Coevorden

25 januari 2021:

Inmiddels weten we dat de plaatselijke kok van de Rooie Kater ook goed kan koken. Ook nu was de maaltijd weer netjes verzorgd en in verschillende bakjes ingepakt. Deze kok was wel royaal in zijn porties, dus het was echt uitbuiken op de bank in de avond.

We hebben vandaag een trage opstart. Ria wandelt eerst naar de bakker, zodat we heerlijk vers brood hebben. De omgeving is wit van het vriezen, maar het zonnetje straalt al aan de blauwe hemel. Vandaag willen we het iets rustiger aan doen dan gisteren, maar wel lekker buiten zijn. We besluiten daarom een stadswandeling in Coevorden te gaan doen.

Het ontstaan van Coevorden begint met een doorwaadbare plek in de rivier waar de koeien werden langs gedreven. Deze plek was door de afzetting van zand en slib ontstaan en noemde men een ‘voorde’. Naar verloop van tijd werd deze plek ‘Koevorde’ genoemd. Zo ontstond uiteindelijk de naam Coevorden.

We wandelen langs Het Arsenaal, een opslagplaats voor munitie, wapens en levensmiddelen. Een mooi gebouw om te zien met al die luiken aan de gevel. Het kasteel van Coevorden is volledig gerestoreerd. Het kasteel is nu samen met het Gouvernementshuis en het Pakhuis De Vlijt een hotel. De brug langs het kasteel is nog steeds wit van de vorst. 

We lopen langs de vakschool. Het werd om zijn imposante uiterlijk vroeger ook wel het ‘Paleis van het Noorden’ genoemd. De school begon als huishoudschool voor de jonge dames en later kwam hier ook de LTS bij. Tegenwoordig doet het gebouw dienst als appartementencomplex, maar huisvest het ook kantoren. 

We lopen op de watertoren aan, die met zijn witte muren goed aftekent tegen de blauwe lucht. Voorbijgangers weten te vertellen dat het te koop staat. 

We lopen langs een huis, waar we tegen elkaar zeggen dat het op de verkeerde plaats staat. Het ziet eruit als een echt Duits huis. We hebben het nauwelijks gezegd en de app, die ons van informatie voorziet, vertelt ons het volgende: De houten villa werd gebouwd van hout op een stenen plint in de jaren twintig van de vorige eeuw. Oorspronkelijk stond het gebouw over de rijksgrens in Emlichheim, waar het werd gebouwd als woning voor de directeur van de aldaar gevestigde strokartonfabriek. Bij de verplaatsing naar Coevorden nam de directeur zijn huis mee. Bijzonder verhaal!

De gracht is gedeeltelijk dicht gevroren en dat past mooi bij het verhaal wat iets eerder in het park verteld wordt. “Tegen de vorst liet Bommen Berend wakken in de bevroren vestinggrachten hakken, maar Meyndert legde biezen matten neer toen moest Berend wel zijn biezen pakken.” 

In het centrum zien we nog oude gebouwen uit een ver verleden. Een van de gebouwen lijkt in brand gestaan te hebben en heeft zijn glorie dus verloren. Natuurlijk mogen we kerken weer niet in en dat is toch een beetje jammer. We kijken daar meestal onze ogen uit. We vervolgen onze weg langs een oude synagoge. Aan de zijgevel van de voormalige synagoge werd een monument aangebracht, ter herinnering aan de joodse stadsgenoten die niet terugkeerden vanuit kamp Westerbork. 

Op de markt staat het ganzenhoedsterbeeldje ‘Ganzengeesje’. Dit beeld is een ode aan de ganzenhoedsters die tot het begin van de vorige eeuw op de tweede maandag in november de ganzen naar de markt brachten, de traditionele Ganzenmarkt. Hier werden de dieren verkocht aan de handelaren.

Het is een mooie wandeling door de stad aan de hand van deze app. 

We rijden aan de hand van een ouderwetse wegenkaart van Coevorden terug naar Beilen. Smalle polderweggetjes langs sloten en kanalen en we zien op de weilanden vele eenden die zich daar gesetteld hebben. 

Terug in Beilen gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten wat door ramen van ons stekkie schijnt. Kopje koffie erbij, boek op schoot….dit houden we nog wel even vol.

Vanavond zullen we eens gek doen en gewoon koken….

Zonnige groet,

Ria en Linda