rond half vijf in Palenque, maar het ergste wat ons kon overkomen…..we konden ons huis niet gevonden krijgen. Balen! We hebben wel een eSIM aangeschaft, maar die deed het even niet natuurlijk. We stoppen ergens en laten de Spaanse tekst die bij het huis hoort lezen aan een Mexicaan. Die weet ons te vertellen dat we te ver zijn en terug moeten. Dus terug richting het dorp….daar nog eens vragen en die Mexicaan laat op zijn telefoon zien waar het ongeveer zou moeten zijn. We puzzelen en denken logisch na en jawel……gevonden!

We zetten onze spullen binnen en lopen naar het dorp. Even bewegen, want zo lang zitten is niet fijn. Als we goed en wel in het dorp zijn horen we de brulapen roepen. We zien ze overigens niet, maar toch is het gaaf. We strijken neer op een terrasje. We eten een lichte maaltijd en lopen rond 19 uur terug. We willen een beetje op tijd terug lopen, want het is inmiddels donker en we willen veilig thuis raken. Maar dit was prima te doen, dus nu samen even kijken waar we morgen op af gaan en dan gaan we lekker slapen! Tenminste dat gaan we proberen, want het koelt niet verder af dan 19 graden. We moeten weer even schakelen naar deze temperaturen. Dit hadden we de laatste week overdag een aantal uren.

Warme groet,

Ria en Linda