Puebla – Oaxaca

19 februari 2024

Wat werden we vanochtend toch weer verwend door het echtpaar van de b&b. Een mooi gedekte tafel en weer een nieuw Mexicaans gerechtje. De vrouw des huizes is oplettend, want ze had waarschijnlijk gezien dat Linda het zachte eigeel in haar gebakken ei gisteren niet lekker vond want vandaag stelde ze de vraag of het ei harder gebakken moest worden. Ze probeert zo haar best te doen om lachende gezichten te zien.
Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in en wilden toen nog even naar bank lopen om te pinnen. Dus we vroegen of het okay was dat we de auto even lieten staan en deze na het pinnen op zouden komen halen. Och…het was toch veel veiliger als Luis ons even naar de pinautomaat bracht met de auto en weer mee terug nam dan hoefden we niet met al dat geld over straat. Tja….zo doen we het altijd, maar ze dulden geen tegenspraak 😀

Nu kon de tocht naar Oaxaca beginnen. De reis zou in ieder geval 4,5 uur gaan duren over de tolweg. We zagen langzaamaan het landschap veranderen. Het werd meer droog en dor. De meeste rivieren hadden nauwelijks meer water in hun bedding staan. De weg is lang en lijkt soms eindeloos. Google maps zei: 245 km rechtdoor. De cactussen worden wel steeds groter en ze komen met steeds meer in de omgeving.
Benzinestations zijn er nauwelijks, dus toen we er één tegen kwamen hebben we die maar gelijk genomen, zodat we geen verrassingen krijgen. Met een volle tank konden we er tegenaan in de bergen.

Tegen 16 uur kwamen we bij ons nieuwe adres aan. Bijna alles is roze hier….we leven de komende dagen in een zuurstokhuisje. Gelukkig zijn de lakens en de handdoeken gewoon wit.
In 20 minuten wandelen zijn we in het centrum, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. We hebben vandaag immers nog niet veel bewogen. Even de benen strekken is toch wel fijn. Gewoon even op pad zonder fototoestel dat doen we de komende dagen wel weer.

Van zo’n reisdag wordt je toch moe, dus we doen niet veel meer. Morgen weer een dag….en dan tikken we de 30 graden weer aan. Weer even schakelen, maar laat de zon maar weer komen.

Lieve groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Puebla – Cholula

18 februari 2024

De zon scheen vanochtend….dat wordt toch anders wakker! De ontbijttafel was weer prachtig gedekt en deze keer buiten op de patio. Alles in blauw tinten….echt fantastisch! We hebben besloten om nog een nacht extra hier te blijven en vandaag naar Cholula te gaan. Hier moet een prachtige kerk staan, dus we gaan eens op onderzoek uit.

Terwijl we daar naar toe rijden zien we de vulkaan met besneeuwde bergtop opdoemen en tegen die achtergrond een gele kerk met een koepeltje. Hopen dat het straks nog zo helder is en we dit beter kunnen bekijken.

De straten in Cholula zijn leeg. Het lijkt wel zondag! Weinig verkeer, maar ook weinig mensen. We gaan op zoek naar die kerk en die vinden we. Ook hier zijn nauwelijks mensen. Een aantal mensen staan bij een heilige en men lijkt alle bedels aan het beeld te checken. Echter weten we niet precies wat de bedoeling is. We slaan het gade vanuit de banken, maar het blijft duren. We besluiten wat verder naar voren te lopen om de kerk wat beter te bezichtigen. Fout besluit! We werden aangesproken in het Spaans. Wat ze zeiden geen idee, maar het was duidelijk dat we daar niet mochten zijn. We willen de bank terug inschuiven, maar ook dat was niet de bedoeling….we moesten eruit. Nou dit was geen staaltje gastvrijheid. We gaan op zoek naar koffie en lopen daarna nog wel even terug. We belanden in een gezellig binnentuintje en pakken daar wat zonnestralen mee. Het lijkt wel lenteweer, maar dat is prima in vergelijking met gisteren. Vervolgens lopen we terug en men lijkt klaar te zijn, maar jeetje bij elke stap die we zetten zet de “bewaker” er ook één. We houden het voor gezien en gaan op zoek naar het centrum.

Via een andere kerk in een andere stijl, waar overigens ook nauwelijks mensen waren zijn we naar het centrum van dit dorp gereden. Okay….wat is hier aan de hand? Straten afgezet en op elke hoek van de straat een politieagent. Veel mensen op de been en geen parkeerplek te vinden….mmmm….we proberen de auto aan de andere zijde van een drukke weg te parkeren, zodat we iets verder van het centrum zijn. Dit lukt en we wandelen terug. Op het centrale plein horen we muziek….het heeft wat weg van carnavalsmuziek en we horen harde schoten. We hebben op dat moment nog geen idee. Dan komen de dranghekken in het zicht en rijen mensen langs de kant van de weg. In een optocht komen er verkleden mensen voorbij. Dansend op de dweilorkesten en elke groep heeft een aantal mensen die de lucht in schieten met een geweer (gevuld met een soort van rotje). Enorm kabaal! We blijven even kijken, maar het doet zeer aan de oren. We duiken een cafeetje in en nuttigen daar onze lunch, maar ook hier zorgen de schoten voor luchttrillingen. De koffiezakjes vallen van de toonbank van het lawaai. We proberen te achterhalen wat het nu precies is, maar we komen met Google Translate niet verder dan het een traditie is. We weten in ieder geval dat waar al die mensen waren die we eerder op de dag nergens zagen.

We gaan op zoek naar de kerk die gebouwd is op de piramide en we dus bij aanvang van de dag gezien hadden. We moeten heel wat trappen omhoog klimmen om daar te komen. Eenmaal boven moesten we in de rij om binnen te kunnen. Als je een donatie deed mocht je een zakje gewijd water meenemen. De goudvissen ontbraken erin, maar zo zagen de gevulde zakjes eruit. De kerk was schitterend overigens (wel erg druk weer van binnen) en het gaf een mooi uitzicht over de omgeving. De vulkaan was iets meer in de wolken verdwenen ten opzicht van deze ochtend. Opvallend was ook trouwens dat hier heel veel mensen aan het vliegeren waren. Ook dit was wel een mooi zicht. Al die gekleurde vliegers aan de hemel.

Het was weer een mooi dagje met onverwachte zaken, maar dat maakt het toch ook weer leuk.
Vanavond gaan we genieten van een “gewoon” hard broodje belegd met tomaat. We hebben geen puf meer om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid.

Warme groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Puebla

17 februari 2024

Vanochtend regende het….het was grauw en 10 graden. Voorspelling voor vandaag: regen tot in ieder geval 14 uur en 13 graden. Ai ai….maar de andere kant is dan: goed wandelweer.

Het ontbijt was echt om door een ringetje te halen. Een prachtig gedekte tafel en het ontbrak ons aan niets. De eigenaresse wil alleen maar dat we blij zijn en doet er alles aan om blije gezichten te zien. Zij kookt typisch Mexicaans, maar had alle begrip dat Linda dat echt allemaal niet ging eten. Zij zoekt dan wel alternatieven waar ze wel blij van wordt….het moet vooral niet het gevoel van een internaat zijn, zegt ze dan.
We krijgen nog allerlei tips mee voor vandaag en na ruim een uur gaan we van tafel. Dat hebben we eerder nog niet gehaald aan de ontbijttafel. 😀

De lucht zit dicht en het regent nog steeds, dus de regenjassen uit de rugzakken. Lange broeken en vesten aan en vamos.

We doen de eerste kerk aan, die op onze weg naar het centrum ligt. Even schuilen en rusten om vervolgens op weg naar te gaan naar de kathedraal. Deze is erg bewerkelijk van binnen, maar daardoor ook wel weer mooi. Er staan vele biechthokjes. We zijn benieuwd of ze nog veel gebruikt worden.

Even opwarmen met een bak koffie en jaja….ook iets lekkers erbij. We moeten even bedenken wat we te vieren hebben, maar nemen de verjaardag van Noor als goed excuus.

Vanuit hier gaan we naar het cultureel centrum. Er werd hier volop muziek gemaakt. Dit was overdekt en er stonden allemaal stoeltjes en de Mexicanen zitten dan echt te luisteren en te kijken naar het optreden. Het klonk overigens ook wel lekker. We zoeken de eerste verdieping op, omdat daar een hele oude bibliotheek gehuisvest is. Deze stamt namelijk uit 1646. Rijen met oude boeken….het deed echt denken aan de universiteitsbibliotheek in Nijmegen.

We dwalen door de straten, die vaak versiert zijn met Talavera. De beroemde gebakken tegeltjes. Er staan ook veel standbeelden in de straten. Soms zijn het heiligen, maar ook lezende mannen op een bankjes, zangers of schilders. We zigzaggen door een markt, maar het geeft een ander beeld als de ondernemers hun waar moeten beschermen met zeilen. We komen langs een grote muurschildering die de overwinning tegen de Fransen symboliseert. Vervolgens komen we langs een straat waar allerlei schilders zitten te schilderen. Ook hier is het jammer dat het regent. Er staan zoveel bankjes waar je anders echt kunt gaan zitten genieten van deze omgeving, maar het is niet anders.
We komen door een straat met alleen met zoetigheden. De geur en de kleuren….het is niet te beschrijven!

We komen nog uitgelopen op een plein waar een groep jongens en meiden traditionele dansen laten zien. Het heeft wel wat weg van onze walsmuziek. Altijd leuk om even te kijken en toch ook opvallend dat hier vele Mexicanen blijven staan om hen te bewonderen.

Bijna in alle kerken die we aan doen zijn communicanten. De meisjes hier over het algemeen in het wit en lange jurken. Het zijn net bruiden. De jongens in witte pakken met een sjerp om, waarop staat dat zij hun communie doen. Bloemen aan de kerkbanken en soms hele bloemenbogen. Hier is echt nog sprake van vele communicanten, terwijl in Nederland het bijna lijkt uit te sterven.
Vervolgens zitten we nog in een kerk en blijken we ineens in een doopmis te zitten. We sluipen daar toch maar stilletjes weg.

We sluiten af bij de kapel van Rosario. Ongelooflijk wat we daar zien zo bewerkt, zo veel bladgoud, zoveel afbeeldingen…zo druk, maar je moet het gezien hebben.

Inmiddels zijn we total loss van deze dag lopen. We eten iets eenvoudigs en lopen terug naar huis. Het is goed geweest. We moeten gaan bedenken vanavond of we door trekken morgen of dat we er nog een dag achteraan plakken hier om ook de omgeving te verkennen. Wat een vraagstukken kan een mens hebben op een vakantie.

Lieve groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Geef een reactie

Cancun – Mexico Stad – Puebla

16 februari 2024

Om zes uur ging de wekker…..ai ai…maar we gaan weer een ander stuk Mexico ontdekken, dus uit de veren!

We hebben inmiddels routine in het pakken en aankleden en daarom houden we zelfs tijd over om een banaantje te eten en wat sap te drinken. Iets voor zeven uur zitten we in de auto. We leveren de auto in en zien we dat we 3715 km gereden hebben in deze weken. Nou best netjes vinden we zelf. We worden naar het vliegveld gebracht en ook dit verloopt vlekkeloos.
Bagage inleveren….ook zonder problemen dan krijgen we nu koffie!
Na die koffie gaan we maar door de security procedure. Deze keer gaan de bellen wel af op Linda’s heup, maar na een tweede check was het okay. Maar….de dagrugzak van Linda werd er ook uitgehaald. Waarom? Er zat een klein potje Nutella in de rugzak en dat mag dus niet. Dit is meer dan 100ml. We hadden hier echt niet bij stil gestaan, dus tja….inleveren dus. Balen, maar ach daar gaat niemand dood van.

We eten nog vlug wat en dan is het al weer tijd om te gaan boarden. Dit verloopt echt wel vlekkeloos. Dat hebben we wel eens anders gezien. We hebben een lekker plekje en het is maar 2 uur vliegen. Hoe dichter we bij Mexico Stad komen hoe duidelijker de hoge bergen zich laten zien. Machtig mooi. De ramen van het vliegtuig zijn helaas te smerig om een mooie foto te maken.

Op het vliegveld op zoek naar onze bagage. Deze hadden extra tyraps gekregen. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Niemand weet wat daar het doel van is geweest. Nu inchecken bij de autoverhuurder. Dit duurde wel even wat langer. Niets te zeggen over de vriendelijkheid, maar het duurde en duurde en het is eigenlijk onduidelijk waarom. Ook hier weer met de shuttle bus naar de auto. Deze ronde een Chevrolet. Alles in de auto en toen zagen we dat we geen hoedenplank hadden. Dat is niet handig! Dan zien ze alles liggen en we willen geen ingetikt ruitje. Het mannetje sprak geen Engels, dus met Google Translate aan de gang. Maar we kwamen niet verder. Hij liet een andere auto zien en ook daar geen hoedenplank. Wat doe je dan? Langer zeuren? Komt het dan goed? Of zien hoe we hier de komende twee weken mee omgaan? We twijfelen, maar besluiten om toch maar op pad te gaan. We gaan hier waarschijnlijk nooit aan uit komen.

Het is enorm druk op de weg. Maar er wonen dan ook 9 miljoen mensen in deze stad. Maar met kalmte komen we een heel eind. Af en toe een gefrustreerde Mexicaan, omdat het te lang naar zijn zin duurt.
In ongeveer twee uur rijden we naar Puebla. We hebben daar een b&b gevonden, maar als we voor de deur staan twijfelen we toch wel een beetje. Een voorbijganger ziet onze vertwijfelende blik en vraagt ons of hij kan helpen. We zeggen dat we B&B Luma zoeken en laten het adres zien. Het klopt en hij zegt dat we gewoon even aan moeten kloppen. De deuren gaan vervolgens open…..en wowie….wat een juweeltje. De eigenaresse ontvangt ons en is zo hartelijk. Er staat al een sapje klaar voor ons en we krijgen uitleg over de omgeving.

Inmiddels hebben we honger gekregen, dus tijd om de stad in te lopen. Het is een rechte weg en dat is op zo’n dag ook wel eens fijn. Niet nadenken, maar gewoon zo naar het centrum lopen. We vinden een restaurantje waar we beide iets naar onze zin kunnen vinden. Als we weer buiten komen wordt er muziek gemaakt op het centrale plein. Gezellig hoor! We blijven even kijken en lopen dan toch terug. Het is ongeveer 20 minuten lopen terug naar huis en inmiddels is het donker.

Bij thuiskomst wordt ons gevraagd de autosleutel in te leveren. We staan namelijk geparkeerd binnen de poorten, maar de auto’s staan daar achter elkaar. Dus er moet nog al eens gewisseld worden. We vertrouwen erop dat het goed gaat komen, dus hebben de sleutel maar gewoon ingeleverd. Heerlijk toch zo’n wereld achter de deuren, die zo haaks staat op de buitenwereld, want Puebla is de tweede grote stad na Mexico City, dus we moeten hier alert zijn. Het voelt zeker niet onveilig, maar we zijn niet naïef.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Playa del Carmen – Cancun

15 februari 2024

Om 9 uur stond het ontbijt op ons te wachten. Beetje jammer dat ook de koffie lauw was….jakkes! Maar de rest was goed verzorgd. De host is ontzettend vriendelijk en is in voor een praatje. Na het ontbijt zijn we vrij snel weer bepakt en kunnen en route met onze vriendelijke Dodge.

We stoppen toch eerst nog even in Playa del Carmen. Linda moet toch nog een warme Maya chocolademelk drinken en Ria haar warme koffie natuurlijk. Heerlijk die chocolademelk….de Chili prikkelt een beetje op je tong en je voelt hem iets branden zonder dat het onaangenaam wordt. Het is goed te doen op het terras, want de temperatuur is rond de 25 graden. Het is wel ongelooflijk hoeveel mensen er al zo rond de klok van 10 uur door de straten lopen.

Na deze break gaan we op weg naar Cancun. We rijden eerst naar ons nieuwe huis. We hebben gelezen dat het wat lastig te vinden is, dus liever nu kijken waar het is dan eventueel in de schemering. We hebben het plekje vrij snel gevonden. We wikken en wegen wat we zullen doen. Het is te vroeg om aan te bellen. Gaan we richting het strand of doen we een winkelcentrum aan? We geven eigenlijk alletwee niet zo om het strand weer op te zoeken, dus besluiten naar een winkelcentrum te rijden. We moeten morgen de auto zover mogelijk leeg inleveren en we hebben nog één blokje volgens de meter. Dat is mooi! Oeps….het lichtje gaat oranje knipperen. Wat doen we? Eigenlijk durven we het niet aan om het risico te nemen, dus we besluiten er een paar liter in te gooien, zodat we in ieder geval nog zonder stil te vallen morgen op het vliegveld komen. Het had natuurlijk vast net gekund, maar je moet er toch niet aan denken om door die reden een vlucht te missen.
Het winkelcentrum is zo gevonden en we maken daar onze wandelkilometers. Het is lekker koel en we zien weer eens wat anders. We eten hier ook wat, zodat we vanavond brood kunnen eten. Dus we sluiten het bezoekje af bij de supermarkt.

In ons nieuwe huis worden we hartelijk ontvangen en wow….toen de poorten open gingen en we onze auto binnen reden kwamen we in een paradijsje. Een mooie tuin, rust en een privé cenote….de inrichting van de kamer is eenvoudig, maar dat geeft niet als het bed maar goed ligt.

We settelen ons in de tuin met ons boek. Hier houden we het wel vol. Het ligt maar 15 minuten van het vliegveld, maar we horen geen enkele vliegtuig. De wind staat gunstig, volgens Ria. Ria had het lef om de cenote in te gaan. Ze had een plezier, want de visjes knabbelden aan haar lijf. Die visjes kriebelden volgens haar dus enorm. 
We eten onze broodjes buiten….wat een genot!
Toch komen tegen de schemering de muggen en daar houden we niet zo van. Dus de rest van de avond gaan we toch maar naar binnen. Zorgen dat de rugzakken weer goed gepakt zijn voor de vlucht morgen en dat de wekker staat zodat we op tijd onze Dodge in kunnen leveren.

Morgen leven we dus weer zeven uur vroeger dan jullie en krijgen we dus weer een uur cadeau.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Tulum – Playa del Carmen

14 februari 2024

Hoe goed kun je het hebben? We gaan “gewoon” uit ontbijten. Gisteren was er geen brood meer bij de supermarkt, dus we besloten onszelf te trakteren op een ontbijtje bij de bakker.

De temperatuur was nog heerlijk zo vroeg in de ochtend, dus we konden fijn buiten op het terras zitten. We hebben zitten smullen van al het lekkers. Na het ontbijt zijn we nog even een stukje gaan wandelen, omdat de botten en spieren hier duidelijk om vroegen. Na deze opwarming zijn we via Tulum strand op weg gegaan naar onze volgende bestemming. We hadden gisteren natuurlijk al gezien dat de Tulum Beach eigenlijk aaneengesloten beachclubs en/of hotels zijn. Ondanks dat die ons niet trekt was het wel mooi om te zien hoe de ondernemers hun best doen om op te vallen met hun panden. Van de zee kun je hier overigens helemaal niets meer zien alles dicht gebouwd.

Het is maar een uurtje rijden naar Playa del Carmen en we mogen daar al om 12 uur inchecken. Dat is wel fijn, want dan hoeft onze bagage nergens mee naar toe. De weg lijkt via de kust te lopen, maar ook hier geldt dat je echt niet bij de zee kunt komen. We proberen het nog eens bij Akumal, maar ook hier rijden we tegen een slagboom aan.

We arriveren uiteindelijk tegen 12.30 uur in Playa del Carmen, omdat ons nieuwe huis even zoeken was. De host is ontzettend aardig en stond buiten op ons te wachten toen we hem lieten weten dat we ergens stonden maar er niet werd open gedaan. Ach we stonden een straat te vroeg, maar wel bij huisnummer 17. Je kunt niet altijd zes gooien, hè?,
We mochten onze wens voor het ontbijt morgen al door geven en hoe laat we graag het ontbijt willen hebben. Nou doe maar een keer rond 9 uur. We hebben morgen immers tijd zat. Cancun zal waarschijnlijk nog maar een half uurtje rijden zijn.

We zijn op weg gegaan naar 5th avenue….the place to be in Playa del Carmen. Op zoek naar een parkeerplaats….Ria blij…politie achter haar. Ze verleent een voetganger voorrang en direct een toeterende politiewagen….als we die voetganger geen voorrang hadden verleend was het waarschijnlijk ook niet goed geweest. Gelukkig draaide de politie af en konden wij onze weg in rust vervolgen.

Poeh hé….wat een mensenmassa hier….maar zoveel meer sfeer dan Tulum. We genieten van een ijsje bij Aldo’s. Ze hebben hier heerlijk ijs en zoveel lekkere smaken. Ondertussen kunnen we mensen kijken, dat is toch zo ongeveer het leukste wat er is.
We komen bij een schitterend wit kerkje en ook hier via de achterwand een doorkijk naar de zee. We zitten achterin de kerk en kijken in het rond. Toen begon de dienst en zijn we maar vertrokken. Even later zagen we de mensen uit de kerk komen met een askruisje op hun voorhoofd. We zouden bijna vergeten zijn dat het Aswoensdag was….overal zien we signalen van valantijnsdag.

We hebben een heerlijke slentermiddag, waarin we vooral looky looky doen, maar verder niets.

We sluiten af bij een grillrestaurant. We worden er aardig zenuwachtig. Het servet wordt op je je schoot gelegd en als Ria haar water in wil schenken wordt de fles uit haar handen gehaald. Er wordt voor haar ingeschonken. Er staan steeds een man of twee tot drie om ons heen te dansen. En echt het restaurant zit vol met mensen zoals wij, dus wij dachten dat het een “gewoon “ restaurant was. We kregen een tang naast ons bord gelegd (naast ons mes). We keken elkaar aan, omdat we beide geen idee hadden wat we hier mee moesten gaan doen. Onze hulplijn leeft zes uur laten dan wij, dus die lag al op bed (moeders). We wisten zeker dat we geen schaal- of schelpdieren hadden besteld. Op hoop van zege dan maar. Waar het nu echt voor was? We weten het nog steeds niet. Het eten smaakte goed, maar voor het toetje hebben we bedankt. Dit is geen plek voor ons. De rekening is nog nergens zo hoog geweest, maar voor het ongemak wat we gevoeld hebben viel het toch heel erg mee.

Het begon al te schemeren toen we naar huis reden en dat rijdt toch minder fijn als je nog niet zo bekend bent. Maar we zijn zonder kleerscheuren thuis gekomen.
Inmiddels zijn we ingecheckt op onze volgende vlucht, dus als we ons niet verslapen vrijdag moet dat goed gaan komen.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Tulum – ruïnes

13 februari 2024

Geen wekker en toch lekker vroeg wakker, zodat we op tijd naar de ruïnes kunnen. Het is nu nog maar een graad of 25 en dat is voor zo’n bezichtiging wel fijn.
Het is slechts een kwartiertje rijden en het is vanaf het begin al duidelijk dat er hier meer toerisme is. Bij de poort worden we al stil gezet en krijgen we uitleg over een deal met een gids. Maar wij denken het zelf te kunnen, want we hebben ook al gelezen dat er bordjes met uitleg staan in het park. Dus we slaan het aanbod af en rijden de parkeerplaats op.

Poeh….de parkeerplaats lijkt wel een beetje op die van de Efteling zo groot. We komen op een plein uit en begin maar met zoeken waar de ingang is. Dat staat dan eigenlijk weer niet zo duidelijk aan gegeven. Maar we vragen het iemand en die wijst ons de weg. Bij een stalletjes betalen we de entree van het bosgebied en na het volgens van een lang pad betalen we de entree van de ruïnes. Ook hier timmeren ze hard aan de weg. Er wordt een nieuwe ingang opgetrokken met moderne bordjes wat je waar kunt vinden en zelfs hier staat ook de afstand naar de Maya trein er al bij. Maar goed….hier hebben we zeker niet het gevoel dat we alleen zijn. We hebben het idee dat we hier veel Amerikanen zien, maar dat is een beetje afgeleid van hun omvang en hun Engelse uitspraak. We horen overigens door heel Mexico ook veel Frans. Zouden zij vanuit Canada komen of toch vanuit Europa?

We volgen het pad langs diverse ruïnes en we zien vele leguanen liggen te zonnen. Zij hebben de Maya stad zo ongeveer overgenomen. Dit Maya complex is het enige complex wat aan zee ligt. Het kasteel ligt op een klif en kijkt dus over de zee uit. Een huis wat op een cenote ligt en een tempel voor de wind. We zijn blij dat we naar Calakmul zijn geweest. Dat complex heeft veel meer indruk op ons gemaakt. In een goed uur hebben we alles gezien en verlaten we de vindplaats. We komen terug op dat binnenplein. Daar staan mannen met apen en leguanen aan touwtjes met de vraag of we op de foto willen. Dit is nu precies wat wij niet zoeken op vakantie. Wij drinken hier dan ook geen koffie en besluiten terug naar het centrum te gaan.

We strijken neer bij de bakker waar we gisteren ook genoten hebben van het lekkers. Vandaag kunnen we lekker buiten zitten, omdat er een schaduwplekje vrij is en de temperatuur net iets milder is dan gisteren. We laten het ons hier weer goed smaken. We wandelen nog even door de straten en rijden dan naar Tulum Beach.
Hier liggen alle beachclubs, maar wij gaan op zoek naar het publieke deel. Opvallend in dat deel zijn dus geen bomen, geen ligbedjes en maar een heel smal stuk strand. Wel varen er mooie pelikanen op het water, die af en toe opvliegen en weer in het water duiken voor een visje. Blijven ook machtig mooie beesten. Wij lopen een eindje richting de straat met de clubs, maar dat is het toch niet voor ons. We lopen terug naar de auto en rijden op ons gemakje terug naar Tulum Pueblo.
We maken een tussenstop bij de supermarkt en kopen de ingrediënten voor het avondeten.

We puzzelen vanmiddag even uit hoe laat we vrijdag de auto in moeten leveren en wat dus handig is om de nacht in Cancun door te brengen. Niet ons meest favoriete onderdeel omdat we graag met de dag leven tijdens de vakantie.

Oooohhhh en weet je wat we ook gezien hebben: de droom voor ons pensioen. Zo’n camper op hoge wielen waarmee je waarschijnlijk heel Noord, Midden en Zuid Amerika mee kan doorkruisen….maar ja dan moet Ria wel even haar vrachtwagenrijbewijs gaan halen….mmmm

Nou op naar de dag van morgen….

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Tulum

12 februari 2024

En wat deden wij dan vandaag? Nou niet veel….haha…we hadden bedacht om te voet naar het centrum te gaan en dan Tulum te ontdekken.
Maar het was dus al vroeg warm. Dat wil zeggen het was eigenlijk niet echt afgekoeld vannacht. De temperatuur bleef op 23 graden hangen en zo warmt Tulum dus in de ochtend ook weer snel op. Maar goed….half uurtje wandelen, zei Google. Ze wees ons de weg door achterstraatjes. Lees zandweggetjes en hutjes van hout en plastic en hier en daar een huisje van steen van een Mexicaan die zijn bestaan aan het opbouwen was. Het voelde zo overdag niet onveilig, maar vanaf de schemering zouden we de route zo niet meer gelopen hebben. Inmiddels liep het zweet in straaltjes van ons lijf. We genoten wel van de muurtekeningen die we tegen kwamen.

Na dat half uur waren we in ieder geval in de buurt van het centrale plein, dus tijd voor een pauze. We kozen een plekje waar we dachten goede koffie te kunnen drinken. Verkeerde inschatting gemaakt. Jammer! We hebben wel onze ogen uitgekeken naar de bediening. Eén van die gasten liep precies zo als wij ons voelden. Oververhit en alsof onze voeten van lood waren, maar er was toch een verschil….hij leek het toch echt niet zo druk te hebben, maar jeetje wat werd je moe als je naar die jongen keek.

We liepen verder en wij vinden Tulum toch niet zoveel sfeer hebben. Dit zou het nieuwe Bali moeten zijn. Een laid back sfeer. Er zitten voornamelijk heel veel souvenierswinkels naast elkaar met mannetjes die allemaal vragen of je binnen wil komen kijken. Wij hebben ons dus vooral gefocust op die muurtekeningen. Met dit weer moet je veel drinken, dus we zijn op tijd weer een plekje gaan zoeken. Deze keer een bakkerij. Een hele sfeervolle plek en een zaak die goed loopt. Continue waren er mensen binnen en de bediening was vriendelijk. Dit was dus een prima plek om even af te koelen en de innerlijke mens te verwennen.

Aan het begin van de middag zijn we teruggelopen naar huis. De terugweg hebben we misschien niet de kortste route genomen, maar wel één die continue onder de mensen was. Dus de doorgaande weg zover mogelijk gevolgd, voordat we een afslag namen. In deze stad hebben ze de schaduw nog niet uitgevonden. Waar is die gebleven als je hem nodig hebt? Thuis zijn we afgekoeld onder de airco….even de zogenaamde koelkast in. Het is toch kei logisch dat de mensen in deze landen siësta houden?!

Na de cooling down zijn we met de auto richting de supermarkt gegaan. Eerst tijd genomen om een ijsje te gaan eten. Het ijs zag er hier zo goed uit…..en jammie….het was ook kei lekker! Dit moeten we onthouden….kan wel eens zijn dat we hier morgen terug moeten komen. De supermarkt was enorm…..zelfs schappen vol met souveniers waren hier te vinden, maar ook waterpijpen en flessen Tequila zo enorm groot.

Vanavond lekker zelf gekookt en daar is toch helemaal niets mis mee. We moeten ook langzaam wat vooruit gaan denken voor de komende dagen, want vrijdag vliegen we door naar Mexico Stad. We moeten dus even goed uittellen dat we op tijd in Cancun zijn.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Bacalar – Mahahual – Tulum

11 februari 2024

Deze ochtend hebben we voor het laatst genoten van het ontbijt van Matteo. Wat een vriendelijke man is dit toch. Hij zal dit ongetwijfeld naar alle gasten zijn, maar je dag begint wel prettig op deze wijze.

We zijn zo ingepakt en kunnen de weg op. We rijden eerst naar Mahaual. Een stoffig vissersdorpje wordt gezegd in de boeken. In augustus 2007 kwam orkaan Dean hier aan land en verwoestte 80% van de bebouwing. In de afgelopen jaren hebben de ondernemers alles weer terug opgebouwd. Het waait momenteel hard. De zee is ruig en het zand haalt het bovenste laagje van je huid. We lopen langs het strand, de kraampjes en de beachclubs. Ook hier zijn vele stukken van het strand gekaapt door de clubs en moet je dus betalen om op het stand te kunnen. Terwijl in de wet van Mexico is opgenomen dat elke Mexicaan recht heeft op naar de zee te kunnen. We strijken neer bij een koffiebar. Niet op het strand, maar wel aan de zogenaamde boulevard. Er zijn momenteel vele kraampjes dicht, maar we begrijpen dat en aantal keer in de week grote cruiseschepen aan meren en dan veren alle inwoners hier op om geld te maken. Het zijn kennelijk voornamelijk rijke Amerikanen die dan aan wal komen. We blijven niet lang en hervatten onze route naar Tulum.

De Mexicanen zijn voornamelijk van de rechte wegen. Eindeloos lijken ze te duren. Heel af en toe ligt er een flauwe bocht in de weg. Het is vandaag rustig op de weg. Nauwelijks vrachtverkeer en ook geen bouwactiviteiten bij de Maya trein. Dus ook geen werkmannetjes op de weg. Zelfs de politieposten lijken opgedroogd vandaag.

Het is wel warm, maar ook bewolkt. De lucht lijkt dreigend te zijn met een fikse regenbui maar er komt niets. Rond 15 uur arriveren we in Tulum.
We staan voor ons nieuwe huis, maar kunnen er niet in. Wat helpt onze eSIM ons toch met regelmaat uit de nood. We kunnen contact leggen met de host en al vrij snel wordt er gereageerd. Er komt iemand aan om ons binnen te laten en uitleg te geven over het sleutelgebruik.
We hebben weer een supergave plek. Nu hopen dat het bed weer lekker ligt en morgenochtend warm water uit de douche komt.

We gaan op zoek naar een supermarkt, want we hebben een klein keukentje in dit huis. Google vertelt ons dat het niet te lopen is, dus we springen in de auto. We komen door gedeeltes waar we ook liever niet gelopen zouden hebben. Het kan misschien wel, maar dat gevoel hebben we nog niet.
De supermarkt laat ook nog wel wat te wensen over, maar we halen het hoognodige. We hadden eigenlijk zin een lekker gebakken eitje, maar de eieren gaan hier per 24!
Op de terugweg bedenken we ons dat een kleine supermarkt misschien wel aan kleine verpakkingen eieren doet, dus we gaan in de ankers en kijken of de 7 Eleven ons vooruit kan helpen. Yes! We zien zo blij als een kind.

Vanavond rijden we met de auto nog even Tulum in. Even kijken of we nog wat van carnaval mee kunnen pikken. Het is ontzettend druk, maar het lijkt geen carnvalsgedruis. We hebben geen zin om te gaan zoeken. We kwamen immers ook niet voor dit feest. Dat hebben we eerder in Panama en Colombia al mee mogen maken. Goed is goed.

Vanavond nog even bedenken wat we morgen gaan ondernemen. Het wordt warm, dus we moeten of vroeg op pad of het wordt lummelen. Mmmmm….we gaan het zien.

Warme groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Bacalar – Chetumal

10 februari 2024

Vandaag hadden we eigenlijk maar twee doelen: geld en benzine tanken. Beide is gelukt….joehoe…
We zijn naar Chetumal gereden. De laatste stad voor de grens naar Belize. Er waren veel wegwerkzaamheden, dus ondanks dat deze stad niet ver weg ligt kostte het toch veel tijd om daar te komen.

De stad oogt grauw en grijs. Het ademt eigenlijk weinig leven uit. We zoeken daar ook een supermarkt, die ons kan voorzien van een nieuwe koeltas. De onze heeft het niet overleeft en met deze temperaturen is het wel fijn om deze te hebben. Na drie supermarkten hebben we er één gevonden, die einde van de week ook mee het vliegtuig in kan. We besluiten vanavond ook lekker te picknicken en kopen harde broodjes en wat beleg voor op deze broodjes.

We rijden nog even naar de boulevard om te zien of daar meer leven is. We zien dat hier wel carnaval is, maar waarschijnlijk vanavond pas. Nu is het uitgestorven, maar de temperatuur is ook hoog dus waarschijnlijk is iedereen nu met siësta voordat ze fiësta gaan vieren.

We rijden daarom terug naar huis en ook deze rit duurt weer even gezien de werkzaamheden aan en langs de weg.
Als we thuis zijn lopen we nog even naar het dorp en drinken daar wat, maar ook hier is het erg rustig. Het voelt ook klam aan en in de zon is het echt warm. Er varen soms wat dreigende wolken over, maar ze geven geen water.

Vanavond picknicken we eerst en gaan daarna nog een ijsje eten bij Annie. Dat ijsje eten we in het park op, waar het ondertussen wemelt van de mensen. We hebben wel eens lekkerder ijs op. Annie mag van ons nog wel wat oefenen. Omdat het nu een stuk lekkerder is buiten lopen we nog een rondje door het centrum. Er staan links en rechts kraampjes met handwerk (gehaakte bikini’s, oorbellen van veren, kettingen van stenen e.d.). We lopen nog langs een restaurant waar de man die altijd ons ontbijt verzorgd aan het werk is. Jeetje…dubbele diensten draaien of twee banden hebben, kennen ze hier dus ook.

Dan horen we gefluit en getrommel en we worden nieuwsgierig. De paal waar we heel de week al langs lopen, maar niet weten waar het voor diende is nu in gebruik. Bovenin de ongeveer 30 meter hoge paal zitten vier indianen en een vijfde speelt fluit en slaat een trommeltje. Ze gaan de dans van de vliegers doen. Het ritueel bestaat uit dans en het beklimmen van een hoge paal vanwaar vier van de vijf deelnemers – vastgebonden aan touwen – naar beneden springen om naar de grond af te dalen. De vijfde blijft achter bovenop de paal, terwijl hij danst en speelt op een fluit en een trommel. Volgens de overlevering is het ritueel bedacht om de goden te vragen een einde te maken aan een ernstige droogte.
Het is indrukwekkend om te zien!

Wat een verrassing op zaterdagavond! Nu maar hopen dat de regen morgen niet met bakken uit de hemel gaat komen.

Warme groet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie