Mompos – Bonda

17 februari 2020

Het gaat zoals het gaat….omdat we een reisdag hebben vandaag was de bedoeling om op tijd weg te rijden. Maar….Linda werd pas om kwart voor zeven wakker. Tja….maar ach het is vakantie en we komen er toch wel. Sprong onder de douche….oeps geen warm water deze ochtend….zo halen we weer wat tijd in. 

Het kan bijna geen toeval zijn maar wederom zitten we om elf minuten over acht in de auto. We hebben nu al een aantal keer gehad dat dit de vertrektijd is. Als je het zo wil plannen dan lukt het je niet. Okay….daar gaan we dan. We willen niet meer dezelfde weg terug als hoe we gekomen zijn. Dus we gaan het anders proberen. 

We hebben gisteren flink wat speurwerk gedaan om te achterhalen wat wijsheid is voor de komende dagen en hoe dan weg te rijden. Ze hebben bijvoorbeeld een brug gelegd richting Cartegena, maar die is niet in gebruik. Waardoor je met de pont de oversteek moet maken. Het tochtje duurt maar veertig minuten, maar de pont vaart maar om de vier uur. We willen dit risico niet nemen. We hebben inmiddels ervaring met de weg hier in Colombia en de tijd die je over een stuk doet is niet te voorspellen. Het schijnt trouwens wel gewoon te zijn hier in Mompos om iets nieuws niet gelijk in gebruik te nemen. Er is ook een vliegveld aangelegd, maar er worden geen vluchten gepland. Mooi glimmend asfalt ligt te schitteren in de zon.

Maar goed…..Cartagena viel af, Baranquilla gaan we aan het einde van de week naar toe en deze stad is niet zo mooi om er een week te verblijven. We hebben nagedacht over Valledupar, maar dit ligt dichter tegen de grens met Venezuela. Is dus geen optie, want sinds vrijdag is de ELN weer actiever. Dilemma….. Daarom uiteindelijk de keuze gemaakt om naar Bonda te gaan. Volgens Google is de weg tussen Sint Ana en La Gloria geasfalteerd. Volgens de wegenkaart nog niet….en is de brug naar Sint Ana wel in gebruik. Op hoop van zegen dus.

Google had gelijk…..we konden de brug over en de weg was geasfalteerd. We reden dus een stuk relaxter dan de heenweg. Langs de weg stonden ontelbare mangobomen. Hoe kaal de boom soms ook was…..hij had een aantal mango’s aan zijn takken hangen. Het is echt ongelooflijk hoe droog het momenteel is. Er is weinig te zien van het moerasgebied. We toeren lekker en zingen wat mee met de Nederlandse artiesten die op de achterbank meereizen. Het is maar goed dat de ramen dicht zitten. Een aantal kleine dorpjes passeren we en de melk moet nog geleverd worden waarschijnlijk. Vele mensen zitten langs de kant van de weg met hun melkbussen te wachten. Deze ezel staat ondertussen gras te eten, zodat hij weer energie heeft als hij terug naar de casa mag rijden.

Voordat we het weten zitten we weer terug op wegnummer 45. De weg van Santa Marta naar Bogota. We hebben het deze keer dus kunnen rijen zonder zandwegen. Joehoe! We rijden behendig over de rotondes bij Santa Marta. We kennen het systeem inmiddels. Bij Bonda gaan we van de weg af en daar gaan we over in een kuilenpad. Ach tegenwoordig deinzen we nergens meer van terug en we weten dat het goed gaat komen. Het pad wordt steeds smaller,  maar we zijn niet meer gek te krijgen. Daar is het…..het blauwe huis tussen de bergen…..

Het ziet er schitterend uit. Ook hier gaan we onze draai wel weer vinden. We krijgen een welkomstdrankje. Koude citroenlimonade….goed tegen de dorst. Als we gesetteld zijn, zoeken we een plekje op de heuvel samen met onze boeken. De wind is krachtig, maar de temperatuur is vijfendertig graden. Prima uit te houden. Tegen half vijf krijgen we een cocosnoot met een rietje…..ze weten hier kennelijk wat verwennen is. 

Vanavond eten we hier….altijd spannend….er is geen menu namelijk. Dus Linda heeft aangekondigd dat zijn geen saus over het vlees wil. Duimen maar…. het kwam goed….geen saus over het vlees. Ook hier werd erg hun best gedaan om ons te verwennen. Voorgerechtje, hoofdgerecht en een toetje…..sapje erbij….

Of we morgen weer mee eten…..dat is dan weer lastig he….dat willen we nu helemaal nog niet beslissen…..morgenochtend eerst maar eens opstaan en bedenken wat we gaan doen.

ciao,

Ria en Linda