28 januari 2024
Vandaag is een relax dag….we staan op ons gemak op en bakken een eitje met spek….zonnetje op onze rug tijdens het ontbijt….mmmm
Rond een uur of 10 uur rijden we naar Copoya. Een klein bergdorpje met een uitkijkpunt over de stad. Op deze hoogte is ook een enorm kruis te vinden en een kerkje. We treffen het de misdienaartjes zijn zich klaar aan het maken. De jongens een rood gewaad aan en daarover een wit tuniek en de meisjes rode overgooiertjes met een wit bloesje eronder. Het is mooi om te zien hoe zij het wierrookvat als speelgoed zien. Ze kunnen er goed mee rond draaien op diverse hoogte. De achterzijde van de kerk is van glas en vanuit de kerk kun je dus over het dal heen kijken. Bijzonder om te zien. Tevens wordt net buiten het kerkje mandjes met hosties verkocht. Nog nooit gezien dat dit ook kan.
Het waait enorm op deze hoogte. Het scheelt een jas met beneden in het dal.
Omdat het relax dag is rijden we naar het Marimba park. Het idee is om eerst een kop koffie te drinken en dan in het park lekker te gaan lezen en eventueel mensen te kijken. Het is wat bewolkt dus we lunchen ook maar gelijk. Hoe grappig….poffertje op het menu…ze heten hier ook echt poffertjes. Laten we dat maar eens proberen dan. Als een echt kunstwerk worden ze geserveerd. Op elk poffertje een toefje slagroom, onder de poffertje wat nutella en tussen de poffertjes plakjes banaan. Het water liep uit de mond.
Na de lunch zoeken we de perfecte bank en slaan onze leesboekjes open. Al snel vallen de eerste druppeltjes….het mag geen regen heten, maar het wordt wel wat miezer. Er hangen wel wat grijze wolken en we dubben. Zal het doorzetten of niet? We zoeken een andere koffietent en kijken het van binnenuit eens aan. Het blijft miezeren, dus we gaan terug naar huis.
Als we thuis komen zien we dat de schoonmaakster is geweest. Nieuwe handdoeken, bed weer leuk opgemaakt en…..nou ja zeg….in het kader van duurzaamheid hadden wij onze boodschappen in een papieren broodzak verzameld. Denk aan peper en zout, een nootje, crackers. Alles uit de zak op het aanrecht en zak weg….okay dan….maar als echte Nederlanders hadden we ook onze polsbandjes van de Canyon bewaard. We hadden immers gelezen dat wanneer je met de boot de Canyon in wil en je polsbandje nog aan had dat je dan de entree van het park niet meer hoefde te betalen. Wat denken jullie….bandjes weg…..hé er loopt geen bloed uit en we moesten er ook wel om lachen, maar het was toch ook wel bijzonder.
Schuifpui open, boekjes erbij, nestelen op de bank….we komen de rest van de middag wel door!
Aan het einde van de middag nemen we de benenwagen naar de supermarkt. Boodschappen voor het diner en het ontbijt morgen kopen….even de benen strekken…het waait nog steeds hard en er varen wel wat grijze wolken over, maar er valt geen nat meer uit.
Na het eten gaan we onze volgende bestemming weer uitzoeken, want het is weer tijd om door te trekken.
Vrolijke groet,
Ria en Linda
