6 februari 2024
De wekker was gezet om 5.45 uur, want we wilde om 6.30 uur echt aan het ontbijt zitten.
Aardedonker was het toen de wekker ging en koud….wie had gedacht dat we dat nog zouden zeggen. Ria springt uit bed, want zij had echt een missie: op tijd weg! Toch wat vertwijfeling….zo donker terwijl om 6.30 uur de zon op komt. Mmm….verwarring….de telefoon van Linda zegt: 5.55 uur, maar de telefoon van Ria zegt: 4.55 uur. Waar ligt die wisseling van tijdzone precies? Google….help! Google helpt niet….ja hij laat een tekening zien, maar dan kan het van alles zijn. Ingeving: Google: hoe laat is het nu in Xpujil? “5 uur” en in Calakmul? “5 uur”….okay we zijn dus te fanatiek. We zijn de tijdzone nog niet gepasseerd.
We lummelen nog wat en natuurlijk zitten we uiteindelijk om 6.30 uur aan het ontbijt. Maagjes gevuld en op pad! Calakmul ligt ongeveer 111 kilometer hier vandaan, maar we hebben al gelezen dat de laatste 60 kilometer zeer traag zal gaan. Een weg met veel kuilen en gaten, waardoor je niet harder dan 30 a 40 kilometer per uur kunt gaan.
De eerste drie kwartier gaan redelijk goed. Er is veel vrachtverkeer op de weg in verband met de aanleg van de Mayatrein en ook zij starten op tijd op. Maar goed we komen bij de eerste poort en betalen daar onze entree en krijgen weer van die charmante bandjes om. Het eerste stuk van de route gaat eigenlijk best goed. We kunnen zien dat er hard gewerkt wordt aan die Maya route. Er worden hele gebouwen uit de grond gestampt. We kunnen niet zien of het een station zal worden of mogelijk hotels en/of restaurants. Eén ding is zeker er gaat hier veel veranderen. Na een tijdje komt er een stukje weg met los zand. We schuiven zo ongeveer van rechts naar links op de weg en hopen alleen maar dat de weg niet zo blijft. We grappen nog dat er in ieder geval vrachtverkeer voorbij zal komen als we vast komen te zitten. Gelukkig was het niet nodig. De weg gaat van breed naar steeds smaller en steeds slechter.
Langs de kant van de weg waarschuwen ze voor overstekend gevogelte, maar ook voor de jaguar. We hebben zitten turen natuurlijk, maar hij was vandaag niet present. Wel die bijzondere vogels, maar die wilden zich niet laten fotograferen.
Poort 2….kenteken wordt geregistreerd en dat we met 2-en uit Nederland komen. Hiervandaan is het nog 40 kilometer en we mogen niet harder dan 30 km per uur.
Oja, waarom wilden we zo vroeg daar zijn? Nou de poort sluit om 10 uur, dus als we niet op tijd zijn hebben de rit voor niets gedaan. Onze aanname is dat 10 uur voor de eerste poort geldt, maar toch…..het zit ergens in je hoofd.
Ook op dit stukje wordt flink aan de weg gewerkt en wisselen nieuwe stuk weg met geen weg elkaar af. Het stikt er van de werkmensen die staan te vlaggen. Het is niet raar dat ze hier een lage werkloosheid hebben op deze manier.
Om 9.45 uur bereiken we de parkeerplaats. Er staan wel wat auto’s, maar het is zeker geen toeristische trekpleister. We betalen hier nog een keer entree en wandelen het gebied in. Het is een prima temperatuur. Zo’n 23 graden, maar het is wat bewolkt en dat maakt het wandelen wat gemakkelijker. We hebben natuurlijk respect voor de Maya cultuur, maar wat een hoop met oude stenen liggen hier. Anders dan op de geijkte plaatsen mag je hier nog wel op de tempels klimmen. Dus Ria mag heel wat treden op en af. Linda laat deze kans schieten….er zijn ook grenzen en zij geniet dus van de foto’s en filmpjes waar Ria mee terug komt.
Eén van de tempels is bijna 50 meter hoog. Je kunt dan over de bomen heen kijken en als het helder weer is kun je Tikal in Guatemala zien liggen. Hemelsbreed liggen ze niet ver van elkaar, maar de jungle maakt dat ze goed gescheiden zijn van elkaar. Bovenop de piramide is het stil…alleen de wind is hoorbaar. In volledige rust kun je van het uitzicht genieten.
We maken wel wat uurtjes vol hier. Ergens waar Linda op Ria zit te wachten wandelt er een vos voorbij. Beide een beetje nieuwsgierig, maar de vos gaat op een drafje verder. Er vliegen mooie vogels over. Maar de brulapen spannen de kroon. Wat een lawaai kunnen deze beesten maken zeg. Ze brullen naar elkaar hoog in de bomen. Er vallen wat druppels regen en hier lijken ze helemaal blij van te worden. Regen is eigenlijk een te groot woord overigens.
Tegen 14 uur zijn we terug bij de auto en gaat de rit terug naar huis weer beginnen. We zijn moe, maar voldaan. Bij het terug rijden, rijden we met 4 auto’s achter elkaar terug. Kun je toch een beetje afkijken waar de kuilen in de weg zitten….nadeel is wel bij het zandgedeelte dat je nauwelijks meer kunt zien waar je rijdt omdat het zo stoffig is.
Rond 17 uur zijn we weer thuis. Even uitpuffen en dan gaan lekker eten in het restaurant. We doen dit vandaag op tijd, omdat we merken dat het al weer af gaat koelen en het restaurant is buiten. We sluiten af met een biertje en een Carajillo. Een Carajillo is een Mexicaans afzakkertjes….een espresso met een 43 (likeurtje). Je kunt dit als koude cocktail krijgen, maar warm net zo lekker.
Wat zullen we goed slapen!
Lieve groet,
Ria en Linda