Op naar Hue

Hallo allemaal,

21 oktober

vandaag hebben we eigenlijk niets gedaan. We hebben op internet de schade van de typhoon opgezocht. Heftig! Het weer gecheckt in Hue en Hoi An. Het zou er nu droog moeten zijn en in de twintig graden. Hier is het weercijfer nu een 10. Strak blauwe hemel, zon en warm. we hebben een rondje gelopen en daarbij gehouden. Om 17.15 uur waren we bij het hotel. nog wat gekletst met de medewerkers daar. Om 18.00 uur geen bus voor de deur. er werd vanuit het hotel gebeld voor ons. we zouden echt gehaald worden, maar tussen 18 uur en 18.30 uur. Het half uur tikte voorbij en we werden wat onrustig. Om 18.30 uur stopte er een taxi en daar moesten we in. snel snel want ze moesten nog 2 mensen halen. Onrustig reden zij door de wijk en uiteindelijk scheurden ze naar een busstation. Om iets voor 19 uur kwamen we daar aan. toen we de bus in gingen moesten we gelijk aan Marc denken. boven liggen, want onder vang je van alles op. we hebben foto’s gemaakt van de bedjes. grappig en niet echt gemaakt op langere mensen. al snel ging het licht uit en gingen we dus naar het zuiden. rijden is iedere keer maar hopen dat je blijft leven. Hard remmen waardoor je voor in je bedje schuift. de wegen waren slecht. ’s Nachts zagen we de dorpen die onder water stonden (staan) voorbij komen. triest hoor! wat zijn we blij dat we daar niet in zaten een paar dagen geleden. Het was een gebroken nacht.

22 oktober

Om 9.00 uur kwamen we aan in Hue. Hotel gezocht en opgefrist. we hebben het stadje wat ontdekt en vooral rustig aan gedaan. we hebben een markt bezocht. Toen we in het park liepen, kwamen we de Nederlanders uit halong Bay tegen. Hoe kan het toch?! zij zijn eerder uit Hanoi weggegaan (gevlogen) en nu treffen we elkaar weer. Praatje gemaakt en doorgelopen. vanavond hebben we heerlijk gegeten en leuk gekletst met de serveerster. zij werkt nu in de horeca om Engels te leren en daarna gaat ze weer verder met studeren aan de universiteit.

23 oktober

de biologische wekker heeft zijn werk weer gedaan. Om 6.30 uur waren we weer wakker. we wilden vanochtend naar de citadel (verboden paarse stad) gaan. Het was wel een eindje lopen en de zon scheen al. Het was er wel schitterend. er is veel verloren gegaan tijdens de oorlog, maar ze zijn aan het restaureren. Het is een enorm complex (6 km2). Ook de verschillende overstromingen hebben geen goed gedaan aan het complex. we hebben wel een paar uur rond gelopen. steeds ontdekten we weer iets nieuws. vanuit de citadel zijn we naar het water gelopen. Hier zouden we een dorpje op het water zien, maar de bootjes waren het water op waarschijnlijk. Omdat we zoveel gelopen hebben, hebben we vanmiddag lekker op het terras gezeten. rust! Nu nog een treinkaartje voor morgen regelen zodat we naar Danang kunnen. Dit zouden de mooiste treinrit ter wereld moeten zijn.

Lieve groet,

Ria en Linda