3 februari 2025
Op weg naar de grens….zijn we zo’n vijf kilometer op weg en bedenken we ons dat we niet getankt hebben. Dat is niet handig….we besluiten om te draaien en voor zekerheid te gaan. Terug naar het dorp….en je raadt het al….we moeten in de rij. Wat is dit toch in dit dorp? Tank vol en weer vooruit. Al vrij snel komen we in een file terecht en er loopt een politieagente langs ons. Zij vraagt met hoeveel we zijn en schrijft ons kenteken op. Vervolgens krijgen we het papiertje….en toen viel het kwartje….we staan in de file voor de grensovergang. Dit is het beruchte papiertje wat we straks weer in moeten leveren met alle bemachtigde stempels. Het duurt en duurt….er komen ons wel mensen tegemoet, maar onze rij wordt niet minder. Het lijkt haast alsof ze tellen hoeveel er Chili uitgaan en dat er dan zoveel weer in mogen. Dat is natuurlijk onzin, maar er moeten echt veel auto’s vanuit Chili komen voordat wij door mogen rijden. Het geeft Ria nog wel even de tijd om haar kaas op toast te doen en vlug op te eten, want kaas mag de grens niet mee over.
We komen bij de grenspost aan. Alle auto’s opstellen in rijen zoals de politie het aangeeft en dan weer naar het loket. Jawel….in de rij! De rij staat ver buiten het huisje en het is zo koud buiten. Het is een graad of negen en wisten wij veel dat we zo lang buiten zouden staan. Eerste loket doorstaan we weer…..en jawel…..buiten in de rij aansluiten voor het tweede loket. Je gaat hier echt niet even snel de grens over. Alle stempels opgehaald, maar we zien dat de tweede stempel op de eerste pagina wordt gezet en niet op de tweede pagina….op hoop van zegen! We rijden zo’n 17 kilometer door niemandsland. Schitterende omgeving overigens….bergen met vele naaldbomen.
We komen bij de Chileense grenspost aan. We worden naar een parkeerplek geleid en we mogen weer in de rij. We vullen ondertussen digitaal het formulier in dat we niets aan te geven hebben. We weten van de vorige keer dat ze dit formulier aan het einde van de procedure willen zien. We hopen dat er niet moeilijk gedaan wordt over die ene stempel, maar gelukkig zetten ze de Chileense stempels en mogen we door. Dat houdt in dat we de auto op mogen halen. Dan ga je met vijf auto’s achter elkaar in de rij en moet al de bagage uit de auto op tafel gezet worden. Een paadje tussen je spullen, want daar loopt de hond tussendoor. Ondertussen checken ze ons ingevuld formulier dat we niets aan te geven hebben. De hond vindt niets en de man die de auto checkt ook niet, dus alle spullen mogen de auto terug in. We mogen door naar het laatste poortje….waar we ons formuliertje met stempels weer inleveren. We zijn Chili weer binnen!
We rijden naar Entre Lagos….het was overigens goed dat we nog getankt hadden. We kwamen namelijk geen enkele benzinepomp meer tegen. Eigenlijk was de bedoeling dat we zouden gaan kamperen in Entre Lagos, maar de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we hier nog niet dood gevonden willen worden. We drinken koffie en bezoeken de supermarkt. We rijden door en zullen stoppen bij een camping die er goed uitziet.
We rijden door weilanden met vele koeien. Het gras is al van de weilanden gehaald en ligt te drogen in de plastic balen. De temperatuur is heerlijk, maar wel wat grijs. We komen veel restaurants tegen, maar geen campings. Waar verblijft iedereen toch? Vervolgens komen we langs een groot windmolenpark, maar er draait er geen één. Wonderlijk dat het nauwelijks waait hier in Noord Patagonië.
Inmiddels zijn we in Fruttilar beland. Er lijkt leven in dit dorp te zitten en er staat een camping aangeven, die wij ook terug zien op Google Maps. De eigenaar staat op de uitkijk en heeft wel plek voor ons. Haha….14.000 pesos…zo goedkoop hebben we nog nooit mogen slapen. Hij heeft het goed voor elkaar op zijn camping. Elke plek heeft een picknicktafel die overkapt is en een lichtje en een stopcontact. Warm water bij de douche en BBQ plek bij je plekje.
We steken de bbq aan en laten ons maaltje goed smaken. Van de restwarmte van de bbq zetten we nog koffie en afwaswater. Daarna is het tijd om nog te gaan wandelen. We hebben stiekem toch lang in de auto gezeten (en lang in de rij gestaan), maar niet zoveel bewogen. We wandelen naar het dorp en lopen langs het water. Het is hier echt gezellig druk. De Duitse invloeden zijn goed terug te vinden. Houten vakwerkhuizen, strudel, kuchen en bierstuben zijn terug te vinden in het straatbeeld. Onderaan de camping ligt een Mariagrot….die ziet er waarschijnlijk als het donker is schitterend uit, maar daar wachten we niet op.
Tot de volgende keer!
Ria en Linda
|
en Ria |
