Iets van onrust hadden we toch in ons lijf deze ochtend. We stonden klaar voor vertrek naar Barranquilla, maar wat we nog nooit gedaan hadden deden we nu toch….laten bellen naar het volgende hotel of ze ons wel verwachten. Eerder deze week hadden we een berichtje gehad van hen en hier hebben wij weer op gereageerd, maar daar kwam geen reactie meer op. Aangezien het carnaval is….hadden wij geen zin om midden in een drukke stad te staan en geen plek te hebben. De gastvrouw van het hotel in Bonda belde met hen en we hoorden dat we verwacht werden. Okay….
De weg er naar toe was niet de meest inspirerende weg. Al hebben we wel gezien dat een Salamander een salto kan maken en terug op zijn pootjes kan komen na een aanrijding met een auto. We hebben veel armoede gezien tussen Cienaga en Barranquila. Krotjes, die eigenlijk die naam niet eens konden dragen….onderkomens die van plastic aan elkaar hingen. Kinderen die tegen de ramen van de auto geplakt staan en om geld vragen. Wij die dan nee schudden….want wij kunnen hen zo ook niet “redden”. Maar dat voelt niet fijn. Het gaat maar om 85 kilometer maar we doen er tweeenhalf uur over om er te komen.
We rijden door Barranquila en het straalt iets triests uit. Als we bij het hotel aan komen en in onze kamer komen is het pas de eerste keer in al die weken Colombia dat we denken: “waar zijn we terecht gekomen?”. Het kamertje is echt klein, maar de badkamer…..we zijn blij dag we deze ochtend nog gedoucht zijn. Het is dat we graag carnaval willen zien, want anders waren we mogelijk wel gewoon vertrokken. Nog even lijken er woorden te ontstaan met de schoonmaakster. Ze zegt iets en Ria antwoord dat we geen Spaans spreken. Zij zegt…je spreekt echt wel Spaans en zegt daar nog wat dingen achteraan. Ria kijkt echt alsof ze water ziet branden en ze loopt weg en komt met schoonmaakmiddel terug. Dat was geen overbodige luxe, want de badkamer was echt nog niet schoon. Als ze klaar is bedanken we haar vriendelijk, maar ze denkt er waarschijnlijk het hare van.
Drie uur….wat zullen we doen….we kennen het natuurlijk nog niet hier, dus wel/niet hier in het donker over straat is nog niet in te schatten. We wandelen daarom maar naar de kathedraal. Dat is ongeveer tweeenhalf kilometer hiervandaan, dus te overzien. Een bijzonder gebouw….indrukwekkend….geen standaard vormen, ruim en veel glas in lood en een bijzonder beeld boven het altaar. Onderweg komen we al veel mensen tegen die carnavalsoutfit aan hebben. Kleurrijk is het. We komen voorbij het stadion en daar lijkt een groot feest gehouden te gaan worden. We lopen door een winkelcentrum waar allerlei maskers hangen.
Rond zeven uur zijn we terug in ons huis. Wat een groot contrast met waar we vandaan komen. Maar in het ergste geval gaan we gewoon een dag eerder weg dan gepland…..we gaan het zien. Ondertussen pakt de buurman water en het lijkt wel of hij in onze kamer staat te douchen. De werklui, ze zijn flink aan het verbouwen hier, lopen af en aan met hun materiaal. Tja…..een mispoes….
een carnvalsgroet,
Ria en Linda
Zo, wat een afknapper, jammer. Optocht kijken en wegwezen zou ik zeggen.
Volgens internet moet de carnaval toch prachtig zijn dus, wie weet komt het nog een beetje goed.
Héél veel liefs van ons en het volgende hotel kan dus alleen maar beter zijn.